1. Πες “όχι” στα περισσότερα βιβλία.
Είναι ένα απλοϊκό παράδοξο, αλλά, προσωπικά, η περίοδος που διάβαζα λιγότερο βιβλία που ήθελα, ήταν ακριβώς εκείνες οι βδομάδες που αναγκαζόμουν να “διαβάζω” πολύ για το πανεπιστήμιο.Όπως και να το κάνουμε, οι ώρες που χωράει η μέρα είναι περιορισμένες, και σίγουρα αν έχεις κάψει τα μάτια σου να λύνεις μαθηματικά ή να κοιτάς το λάπτοπ από απόσταση ερωτικής εξομολόγησης προγραμματίζοντας OpenGL κώδικα, το πιθανότερο είναι πως στον ελεύθερό σου χρόνο πιο μετά δεν θα επιλέξεις να διαβάσεις.
Τώρα, το πανεπιστήμιο με τα παλούκια του μπορεί να είναι παροδικό. Το πως θα εκμεταλευτείς εσύ τον χρόνο σου στις πιο χαλαρές σου μέρες, όμως, είναι δικό σου θέμα.
Και η καλή διαχείριση του αναγνωστικού σου χρόνου πρέπει να ξεκινήσει από τα “όχι“, από τα βιβλία δηλαδή που αρνείσαι να διαβάσεις.
Τι εννοώ; Μην διαβάσεις το Fifty Shades of Grey, μην διαβάσεις εκείνο το γυναικείο “young adult” άρλεκιν με το βαμπίρ που ερωτεύεται την αθώα παιδούλα με τον ενσωματωμένο δονητή. Αν θες να ψυχαγωγηθείς σε επίπεδο βλακείας, υπάρχει το YouTube και η τηλεόραση.
Πες όχι σε οποιοδήποτε βιβλίο δεν είναι τίποτε παραπάνω από μαρκετίστικη αηδία ή μια μόδα της χρονιάς, και δώσε έτσι στον εαυτό σου τον χρόνο και τον αέρα για να ανοίξεις ίσως ένα από τα κλασσικά που πιάνουν σκόνη στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σου, ή έναν από τους μοντέρνους συγγραφείς που γράφουν για κάποιον λόγο, για κάποια ανάγκη, που ξεπερνάει μόδες και λεφτά.
Λίστες με γενικώς καλά βιβλία, υπάρχουν πολλές, αρκεί να Googl-άρετε.
“Αυτοί από εμάς που έχουμε υπάρξει αληθινοί αναγνώστες για όλη μας τη ζωή, σπάνια συνειδητοποιούμε την τεράστια επέκταση του εαυτού μας που χρωστάμε στους συγγραφείς … Τα ίδια μου τα μάτια δεν είναι αρκετά για μένα. Θα δω και μέσα από τα μάτια άλλων” ~ C. S. Lewis
2. Βάλε το βιβλίο στη ρουτίνα σου
Όπως κάθε πράγμα που θέλουμε να αλλάξουμε στον εαυτό μας, έτσι και το να καταφέρουμε να διαβάζουμε περισσότερο είναι μια διαδικασία που θα χρειαστεί χρόνο. Για να γίνει συνήθεια πρέπει να την βάλουμε “με το ζόρι” στη καθημερινή ρουτίνα μας.Στην τελική, ο μόνος τρόπος να διαβάζεις περισσότερο, είναι να διαβάζεις. Αν δεν διαβάζεις καθόλου μέσα στη βδομάδα, δεν θα καταλήξεις να διαβάσεις και ποτέ μες στη χρονιά.
Σου αρέσει να διαβάζεις τα μεσημέρια μετά τη σχολή; Γουστάρεις την ιδέα να αράζεις με ένα βιβλίο στην αγκαλιά σου λίγο πριν κοιμηθείς; Θα ήθελες να κρατάς ένα βιβλίο ενώ περιμένεις το μετρό;
Διάλεξε τη στιγμή της μέρας που σου ταιριάζει περισσότερο, και κάνε το βιβλίο βασικό της κομμάτι.
“Λίγοι άνθρωποι ζητούν από τα βιβλία αυτό που τα βιβλία μπορούν πραγματικά να μας δώσουν. Πιο συχνά καταφεύγουμε σε αυτά με θολές και μπερδεμένες απαιτήσεις, απαιτώντας από την μυθοπλασία να είναι πραγματική, από την ποίηση να είναι ψεύτικη, από την βιογραφία να είναι κολακευτική, ή από την ιστορία να επιβάλλει τις ίδιες μας τις προκαταλείψεις. Αν μπορούσαμε να αποβάλουμε όλες αυτές τις προκαταλείψεις ακριβώς, θα κάναμε μια εξαιρετική αρχή. Μην υπαγορεύεις στον συγγραφέα – προσπάθησε να γίνεις ένα με αυτόν. Γίνε ο φίλος και ο συνεργάτης του, γίνε συνένοχος μαζί του.” ~ Virginia Woolf
3. Nα έχεις πάντοτε ένα βιβλίο μαζί σου.
Για πολλούς το διάβασμα είναι μια μοναχική υπόθεση, που προϋποθέτει απόλυτη ησυχία.Από την άλλη, διάφοροι άλλοι (μαζί τους κι εγώ), γουστάρουμε να διαβάζουμε καμιά φορά και σε δημόσιο χώρο, είτε πίνοντας τον καφέ μας, είτε περιμένοντας κάπου κάτι.
Η κίνηση λιγότερης τριβής, φυσικά, σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι να βγάλουμε το κινητό και να αρχίσουμε να παίζουμε. Αν, όμως, έχουμε ένα βιβλίο μαζί μας, και το ανοίξουμε πάνω στο τραπέζι, συνεχίζοντας από τη σελίδα όπου είχαμε μείνει, η πιθανότητα να προχωρήσουμε και να χαθούμε στην πλοκή, ξεχνόντας κιόλας πως βρισκόμαστε σε ένα καφέ, ανάμεσα σε κόσμο, είναι μεγάλη.
Έτσι, και καταφέρνεις να διαβάσεις, και πίνεις τον πρωϊνό καφέ σου ανάμεσα σε κόσμο. Α, και δεν καις τα μάτια σου (και το κεφάλι σου) με άλλο ένα δίωρο χαϊδευοντας το κινητό.
“Ένα βιβλίο είναι μια καρδιά που χτυπάει μονάχα στα στήθη άλλων” ~ Rebecca Solnit
4. Διάλεξε βιβλία που σε ενδιαφέρουν.
Όσο σημαντικά είναι τα όχι σου, άλλο τόσο μεγάλο ρόλο παίζουν και τα συνειδητά σου “ναι“.Το ότι ο κουλτουριάρης καλύτερός σου φίλος διαβάζει Νίτσε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον γουστάρεις κι εσύ. Ή επειδή η κοπέλα σου διαβάζει τα young adult εκτρώματα, μπορεί να θέλει να τα διαβάσεις κι εσύ για να έχει κάποιον να τα κουβεντιάσει, αλλα, πως να το κάνουμε ρε φίλε, δεν φταίς σε κάτι…
Αν κάνεις μια βόλτα σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο, το πιο εύκολο συμπέρασμα που μπορείς να βγάλεις είναι πως βιβλία υπάρχουν πολλά. Είναι πολλά ψώνια εκεί έξω που θέλουν να γράψουν για το μακρύ τους και το κοντό τους. Κάποιοι απ’ αυτούς, απλώς, το κάνουν και καλά, αγγίζοντας και τους ανθρώπους λίγο πιο πέρα από το εγώ τους.
Υπάρχουν βιβλία φιλοσοφικά, ερωτικά. Υπάρχουν βιβλία αστυνομικά, περίεργα, μικρές ιστορίες (γκουχου-γκούχου), βιωματικά. Υπάρχουν σίγουρα βιβλία καλά, και βιβλία κακά.
Μένοντας στα “καλά” φυσικά, κανείς δεν πρέπει να προσδιορίσει το είδος που θα πρέπει να διαβάσεις.
Και αυτά, για να μην αρχίσουμε να μιλάμε για τα αμέτρητα non-fiction βιβλία, που μπορούν να σου μάθουν τα πάντα από το πως να διαβάζεις τη γλώσσα του σώματος, μέχρι το πως να είσαι ένας ηθικός αυτοκράτορας της Ρώμης.
Αν κάτι δε σε εμπνέει, άστο και πιάσε κάτι άλλο. Η ατάκα που λένε “ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις μισοτελειωμένο ένα βιβλίο” είναι αντίστοιχη σαχλαμάρα με το “θα σ’ αγαπώ μέχρι τον θάνατο” των νιόπαντρων. Απλώς δεν γίνεται.
Όταν, τελικά, βρεις τους δύο-τρεις συγγραφείς που σε εμπνέουν, προχώρα βήμα-βήμα με το έργο τους, και μετά τσέκαρε τις γενικότερές τους επιρροές, ορίζοντας έτσι τον ολόδικό σου αναγνωστικό δρόμο, έναν δρόμο που και θα σου προσφέρει ικανοποίηση, και θα σου παρέχει μια ζωή ανάμεσα στα βιβλία – άρα και μια ζωή καλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου