Books 'n' more το ενημερωμένο ηλεκτρονικό περιοδικό για τα βιβλία, τις νέες κυκλοφορίες, παρουσιάσεις, δράσεις, συνεντεύξεις, βιβλιοπροτάσεις, βιβλιοπωλεία, τον κόσμο του βιβλίου, εκδοτικούς οίκους, συγγραφείς, την ποίηση, τη λογοτεχνία, με κριτικές-απόψεις, διαγωνισμούς, παραμύθια, αφιερώματα, θεατρικές παραστάσεις και ακόμα περισσότερες ενότητες.
Διαβάσαμε & προτείνουμε: «Το κελάρι της ντροπής» Χρυσηίδα Δημουλίδου - Εκδόσεις Ψυχογιός Δεκαετία του ’60. Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα, η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες. Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει και εξαφανίζεται. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που άφησε πίσω του, όμως μαζί έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει. Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες που απέκρυψαν. Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις. Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους; Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν μόνο μια ερώτηση: «Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;
Ο Γιάλομ αφιερώνει δύο κεφάλαια στην Ελλάδα και περιγράφει με λεπτομέρειες τις επισκέψεις του στη χώρα όπου ζουν οι περισσότεροι κατά κεφαλήν αναγνώστες του στον κόσμο.
Στη μακρόχρονη καριέρα του ο Ίρβιν Γιάλομ ασχολήθηκε με τη διερεύνηση της ζωής των άλλων. Στο βιβλίο ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ; ΤΟΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ! – ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ, την αυτοβιογραφία του που από καιρό την περιμέναμε, στρέφει το θεραπευτικό βλέμμα του στον εαυτό του, εξετάζει τις σχέσεις που τον διαμόρφωσαν και σκιαγραφεί το πρωτοποριακό του έργο, για το οποίο έγινε διάσημος.
Παιδί Ρωσοεβραίων μεταναστών, ο Γιάλομ μεγάλωσε σε μια εργατική γειτονιά της Ουάσινγκτον. Θέλοντας να ξεφύγει από τα όριά της, έβαλε σκοπό να γίνει γιατρός. Η ανέλιξή του ήταν εντυπωσιακή: ο Γιάλομ μοιράζεται εδώ με τους αναγνώστες το ξεκίνημά του στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, ενώ συνέβαιναν οι πολιτισμικές ζυμώσεις και ταραχές της δεκαετίας του 1960, τη στροφή του στη συγγραφή λογοτεχνικών έργων για να διερευνήσει σε μεγαλύτερο βάθος την ανθρώπινη ψυχή και την εξέλιξή του σε συγγραφέα παγκόσμιου βεληνεκούς.
Στην αυτοβιογραφία αυτή παρακολουθούμε επίσης πώς ο Γιάλομ διαμόρφωσε την πρωτοποριακή του προσέγγιση στην ομαδική ψυχοθεραπεία και πώς εξελίχθηκε στον σημαντικότερο σύγχρονο υπαρξιακό ψυχοθεραπευτή αντλώντας από τη σοφία μεγάλων στοχαστών όλων των εποχών. Ανακαλύπτουμε από πού εμπνεύστηκε τα βιβλία του που αγαπήθηκαν από το διεθνές αναγνωστικό κοινό, όπως ο «Δήμιος του έρωτα» και το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», όπου η σύνθεση ψυχολογίας και φιλοσοφίας οδήγησε σε μια νέα αποκαλυπτική κατανόηση της ανθρώπινης συνθήκης. Συνυφαίνοντας τις ιστορίες των πιο αξιομνημόνευτων ασθενών του με αφηγήσεις για προσωπικούς του έρωτες, διαβάσματα, περιπέτειες, απογοητεύσεις, οικογενειακές στιγμές και επαγγελματικές επιτυχίες, το βιβλίο ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ; ΤΟΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ! – ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ ανοίγει στους αναγνώστες ένα παράθυρο στην οικογενειακή ζωή του Γιάλομ, στην επιστημονική και ψυχοθεραπευτική πορεία του και στη συγγραφή των βιβλίων που τον καθιέρωσαν.
Σε αυτό, το τελευταίο του βιβλίο, ο Γιάλομ αντλεί σοφία από ένα απόσπασμα του Καρόλου Ντίκενς: Γιατί, καθώς πλησιάζω προς το τέλος, ο κύκλος κλείνει και πορεύομαι όλο και περισσότερο προς την αρχή. Ανατρέχει στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε και μας προσκαλεί να εξετάσουμε τη δική μας αφετηρία, προσφέροντας ίσως το μεγαλύτερο δώρο του στους αναγνώστες.
'' Άγριος Δούναβης ''. 'Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με φόντο το Βουκουρέστι και το πέρασμά του από την μία εποχή στην άλλη. Ένα παράθυρο με θέα τον Δούναβη, ο οποίος χρησιμοποιείται στο βιβλίο κυριολεκτικά, μεταφορικά και συμβολικά. Αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μιας υδάτινης αλυσίδας, που φθάνει μέχρι τα νερά του Θερμαϊκού. Είναι το στοιχείο εκείνο που θα φέρει κοντά τον Στεφάν και τη Δανάη, δυο ανθρώπους αντίθετους σχεδόν από κάθε άποψη, που θα ερωτευτούν παράφορα. Με την ιδιάζουσα μυρωδιά από τα ''χρυσά μήλα '' των εσπερίδων, τα πορτοκάλια, ξεκινάει μια ιστορία, όπου ο ηρωισμός και το επικό στοιχείο εναλλάσσονται αρμονικά με νότες νοσταλγίας και ρομαντισμού. Ο Στεφάν και η Δανάη, το ζευγάρι των ηρώων που πρωταγωνιστεί στο παραδουνάβιο σκηνικό, θα γνωριστούν τυχαία και θα αγαπηθούν με πάθος. Όμως, η ασύμβατη προς τα κοινωνικά στερεότυπα σχέση τους, θα τους φέρει σε σύγκρουση με έναν κόσμο γεμάτο προκατάληψη. Ο ήρωας βάλλεται από μια μερίδα ανθρώπων που τον αμφισβητεί, και δίνει μάχη για να αποδείξει την αξία του. Επιπλέον, καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην πατρίδα και την αγαπημένη του. Η ηρωίδα αγωνίζεται να δαμάσει τα αισθήματά της από την μια πλευρά, ενώ από την άλλη να διατηρήσει τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην οικογένειά της και σε εκείνον. Οι εχθροί του ζευγαριού τόσοι, όσοι και οι φόβοι και οι ανησυχίες τους, μήπως δεν εξελιχθούν όλα σύμφωνα με τις προσδοκίες και τα οράματά τους. Μια βαλίτσα στο χέρι και το ''ατσαλένιο πουλί '', θα αποτελέσει το μέσον που θα εκμηδενίσει τις αποστάσεις και θα δώσει φτερά στα όνειρά τους. Ο Δούναβης θα γλυκάνει πάμπολλες φορές και άλλες τόσες θα αγριέψει, παρασύροντας τους ήρωες σε περιπέτειες, όπου θα δοκιμαστούν οι αντοχές τους. Ο Στεφάν και η Δανάη, θα έλθουν αντιμέτωποι με τον '' άγριο ποταμό '' της ζωής, όπου το προσδοκώμενο συγκρούεται με το πεπρωμένο. Όπου η μοίρα, κόντρα στο προβλέψιμο, τυλίγει στα αόρατα νήματά της τον στόχο που εκείνη έχει επιλέξει. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου εσωκλείεται μουσική, άλλοτε απαλή σαν τα ήρεμα νερά του Δούναβη, και άλλοτε άγρια σαν τη σκληράδα του βράχου. '' Άγριος Δούναβης '', μια αέναη ροή συναισθημάτων, όπως και το ρεύμα του ομωνύμου ποταμού. Ένας ύμνος στην αγάπη που είναι διαχρονική. Ένα οδοιπορικό προς την ευτυχία και το θαύμα που λέγεται ζωή. Μια ιστορία για άνδρες και γυναίκες, για γιούς και κόρες, για δύο εξίσου αγαπημένες πατρίδες. Ο Στεφάν και η Δανάη, οι κεντρικοί χαρακτήρες, καθώς και τα πρόσωπα που τους περιβάλλουν, σας προσκαλούν να ακολουθήσετε τα βήματά τους και να ταξιδέψετε μαζί τους. Αξίζει να τους γνωρίσετε, γιατί είναι αληθινοί και μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά!
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ! Ελένη Βεζύρογλου
Άγριος Δούναβης
Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου
Μυθιστόρημα
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με φόντο το Βουκουρέστι και σημείο αναφοράς τον Δούναβη, ο οποίος χρησιμοποιείται στο βιβλίο μου κυριολεκτικά, μεταφορικά και συμβολικά. Είναι το στοιχείο εκείνο που θα φέρει κοντά με μια ακατανίκητη έλξη, δυο ανθρώπους αντίθετους σχεδόν από κάθε άποψη, που θα γνωριστούν τυχαία και θα αγαπηθούν με πάθος. Όμως, η ασύμβατη προς τα κοινωνικά στερεότυπα σχέση τους...
Η Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου, εκπαιδευτικός συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αρχαία Πέλλα, όπου παρακολούθησε και τις εγκύκλιες σπουδές της. Τελείωσε την Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή. Πολλά έργα της, όπως παραμύθια και διηγήματα, έχουν συμμετάσχει σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς και έχουν λάβει βραβεία, επαίνους και τιμητικές διακρίσεις. Το 2009, το έργο της '' Η γερακίνα και ο κύκνος '', απέσπασε το Α΄ βραβείο παραμυθιού από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου Αττικής. Ο '' Άγριος Δούναβης '' είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, ένα απόσπασμα του οποίου ως αυτοτελές διήγημα, πήρε τιμητική διάκριση από τον ίδιο φορέα το 2008 με τον τίτλο ''Το άστρο της αυγής ''. Τα δύο παραπάνω βιβλία της κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις ''Μαλλιάρης-Παιδεία'' το 2010. ''Η γερακίνα και ο κύκνος'' κυκλοφορεί επίσης σε ένα ομαδικό Λεύκωμα Λογοτεχνίας-Ποίησης, από τις Εκδόσεις ''Μαίανδρος'', Α΄ τόμος 2013. Η κυρία Κωνσταντινίδου είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων-Λογοτεχνών Ευρώπης, της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος(ΕΛΒΕ), του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου του Νομού Πέλλας, του Συλλόγου ''Βιβλιόφιλοι Έδεσσας'' και της Παιδαγωγικής Εταιρείας του Νομού Πέλλας. Τελευταία εκδοτική της παρουσία αποτελούν τα δύο βραβευμένα παραμύθια της '' Ο Αμούρ στον αστερισμό του λύκου '' και '' Ο Ρήγας και η Ροζαλία ''. Αυτοέκδοση, Έδεσσα 2013. Και τα δύο βιβλία της είναι διαθέσιμα από τις Εκδόσεις Ανάτυπο. Το 2015 το ιστορικό διήγημά της '' Εάλω η Πόλις '' ή ''Δάκρυα για τη Βασιλεύουσα '', συμπεριελήφθη στον Β΄ τόμο του Λευκώματος Λογοτεχνίας-Ποίησης, το οποίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μαίανδρος. Το παραμύθι της '' Ο Πέτρος και η μάγισσα Καρκάγια '', με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ανάτυπο, 2016. Το βιβλίο της παραπέμπει στον τόπο όπου γεννήθηκε η συγγραφέας και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το έργο της. Το 2017, το βραβευμένο διήγημά της '' Motocross '', συμπεριελήφθη σε ένα συλλογικό έργο με τον τίτλο ''Ανθολογία Πεζού Λόγου '', το οποίο κυκλοφορεί από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος(ΕΛΒΕ). Πρόσφατη εκδοτική της παρουσία είναι το μυθιστόρημά της '' Άγριος Δούναβης '', το οποίο επανακυκλοφορεί σε νέα επιμέλεια και καινούριο εξώφυλλο από τις Εκδόσεις Ανάτυπο, 2018. Η συγγραφέας εργάσθηκε στη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγήτρια Αγγλικών και παρέχοντας γραμματειακή υποστήριξη. Σήμερα, ζει με την οικογένειά της στην Έδεσσα. Για το Books 'n' more.. https://booksnmorepromotion.blogspot.com
Αλίνα Παπαδοπούλου
Έχει σπουδάσει Digital Marketing & Social Media στο Ηνωμένο Βασίλειο
Εργάζεται στην πρεσβεία της Σουηδίας ως διερμηνέας
”Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν τουριστικό οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου».
Στις φωτογραφίες τουλάχιστον, φαινόταν ένα κάστρο ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο εντυπωσιακό από τα άλλα, αλλά είχε ιδιαίτερες συστάσεις. Ο οδηγός εξηγούσε πως για λόγους που θα γίνονταν κατανοητοί αργότερα, οι επισκέπτες δεν πλήρωναν είσοδο εκ των προτέρων αλλά ήταν απαραίτητο να κλείσουν από πριν ραντεβού δηλαδή ημέρα και ώρα. Η διαφορετική αυτή πρόταση του είχε κινήσει την περιέργεια, και το ίδιο απόγευμα ο άνθρωπος τηλεφώνησε από το ξενοδοχείο του και έκλεισε ραντεβού.
Όλα λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο στον κόσμο. Αρκεί να έχει κάποιος ένα σημαντικό ραντεβού κάποια συγκεκριμένη ώρα και ανάγκη να είναι ακριβής, για να μπερδευτούν όλα. Η περίπτωση αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση, και δέκα λεπτά αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα, ο τουρίστας έφτασε στο παλάτι. Παρουσιάστηκε σ’ έναν άντρα με καρό φούστα, που τον περίμενε και τον καλωσόρισε.
«Οι υπόλοιποι μπήκαν ήδη με τον ξεναγό;» ρώτησε αφού πρώτα δεν είδε κανέναν άλλο επισκέπτη.
«Οι υπόλοιποι;» ανταπέδωσε την ερώτηση ο άντρας, «όχι οι επισκέψεις είναι ατομικές και δεν προσφέρουμε ξεναγούς».
Χωρίς καμιά αναφορά στο ωράριο, του εξήγησε λίγο την ιστορία του κάστρου και του ανέφερε τι να προσέξει ιδιαιτέρως: τις τοιχογραφίες, τις πανοπλίες στη σοφίτα, τον πολεμικό εξοπλισμό στη Βόρεια αίθουσα, τις κατακόμβες κάτω από τη σκάλα και το δωμάτιο βασανιστηρίων στο μπουντρούμι. Αφού είπε αυτά του έδωσε ένα κουτάλι και του ζήτησε να το κρατήσει οριζόντιο, με το κοίλο μέρος προς τα πάνω.
«Κι αυτό τι;» ρώτησε ο επισκέπτης
«Εμείς δεν εισπράττουμε την άδεια εισόδου στο κάστρο. Για να κοστολογήσουμε την επίσκεψή σας καταφεύγουμε σε αυτό το σύστημα. Κάθε επισκέπτης κρατάει ένα κουτάλι σαν αυτό, γεμάτο μέχρι πάνω με ψιλή άμμο. Εδώ χωράνε ακριβώς 100 γραμμάρια. Μετά την περιήγηση σας στο κάστρο, ζυγίζουμε την άμμο που έχει μείνει στο κουτάλι και σας χρεώνουμε μια λίβρα για κάθε γραμμάριο που έχετε χάσει. Ένας τρόπος για να βρούμε το κόστος της καθαριότητας» εξήγησε.
«Κι αν δεν χάσω ούτε ένα γραμμάριο;»
«Α αγαπητέ μου κύριε, τότε η επίσκεψη σας στο κάστρα θα είναι δωρεάν»
Ο άνθρωπος αν και έκπληκτος, βρήκε την πρόταση διασκεδαστική και, αφού είδε τον οικοδεσπότη να ξεχειλίζει το κουτάλι με άμμο, ξεκίνησε την περιήγησή του. Έχοντας εμπιστοσύνη στις κινήσεις του, ανέβηκε πολύ αργά τις σκάλες με το βλέμμα καρφωμένο στο κουτάλι. Όταν έφτασε πάνω, στην αίθουσα με τις πανοπλίες, προτίμησε να μην μπει γιατί σκέφτηκε πως ο αέρας θα έπαιρνε την άμμο κι έτσι αποφάσισε να κατέβει προσεκτικά. Περνώντας από την αίθουσα με τις πολεμικές μηχανές, κάτω από τη σκάλα, συνειδητοποίησε πως για να τις δει καλά, θα έπρεπε να κρατηθεί από τα κάγκελα και να σκύψει πολύ. Δεν ήταν επικίνδυνο για την σωματική του ακεραιότητα, αλλά συνεπαγόταν πως θα έχανε κάτι από το περιεχόμενο του κουταλιού, οπότε συμβιβάστηκε να το κοιτάξει από μακριά. Τι ίδιο του συνέβη και με την υπερβολικά απότομη σκάλα που οδηγούσε στα μπουντρούμια. Καθώς επέστρεφε από το διάδρομο στο σημείο εκκίνησης, κατευθύνθηκε ικανοποιημένος προς τον άνθρωπο με τη σκωτσέζικη φούστα που τον περίμενε με μια ζυγαριά. Εκεί άδειασε το περιεχόμενο του κουταλιού και περίμενε την ετυμηγορία του άντρα.
«Εκπληκτικό, χάσατε μόνο μισό γραμμάριο» ανακοίνωσε, «σας συγχαίρω. Όπως εσεις προβλέψατε, αυτή η επίσκεψη δε θα σας στοιχίσει τίποτα».
«Ευχαριστώ»
«Ευχαριστηθήκατε την επίσκεψη;» ρώτησε στο τέλος ο οικοδεσπότης.
Ο τουρίστας δίστασε και τελικά αποφάσισε να φανεί ειλικρινής.
«Η αλήθεια είναι πως όχι και πολύ. Ήμουν τόσο απασχολημένος με το να προσέχω την άμμο, που δεν μπόρεσα να δω αυτό που μου είπατε».
«Μα αυτό είναι φριχτό! Κοιτάξτε, θα κάνω μια εξαίρεση. Θα σας ξαναγεμίσω το κουτάλι, γιατί είναι ο κανονισμός, αλλά τώρα ξεχάστε πόσο θα χυθεί: μένουν 12 λεπτά μέχρι να έρθει ο επόμενος επισκέπτης. Να πάτε και να γυρίσετε πριν φτάσει».
Χωρίς να χάσει χρόνο, ο άνθρωπος πήρε το κουτάλι κι έτρεξε στη σοφίτα. Όταν έφτασε έριξε μια γρήγορη ματιά σε ότι υπήρχε εκεί, και κατέβηκε τρέχοντας στα μπουντρούμια γεμίζοντας τις σκάλες με άμμο. Δεν περίσσευε ούτε μια στιγμή γιατί τα λεπτά περνούσαν, και σχεδόν πέταξε προς το πέρασμα κάτω από τη σκάλα, όπου, σκύβοντας για να μπει του έπεσε το κουτάλι και χύθηκε όλο το περιεχόμενό του. Κοίταξε το ρολόι του. Είχαν περάσει έντεκα λεπτά. Ξανά, χωρίς να δει τις πολεμικές μηχανές, έτρεξε μέχρι τον άνθρωπο στην είσοδο, στον οποίο παρέδωσε το άδειο κουτάλι.
«Αυτή τη φορά χωρίς άμμο λοιπόν, αλλά μην ανησυχείτε, έχουμε κάνει μια συμφωνία. Πώς ήταν; Ευχαριστηθήκατε την επίσκεψη;»
Ξανά ο επισκέπτης δίστασε μερικές στιγμές.
«Η αλήθεια είναι πως όχι» ομολόγησε στο τέλος. «Ήμουν τόσο απασχολημένος να γυρίσω πριν φτάσει ο επόμενος, που έχασα όλη την άμμο, αλλά και πάλι δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου».
Ο άνθρωπος άναψε την πίπα του και του είπε:
«Υπάρχουν κάποιοι που περπατούν στο κάστρο της ζωής τους προσπαθώντας να μην τους κοστίσει τίποτα, και δεν μπορούν να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν άλλοι που βιάζονται τόσο να φτάσουν νωρίς, που χάνουν τα πάντα χωρίς και αυτοί να ευχαριστηθούν τίποτα. Κάποιοι λίγοι μαθαίνουν αυτό το μάθημα και παίρνουν τον χρόνο τους για κάθε διαδρομή. Ανακαλύπτουν και απολαμβάνουν την κάθε γωνιά, το κάθε βήμα. Ξέρουν πως δε θα είναι δωρεάν, αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις, αξίζει τον κόπο»”
Ο Ζώτος και η Χαβαή, με την πολυκύμαντη ερωτική τους σχέση, ένας αινιγματικός βαρκάρης, μια γυναίκα-αράχνη που γυρεύει δωμάτιο για μια νύχτα κι έναν άντρα για μια ζωή, ο σατανικός κομπογιαννίτης γιατρός Μαργαζής και ο τυχοδιώκτης παπα-Λέρας, ο οποίος παινεύεται ότι εκδύει τις γυναίκες από τα αμαρτήματα κι από τα εσώρουχα, μπλέκονται στο γαϊτανάκι που υψώνει ως μιαρή ή ευλογημένη έκρηξη το γινάτι με αφορμή έναν φόνο, μια αυτοκτονία, τον φόβο της αντεκδίκησης, την καταφρόνια της κοινωνίας, τον πλούτο, τη φτώχια, τη ζήλια, τον πόθο, κάποια ανομολόγητα εγκλήματα, την εθνική ταυτότητα και τον διάβολο ή τον άγγελο που κρύβει καθένας μέσα του. Και κυλά η ζωή τους πότε σαν αγριεμένο ποτάμι και πότε σαν γλυκασμός της άνοιξης.
Πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές πορεύονται στα χρόνια της ιταλικής κατοχής των Ιωαννίνων του 1917∙ της πρώτης απόπειρας δημιουργίας Βλάχικου πριγκιπάτου στην Πίνδο∙ της εξόρυξης πετρελαίου στη Δραγοψά∙ της εκστρατείας στη Μικρά Ασία∙ της προσφυγιάς Μικρασιατών και Ποντίων, αλλά κι εκείνης των Τουρκογιαννιωτών∙ του διχασμού σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς και της μάστιγας της ληστοκρατίας στην Ήπειρο. Συνάμα ακολουθούν τα βήματα Εβραίων, Βλάχων, Αλβανών και Σαρακατσάνων, και γενικότερα την ταραγμένη εποχή πριν από το 1922 και κατά την πρώτη δεκαετία του Μεσοπολέμου.
Στην ίδια πατρίδα συνυπάρχουν ή συγκρούονται διαφορετικοί κόσμοι, ομάδες και άτομα∙ σμίγουν ή αποχωρίζονται τα όνειρα κι ανακατώνονται τα αίματα, οι θρησκείες και οι γλώσσες∙ κι όλα συμβαίνουν στα Γιάννενα, στην πόλη των θρύλων και της μυστηριακής γοητείας.
Ο Γιάννης Καλπούζος γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Μελάτες της Άρτας, ενώ από το 1983 ζει στην Αθήνα. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα εξής έργα του: Η ποιητική συλλογή «Το νερό των ονείρων» και το μυθιστόρημα «Μεθυσμένος δρόμος» (Ελληνικά Γράμματα 2000). Η συλλογή διηγημάτων «Μόνο να τους άγγιζα» (Κέδρος 2002), η οποία επανεκδόθηκε το 2017 από της εκδόσεις Ψυχογιός, εμπλουτισμένη ποικιλοτρόπως κι επιμελημένη στο σύνολό της με τον νέο τίτλο: «Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ». Το μυθιστόρημα «Παντομίμα Φαντασμάτων» (Άγκυρα 2005), το οποίο κυκλοφόρησε σε επιμελημένη στο σύνολό της επανέκδοση το 2015 από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο: «Σάος» και υπότιτλο: «Παντομίμα Φαντασμάτων».
Οι ποιητικές συλλογές: «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών» και «Έρωτας νυν και αεί», με την οποία ήταν υποψήφιος στη μικρή λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (Εκδόσεις Ίκαρος 2006 και 2007). Το μυθιστόρημα «Ιμαρέτ», το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, (Μεταίχμιο 2008 – Ψυχογιός 2015). Το «Ιμαρέτ» μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα πολωνικά και τα τουρκικά. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί σε δύο τόμους και η διασκευή του «Ιμαρέτ» σε νεανικό μυθιστόρημα (για παιδιά άνω των 10 ετών), με εικονογράφηση του σκηνογράφου Αντώνη Χαλκιά. Τίτλοι: «Ιμαρέτ: Οι δυο φίλοι και ο παππούς Ισμαήλ» και «Ιμαρέτ: Φάρσες, πόλεμος και όνειρα».
Με το διήγημα «Ο Λευτέρης» συμμετείχε στο συλλογικό έργο «Τέλος καλά, όλα καλά» (Καστανιώτης 2012). Το μυθιστόρημα «Άγιοι και δαίμονες» (Μεταίχμιο 2011 – Ψυχογιός 2015). Το μυθιστόρημα «Ουρανόπετρα» (Μεταίχμιο 2013).
Το μυθιστόρημα «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» (Ψυχογιός 2014). Το μυθιστόρημα «Σέρρα. Η ψυχή του Πόντου» (Ψυχογιός 2016).
Ο Γιάννης Καλπούζος έχει γράψει και τους στίχους στο παιδικό θεατρικό έργο «Τρυφεράκανθος» της Ελένης Πριοβόλου, καθώς και τους στίχους 80 τραγουδιών μεταξύ των οποίων τα: «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου» που ερμήνευσε η Γλυκερία, «Δέκα μάγισσες» με τον Γιάννη Σαββιδάκη, «Να ’σουν θάλασσα» με τη Νατάσα Θεοδωρίδου, «Τι μου ’χει φταίξει τι μου ’χει λείψει» με την Ελένη Πέτα, «Γιατί πολύ σ’ αγάπησα» με τον Ορφέα Περίδη, το οποίο ερμήνευσε και ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Μανώλης Λιδάκης, και άλλα πολλά γνωστά τραγούδια.
Ο Ιωάννης
Καρατζάς ήταν λόγιος, σύντροφος του Ρήγα (Φεραίου) Βελεστινλή και καταγόταν από τη
Λευκωσία της Κύπρου. Τα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για τον Καρατζά ξεκινούν
το 1790 στη Βιέννη, όταν αυτός ήταν ήδη 23 ετών. Για την προηγούμενη του ζωή οι
ιστορικοί ερευνητές δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν το παραμικρό. Λες και
εμφανίστηκε από το πουθενά…
Η ιστορία θέλει τον
Ιωάννη Καρατζά να εκτελείται από τους Τούρκους, μαζί με τον Ρήγα και έξι άλλους
επαναστάτες, το 1798, στον πύργο Νεμπόιζα στο Βελιγράδι. Μόνο που τα γεγονότα,
ίσως, να μην συνέβησαν έτσι ακριβώς …
Ας αφήσουμε, όμως, τον
ίδιο τον Καρατζά να μας αφηγηθεί, μέσα από το άγνωστο αυτοβιογραφικό του
κείμενο, αυτή την απίστευτη ιστορία που ξεκινά από το μέλλον και τελειώνει στο
παρελθόν.
(Σημείωση: Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί πιστό αντίγραφο χειρόγραφου
που ανακαλύφτηκε πρόσφατα, σε κρύπτη σκήτης στο Άγιο Όρος. Οι περίεργοι
ισχυρισμοί του εξετάζονται από ομάδα επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων, η οποία
αποτελείται από ιστορικούς, γραφολόγους και κβαντικούς φυσικούς).
Το
κείμενο το Ιωάννη Καρατζά αρχίζει ως εξής:
«Όταν
κάποτε, κάποιος, ανακαλύψει και διαβάσει αυτό το κείμενο, ίσως θεωρήσει
την ιστορία μου εξωπραγματική, παράλογη και τρελή. Δεν θα τον αδικήσω.
Το ίδιο θα έκανα κι εγώ στη θέση του. Όμως, αυτά που καταγράφω είναι η
δική μου πραγματικότητα, η δική μου μαρτυρία για τα όσα βίωσα. Πιο κάτω
θα διαβάσετε για τη σχέση μου με τον Ρήγα Βελεστινλή και για την άγνωστη
ιστορία της Ελλάδας, η οποία σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν
συνέβαιναν όλα αυτά που διηγούμαι. Όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό και
απίστευτο, τα γεγονότα στα οποία αναφέρομαι ακολουθούν ανάποδη
χρονολογική φορά. Πρώτα συνέβησαν αυτά που διαδραματίστηκαν μετά και
ακολούθως αυτά που έγιναν πριν. Είναι τόσα πολλά και αλλόκοτα αυτά που
έζησα, που μου είναι δύσκολο, μετά από τόσα χρόνια, να τα αποτυπώσω με
ακρίβεια στο χαρτί. …»
Ιωάννης Καρατζάς
Βιογραφικό συγγραφέα:
Ο
Ανδρέας Καπανδρέου γεννήθηκε το 1972 στη Λευκωσία. Σπούδασε
Βιβλιοθηκονομία, Επιστήμες της Πληροφόρησης και Επιστήμες της Αγωγής και
εργάζεται στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Διετέλεσε πρόεδρος
της Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων - Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ)
και είναι συνεργάτης της ηλεκτρονικής πύλης για την προώθηση του βιβλίου
Bookia.gr. Από το 2010 διατηρεί το ιστολόγιο @Ανδρέας Καπανδρέου (http://andreaskandreou.blogspot.com/)
το οποίο ασχολείται με την λογοτεχνία, τα βιβλία, τον πολιτισμό και την
βιβλιοθηκονομία. Κυκλοφορούν τα βιβλία του: Το τρομακτικό μυστικό του
Αϊνστάιν (Επιφανίου, 2010). Ο γιος της Μάγισσας (Συμπαντικές Διαδρομές,
2012). Διηγήματα του Καπανδρέου έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά
περιοδικά και ανθολογίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Βίντεο
- Παρουσίαση των βιβλίων "Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα: η άγνωστη
μαρτυρία του Ιωάννη Καρατζά" και "Ο γιος της Μάγισσας: αλλόκοτες
ιστορίες" του Ανδρέα Καπανδρέου. Η παρουσίαση των βιβλίων
πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων 'Όψεις του Φανταστικού 2016
- ΚΥΠΡΟΣ", στο Υφαντουργείο
Βιβλιοπωλεία
Το βιβλίο διατίθεται στα
ακόλουθα βιβλιοπωλεία: Ηλεκτρονικά Βιβλιοπωλεία Συμπαντικών Διαδρομών Πρωτοπορίας
(*ειδικά το Rivergateμπορεί να στείλει ταχυδρομικώς το βιβλίο σε
όλες τις πόλεις της Κύπρου)
ΕΛΛΑΔΑ
Κεντρικοί χονδρέμπορες βιβλίων: Για την Βόρεια
Ελλάδα: ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΠΟΥΛΟΥΚΤΣΗ ΑΝΘΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ Λασσάνη 3, Θεσσαλονίκη, 54622, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τηλ. 2310237515 Φαξ :2310285857 Για την Νότια Ελλάδα: ΠΑΡ ΗΜΙΝ - Ε ΤΖΑΝΑΚΑΚΗΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ Τηλ. 2103802542 Φαξ:2103813619
Ενημερώστε
τα βιβλιοπωλεία ότι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας στο τηλέφωνο 2410-236110
και ο εκδότης θα αποστείλει άμεσα τo βιβλίο.
Αν κάποιο
βιβλιοπωλείο, ειδικότερα σε μεγάλα εμπορικά κέντρα, σας πει ότι το βιβλίο δεν
είναι διαθέσιμο ή ότι είναι εξαντλημένο αναζητήστε το σε άλλο βιβλιοπωλείο και
επικοινωνήστε μαζί μας ή τηλεφωνικά στο 2410-236110 ή με email στο universepaths@yahoo.com για να μας αναφέρετε το
γεγονός. Το βιβλίο κυκλοφορεί κανονικά και είναι διαθέσιμο σε όλη την Ελλάδα.
Andy's Publishers, 2015 285 σελ. ISBN 978-960-565-134-3 Τιμή € 16,00
Τις τελευταίες δεκαετίες η ιστορική έρευνα έχει μετατοπίσει το ενδιαφέρον από θέματα εξουσίας, μεγάλων προσωπικοτήτων και πολέμων, στους ανώνυμους, τις κοινωνικές ομάδες και τις συνθήκες της καθημερινής ζωής οι οποίες είχαν για καιρό αγνοηθεί. Στα πλαίσια της νέας οπτικής της ιστορικής έρευνας εντάσσονται, ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, και τα Ονειροκριτικά κείμενα.
Σκοπός αυτού του πονήματος είναι η διερεύνηση των αντιλήψεων που διέπουν και καθορίζουν το ρόλο και τη θέση της γυναίκας στον κοινωνικό ιστό από την Ύστερη Αρχαιότητα (2ος αι. μ.Χ.) έως το Ύστερο Βυζάντιο (15ος αι. μ.Χ). Κόρες και σύζυγοι, ελεύθερες και δούλες, Αυγούστες και κοινές θνητές, ευυπόληπτες και πόρνες, παρελαύνουν μέσα από την αφήγηση των ονείρων και την εξήγηση των συμβόλων.
Με οδηγό τα σωζόμενα Ονειροκριτικά αναζητείται η συνέχεια των αρχαιογενών αντιλήψεων που διαμόρφωσαν την εικόνα της γυναίκας και που πέρασαν σχεδόν αυτούσιες στον βυζαντινό κόσμο. Η στάση αυτών των ιδιότυπων μαντικών κειμένων αποδεδειγμένα αντανακλά την ανδρική αντίληψη των πραγμάτων, διατυπωμένη με τέτοιον τρόπο, ώστε να εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, σε βάρος των γυναικών.
Μια έρευνα που προωθεί τις γνώσεις μας γύρω από τους πολλαπλούς ρόλους των γυναικών στον ιδιωτικό καθώς και στο δημόσιο βίο.
Στη
Μέσα Μάνη των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα οι κοινωνικές τάξεις
διαμορφώνονται με βάση τα πόσα αγόρια έχει η κάθε οικογένεια. Τα
‘’ντουφέκια’’, όπως τα αποκαλούν, είναι αυτά που δίνουν κύρος σε κάθε
πατριά καθώς τα ‘’ντουφέκια’’, και όχι τα ‘’φυληκά’’, θα την
υπερασπιστούν από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς κινδύνους που
τυχόν αντιμετωπίσει. Η τεκνοποίηση λοιπόν και δη αρσενικών είναι κατά
κάποιον τρόπο ιερή αποστολή στις πατριαρχικές κοινωνίες της Μάνης.
Έτσι όταν η Χρύσα, η νύφη του προύχοντα Σκυλόγγονου, μετά από
τέσσερα χρόνια ευτυχισμένου γάμου με τον Περγαντή δεν έχει τεκνοποιήσει
ακόμη, οι φόβοι των γονιών του άντρα της πως η γενιά τους θα σβήσει εδώ
όλο και αυξάνονται... Τότε, η πεθερά της Χρύσας, η Στράταινα, θα δώσει
την λύση, η οποία δεν είναι άλλη από την αναβίωση του άγραφου νόμου της σύγκριας (συν+κυρία,
οι δυο κυρίες του σπιτιού.), σύμφωνα με τον οποίο μια νέα κοπέλα
επιλέγεται για να αναλάβει αυτή να φέρει στον κόσμο ‘’ντουφέκια’’.
Η Στράταινα επιλέγει μαζί με την Χρύσα για σύγκρια του Περγαντή την
Αμπελία, ένα δεκαεφτάχρονο όμορφο κορίτσι που ανήκει στις κατώτερες
κοινωνικές τάξεις. Η Αμπελία θα μπει στο σπίτι της Χρύσας, και όσο κι αν
φαίνεται παράταιρο στις μέρες μας, οι δυο γυναίκες θα συμβιώσουν
αρμονικά καθώς η Χρύσα έχει συμβάλει με την στάση της στο να έρθει η
σύγκρια στο σπιτικό της μιας και όπως κάθε γυναίκα της Μέσα Μάνης
κατανοεί την επιτακτική ανάγκη των μανιατών για τεκνοποίηση.... Στο
σπίτι του Περγαντή θα φωλιάσει η χαρά του ερχομού, η ανιδιοτελή αγάπη, ο
πόνος του αποχωρισμού....
Μια συγκλονιστική ιστορία, γραμμένη με λόγο μεστό και γοητευτικό, που φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με μεγάλα διλήμματα, τον παροτρύνει σε ενδοσκόπηση και τον οδηγεί να συνειδητοποιήσει πως τα συναισθήματα πολλές φορές διαμορφώνονται από την τοπική κουλτούρα. Η συγγραφέας:
Η Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει μετεκπαιδευτεί στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά περιοδικά, συμμετέχει εθελοντικά σε οργανώσεις για την προαγωγή της λογοτεχνίας, είναι ενεργό μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και έχει εκδώσει πολλά βιβλία για παιδιά και μελέτες λαογραφικού περιεχομένου. Έχει ενταχθεί στο Μητρώο Επιμορφωτών του προγράμματος «Καινοτόμες Δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών» και έχει αναλάβει επιμορφωτικό έργο σε ημερίδες επιμόρφωσης εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η
ύπαρξή μας είναι μια σειρά από άδεια κουτιά∙ εφαπτόμενα αλλά όχι
συγκοινωνούντα. Κάθε κουτί και μια ανάγκη μας. Και όλη μας η ζωή μια αδιάκοπη
προσπάθεια να γεμίσουμε τα άδεια κουτιά μέσα μας, όλα τα άδεια κουτιά μέσα μας…
Μια γυναίκα, μια γυναίκα μόνη, προσπαθεί να καλύψει
τις ανάγκες της. Έχει ανάγκη από έναν παθιασμένο, εξιδανικευμένο έρωτα, από μια
κατασταλαγμένη προοπτική για το μέλλον, από τη χαρά και την ανεμελιά της
στιγμής. Έτσι εμπλέκεται σε σχέσεις με τρεις διαφορετικούς άνδρες, συγχρόνως,
που ο καθένας τους γεμίζει ένα διαφορετικό κουτί μέσα της. Είναι ερωτευμένη και
με τους τρεις, αφήνεται και στους τρεις, άγεται και φέρεται από τις δικές τους
ανάγκες, επιθυμίες, ευχές. Γίνεται τρεις διαφορετικές γυναίκες, τρεις διαφορετικοί
άνθρωποι. Γεμίζει τα δικά τους άδεια κουτιά. Προχωρά στα τυφλά, προσπαθώντας να
τους ερμηνεύσει, να τους καταλάβει μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, και
μ’ αυτές τις ερμηνείες πλάθει το δικό της σύμπαν, όπως όλοι μας.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιεί την παράνοια που
βιώνει, καταλαβαίνει ότι χάνει τον εαυτό της, και προσπαθεί να πάρει τη ζωή της
στα χέρια της, να οδηγήσει εκείνη τις εξελίξεις. Συγκρούεται άγρια με την
πραγματικότητα και με τα «θέλω» του καθενός χωριστά και αντιλαμβάνεται πως δεν
μπορεί να ορίσει τον τρόπο που αντιδρούν οι άλλοι, ακόμα και οι αγαπημένοι
άλλοι. Μπορεί μόνο να ορίσει τον τρόπο που αντιδρά, νιώθει,σκέφτεται, τον τρόπο που ζει ηίδια.
Ξεκινά ένα αναγκαστικό, έξωθεν επιβεβλημένο ταξίδι
μέσα της, μέσα στις θάλασσες και στις στεριές της, για να γνωρίσει τον εαυτό
της. Ανακαλύπτει έκπληκτη τη δύναμή της και τη χρησιμοποιεί συνειδητά για να
κάνει μια σιωπηλή ειρήνη με τον εαυτό της. Ώσπου…
Οι
ερμηνείες
Θέλω
να μπαίνω μέσα στο μυαλό των άλλων. Θέλω να βρω έναν τρόπο, ένα φίλτρο, μια
μαγική συνταγή που να μου επιτρέπει να μπαίνω μέσα στο μυαλό των άλλων∙ να
μαθαίνω τι σκέφτονται, τι επιθυμούν, τι επιδιώκουν, ποια σχέδια καταστρώνουν,
ποιες αμφιβολίες τους βασανίζουν, ποιες βεβαιότητες τους στηρίζουν, ποια πλευρά
του κόσμου αντικρίζουν. Να μαθαίνω τι σκέφτονται∙ τι σκέφτονται για μένα∙ να
μαθαίνω τι θέλουν∙ τι θέλουν για μένα∙ και από μένα∙ και αναλόγως να πορεύομαι.
Να πορεύομαι στη ζωή μου και στη ζωή τους. Με σιγουριά, με βεβαιότητα, με
ασφάλεια. Κουράστηκα με τις ερμηνείες, κουράστηκα, βαρέθηκα, μπούχτισα. Δεν
θέλω άλλες ερμηνείες πια. Θέλω να μπαίνω στο μυαλό του άλλου και να ξέρω τι
σκέφτεται. Ακριβώς ό,τι σκέφτεται. Χωρίς εικασίες, χωρίς ερμηνείες,
παρερμηνείες, περιθώρια λάθους, λάθη, σφάλματα. Χωρίς ήττες…
Βιογραφικό
Η Χαρά Ανδρεΐδουγεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει, σε ελληνικά και ξένα
πανεπιστήμια, Παιδαγωγικές Επιστήμες, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης,
καθώςκαι Μουσειολογία. Έχει διδακτορικό
στην Κλασική Αρχαιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοικτή Εκπαίδευση. Εργάστηκε
κατά διαστήματα σε όλους αυτούς τους τομείς , όπως και σε πολλούς άλλους, για
να την κερδίσει στο τέλος η Εκπαίδευση. Η περιπέτειά της στη θάλασσα της γραφής
ξεκίνησε πριν από μερικάχρόνια.Έργα της είναι τα μυθιστορήματα «Η αγάπη
είναι πόλεμος» (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2011), «Ημερολόγια διαδρομών», (Εκδόσεις
Ψυχογιός, 2013), «Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα» (Εκδόσεις Λιβάνη, 2014), «Τα
άδεια κουτιά» (Εκδόσεις Λιβάνη, 2016). Όπως λέει η ίδια:
«Δε ζωγραφίζω, δε χορεύω, δεν ξέρω να παίζω μουσική, ο δικός μου τρόπος για να
εκφράζομαι είναι με τις λέξεις…»
Πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές πορεύονται στα χρόνια της ιταλικής κατοχής των Ιωαννίνων του 1917∙ της πρώτης απόπειρας δημιουργίας Βλάχικου πριγκιπάτου στην Πίνδο∙ της εξόρυξης πετρελαίου στη Δραγοψά∙ της εκστρατείας στη Μικρά Ασία∙ της προσφυγιάς Μικρασιατών και Ποντίων, αλλά κι εκείνης των Τουρκογιαννιωτών∙ του διχασμού σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς και της μάστιγας της ληστοκρατίας στην Ήπειρο. Συνάμα ακολουθούν τα βήματα Εβραίων, Βλάχων, Αλβανών και Σαρακατσάνων, και γενικότερα την ταραγμένη εποχή πριν από το 1922 και κατά την πρώτη δεκαετία του Μεσοπολέμου.
