”Αθάνατος και Ζωντανός”
Κυριακή 24 Ιανουαρίου του 2016. Ο ουρανός έχει ντυθεί με μαύρα σύννεφα, θαρρείς και φωλιάζει μέσα του συσσωρευμένος ο πόνος των 42 χρόνων αναμονής. Η ώρα 11 το πρωί και η καμπάνα του ναού της Ευαγγελιστρίας, στο χωριό Μονή Μαλεβυζίου χτυπάει πένθιμα για να υποδεχτεί τον ήρωα Νικόλαο Καβροχωριάνο που επέστρεψε στον τόπο που τον γέννησε. Επέστρεψε επιτέλους. Νεκρός αλλά Αθάνατος!
Στα πρόσωπα όλων αχνόφεγγε ένα χαμόγελο υπερηφάνειας, ενώ από τα μάτια τους κυλούσαν δάκρυα δικαίωσης για την ψυχή του Νίκου, που επιτέλους θα αναπαυόταν εν ειρήνη δίπλα στους γονείς του και το μικρότερό αδελφό του Ζαχάρη. Μα συνάμα, ήταν και δάκρυα θλίψης για τον άδικο χαμό του. Σε κάποιο βιβλίο είχα διαβάσει πως ο άνθρωπος που στέκεται αναποφάσιστος ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα βρίσκεται, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, στο πιο ψηλό σημείο της θλίψης του. Και πριν καλά – καλά ολοκληρωθεί η σκέψη μου, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην Βασιλική, τη δίδυμη αδελφή του Νίκου και τη μεγαλύτερη, την Καλλιόπη. Πώς να αισθάνονται άραγε αναρωτήθηκα.
Σίγουρα υπερήφανες για τον αδελφό τους που έπεσε μαχόμενος υπέρ πίστεως και τιμής για την πατρίδα, όταν πήρε μέρος στην μοιραία πτήση θανάτου από την Σούδα στη Λευκωσία στις 22 Ιουλίου του 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
Σίγουρα οδύνη για την απώλεια του αδελφού τους, την οποία δεν άντεξαν οι γονείς τους και έφυγαν λίγα χρόνια αργότερα, προκειμένου να τον συναντήσουν.
Σίγουρα λύτρωση από το βάρος της ευθύνης για την ανεύρεση και τον δεύτερο ενταφιασμό των οστών του Νίκου, αφού για πρώτη φορά κηδεύτηκε, όπως τουλάχιστον νόμιζαν όλοι, το 1979. Όμως, στο μικρό κασελάκι που ενταφιάστηκε τότε στον πατρικό τους τάφο υπήρχαν τα οστά δυο άλλων συμπολεμιστών του, όπως διαπιστώθηκε 26 χρόνια αργότερα με τη μέθοδο DNA. Έμελλε να τους παίξει και αυτό το παιχνίδι η μοίρα. Αυτό το βάρος σίγουρα δεν ήθελαν να το αφήσουν παρακαταθήκη στα παιδιά τους.
Κοίταζα γύρω μου. Η ατμόσφαιρα ήταν έντονα φορτισμένη. Η σημαία δίπλα στο μνημείο του Νίκου, που στήθηκε μετά από πρωτοβουλία του συλλόγου «Κομάντος 74» στις 6 Δεκεμβρίου του 1992 (φωτο) ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου στον προαύλιο χώρο της Ευαγγελιστρίας, κυμάτιζε μεσίστια. Εκπρόσωποι των πολιτικών, πολιτειακών, στρατιωτικών αρχών και των σωμάτων ασφαλείας, έδωσαν το παρόν προκείμενου ο Νίκος να κηδευτεί όπως αρμόζει σε ένα ήρωα! Με τιμές…
Στα πρόσωπα όλων αχνόφεγγε ένα χαμόγελο υπερηφάνειας, ενώ από τα μάτια τους κυλούσαν δάκρυα δικαίωσης για την ψυχή του Νίκου, που επιτέλους θα αναπαυόταν εν ειρήνη δίπλα στους γονείς του και το μικρότερό αδελφό του Ζαχάρη. Μα συνάμα, ήταν και δάκρυα θλίψης για τον άδικο χαμό του. Σε κάποιο βιβλίο είχα διαβάσει πως ο άνθρωπος που στέκεται αναποφάσιστος ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα βρίσκεται, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, στο πιο ψηλό σημείο της θλίψης του. Και πριν καλά – καλά ολοκληρωθεί η σκέψη μου, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην Βασιλική, τη δίδυμη αδελφή του Νίκου και τη μεγαλύτερη, την Καλλιόπη. Πώς να αισθάνονται άραγε αναρωτήθηκα.
Σίγουρα υπερήφανες για τον αδελφό τους που έπεσε μαχόμενος υπέρ πίστεως και τιμής για την πατρίδα, όταν πήρε μέρος στην μοιραία πτήση θανάτου από την Σούδα στη Λευκωσία στις 22 Ιουλίου του 1974, κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο.
Σίγουρα οδύνη για την απώλεια του αδελφού τους, την οποία δεν άντεξαν οι γονείς τους και έφυγαν λίγα χρόνια αργότερα, προκειμένου να τον συναντήσουν.
Σίγουρα λύτρωση από το βάρος της ευθύνης για την ανεύρεση και τον δεύτερο ενταφιασμό των οστών του Νίκου, αφού για πρώτη φορά κηδεύτηκε, όπως τουλάχιστον νόμιζαν όλοι, το 1979. Όμως, στο μικρό κασελάκι που ενταφιάστηκε τότε στον πατρικό τους τάφο υπήρχαν τα οστά δυο άλλων συμπολεμιστών του, όπως διαπιστώθηκε 26 χρόνια αργότερα με τη μέθοδο DNA. Έμελλε να τους παίξει και αυτό το παιχνίδι η μοίρα. Αυτό το βάρος σίγουρα δεν ήθελαν να το αφήσουν παρακαταθήκη στα παιδιά τους.
Κοίταζα γύρω μου. Η ατμόσφαιρα ήταν έντονα φορτισμένη. Η σημαία δίπλα στο μνημείο του Νίκου, που στήθηκε μετά από πρωτοβουλία του συλλόγου «Κομάντος 74» στις 6 Δεκεμβρίου του 1992 (φωτο) ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου στον προαύλιο χώρο της Ευαγγελιστρίας, κυμάτιζε μεσίστια. Εκπρόσωποι των πολιτικών, πολιτειακών, στρατιωτικών αρχών και των σωμάτων ασφαλείας, έδωσαν το παρόν προκείμενου ο Νίκος να κηδευτεί όπως αρμόζει σε ένα ήρωα! Με τιμές…
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ – ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
ΣΕΙΡΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
ΤΙΤΛΟΣ: ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ ΝΕΚΤΑΡΙΑ
ΣΕΙΡΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
ΤΙΤΛΟΣ: ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ ΝΕΚΤΑΡΙΑ
1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο;
Με συγκινούσε από παιδί ο τρόπος που οι αδελφές του ήρωα μου κρατούσαν άσβεστη την μνήμη του μέσα από τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες.
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Ναι θέλω να στείλω ένα μήνυμα...Πως είναι όμορφο να υπάρχουν άνθρωποι με ιδανικά.
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Η ανταπόκριση του κοινού μέχρι σήμερα είναι ικανοποιητική
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Ενιώσα όπως όταν κράτησα πρώτη φορά στα χέρια μου τις ανηψιές μου! Πολύ υπερήφανη!
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;
Θα μπορούσα και εγώ να πεθάνω για τα ιδανικά μου
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Βιαζόμουν να μεγαλώσω, να γίνω γιατρός για να σώσω τον κόσμο
7. Είστε ευαίσθητη;
Είμαι αρκετά ευαίσθητη λένε...
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Φοβάμαι τον θάνατο
9. Ποιά μουσική σας αρέσει;
Ακούω κάθε είδους μουσική, αλλά χαλαρώνω με την κλασική
10. Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;
Να μπορώ να δίνω στον κόσμο κίνητρα μέσα από τα βιβλία μου, θετικής σκέψης και βελτίωσης της ποίοτητας ζωής του
11. Τι σας στεναχωρεί ;
το ψέμμα
12. Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Έίμαι παρορμητική, υπεύθυνη, συνεπής
13. Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
Το βιβλίο μου βρίσκεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Ναι ξεκίνησα να γράφω ένα μυθηστόρημα πριν λίγες μέρες
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Δημοσιογραφούσα παλαιότερα, επειδή μου αρέσει να ερευνώ, να ταξιδεύω, να ονειρεύομαι, να γράφω, οπότε η συγγραφή ήταν κάτι προσιτό για μένα
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
Το Αθανατος και ζωντανός είναι το πρώτο μου
17. Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Τον χαρακτήρα του ήρωα μου
18.Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;
Ο πατέρας μου
19.Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Με εμπιστεύονται όλοι και το μόνο που μου είπαν ήταν καλή επιτυχία
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Η διαφήμιση είτε αρνητική είτε θετική δεν παύει να είμαι διαφήμιση....
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Εικόνες, χρώματα και αρώματα ζωής...
22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;
Την ιστορία την έφραψε η ίδια η ζωή για τον ήρωα μου
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
Το τέλος το όρισαν άλλοι για τον ήρωα μου
24. Από τι εμπνέεστε;
Εμπνέομαι από την ίδια την ζωή, από τους ανθρώπους
25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Πολλά τραγούδια με ξεκουράζουν, Πρόσφατα όμως ακουσα ένα του Μαζωνάκη με τίτλο ''Αγαπώ σημαίνει'' και με συγκλόνισε ο στίχος που επεξηγεί...αγαπώ σημαίμει να ανταμώνουν ξένοι!
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Το πέταγμα του χαρταετού
27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Οι δύσκολες στιγμές της ζωής μου είναι οι πιο σημαντικές γιατί με βελτιώνουν σαν χαρακτήρα
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;
Όχι αλλά μου αρέσω πολύ όπως είμαι!
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
Δεν συνάντησα εμπόδια, αλλά και να συναντούσα θα τα ξεπερνούσα. Ψυχή είναι ο άνθρωπος-το μεγαλύτερο θεριό όπως λέει και η γιαγιά μου και με λίγη καλή θέληση τα πάντα λύνονται
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;
Αν μπορεί κάποιος να τα συνδυάσει αυτά τα δυο ε τότε για μένα είναι ευλογημένος άνθρωπος
31. Για τι έχετε μετανιώσει;
Εχω μετανιώσει για όσα δεν είπα και δεν έκανα
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Με ενοχλεί η υποκρισία και το ψέμμα
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Διαβάζω τα πάντα
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
Ο μεγαλύτερος μου πόθος είναι ο στίχος του τραγουδιού που προανέφερα
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Ο Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί, ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες,ο Ουμπέρτο Έκο, ο Καζαντζάκης και άλλοι πολλοί!
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;
Το ψέμμα και τον εγωισμό
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Να πάω στο χωριό του Άι Βασίλη και πήγα στο παγωμενο Ροβανιέμι! Πέρασα υπέροχα!
38. Έχετε κάποια χόμπι;
Να διαβαζω, να γράφω, να βγαίνω βόλτα με τον Λύκαρο μου τον Μαξ τον οποίο λατρεύω!
39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Κλαίω ακόμα για τον άδικο χαμό τόσων ψυχών στο Μάτι
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Μόλις τώρα που ενω ήμουν βουρκωμένη ήρθε η ανιψιά μου και με ρώτησε πότε θα τελειώσω για να παίξουμε? Τι σου είναι τα παιδιά ε? Με
μιας σε τραβούν στον κόσμο τους
41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Διάβασμα. γράψιμο, δουλεία στο καφέ-μεζεδοπωλείο του (ξ)αφελφού μου και βόλτες με τον Μάξαρο μου
42. Τι λατρεύετε περισσότερο;
Αγαπώ την ζωή και τους ανθρώπους και λατρεύω εκείνους που δεν τα παρατάνε!
43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Στα ντολμαδάκια της Μαρίκας της μητέρας μου δηλαδή
44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Βεβαίως και το έχω σκεφτεί! Το ''Αθάνατος και ζωντανός" θα γινόταν ένα καλό θεατρικό και για μένα είναι μεγάλη πρόκληδη να δοκιμαστώ και σε αυτό το είδος
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Τους χαρακτήρες του πρώτου μου βιβλίου τους λατρεύω αλλά μου αρέσει να δημιουργώ νέες καταστάσεις και πράγματα
46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Τους ευχαριστώ που μου δίνουν καθημερινά την δυνατότητα να παραμένω στον μαγικό κόσμο της συγγραφής
Η πρώτη παρουσιάση έγινε στις 22 Ιουλιου ημέρα τιμής και μνήνης για τον ήρωα μου Νικόλαο Καβροχωριανό. Θα ακολουθήσει στην Κύπρο και το Λονδίνο το Φθινόπωρο καλώς εχόντων των πραγμάτων.
Το έργο μου αφορά στην ζωη Νικολάου Καβροχωριανού από την πρώτη στιγμή της γέννησης του, μέχρι και την μάυρη νύχτα της 22ας Ιουλίου του 1974 όπου ως καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής πέρασε στο πάνθεον των ηρώων, χτυπημένος από φίλια πυρά, στα πλαίσια της επίχειρησης ''ΝΙΚΗ' στην Κύπρο κατά την εισβολή του Αττίλα στο νησί. Η ζωή και ο θάνατος βέβαια του Νίκου είναι συνυφασμένη με την ζωή και τους θανατους του χωριού του, της Μονής Μαλεβυζίου, η οποία εξελίσεται σε μια ιστορική πραγματικότητα, αληθινή και συγκλονιστική!
Το έργο μου αφορά στην ζωη Νικολάου Καβροχωριανού από την πρώτη στιγμή της γέννησης του, μέχρι και την μάυρη νύχτα της 22ας Ιουλίου του 1974 όπου ως καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής πέρασε στο πάνθεον των ηρώων, χτυπημένος από φίλια πυρά, στα πλαίσια της επίχειρησης ''ΝΙΚΗ' στην Κύπρο κατά την εισβολή του Αττίλα στο νησί. Η ζωή και ο θάνατος βέβαια του Νίκου είναι συνυφασμένη με την ζωή και τους θανατους του χωριού του, της Μονής Μαλεβυζίου, η οποία εξελίσεται σε μια ιστορική πραγματικότητα, αληθινή και συγκλονιστική!
Για το Books 'n' more..
https://www.facebook.com/Books-n-more-1951536161740478/
Ζέτα Αυγερινού
Απόφοιτος τμήματος δημοσιογραφίας & Μ.Μ.Ε Α.Π.Θ
Εργάζεται σε καθημερινή εφημερίδα.
Λατρεύει τη μουσική & τα ταξίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου