Διαβάστε στο Books 'n' more τη συνέντευξη του συγγραφέα Διονύση Λεϊμονή

«Το τέταρτο αλογάκι», Εκδόσεις Πατάκη, σειρά: Περιστέρια

Ένα αλογάκι, το τέταρτο αλογάκι που απόμεινε στον βυθό των Αντικυθήρων από ένα τέθριππο της αρχαιότητας, θέλει να βρει η παρέα των παιδιών που το προηγούμενο καλοκαίρι αναζητούσαν μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας το δέκατο έβδομο κιβώτιο από το ναυάγιο του Έλγιν. Έτσι ξεκινάει ένα παιχνίδι σκέψης και γνώσης για ένα δεύτερο ναυάγιο, αυτό που έχει χαρακτηριστεί "Τιτανικός της Αρχαιότητας". Βοηθοί και "συνεργάτες" τους ο κύριος Δημήτρης ο επιστήμονας και μια γυναίκα αρχαιολόγος, η κυρία Αγγελική.
Γιατί άραγε το τέταρτο αλογάκι δεν ανέβηκε ακόμα στην επιφάνεια για να πάρει τη θέση του στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, δίπλα στον Έφηβο, τον "φιλόσοφο" και τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων;
Η αποκάλυψη της αλήθειας μοιάζει με παραμύθι για μικρούς και μεγάλους κι αποτελεί ένα διαδραστικό παιχνίδι, καθώς οι αναγνώστες μπορούν να δώσουν τη δική τους εκδοχή, το δικό τους τέλος στην ιστορία.

Βιογραφικό

Ο Διονύσης Λεϊμονής γεννήθηκε στο Αιτωλικό. Από πολύ νωρίς στράφηκε στη συγγραφή παιδικών και νεανικών ιστοριών. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων. Ζει στη Νέα Ιωνία Βόλου και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ασχολείται με την αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και με τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων. Ασχολείται με την επιμέλεια και κριτική έργων για παιδιά και ενήλικες,

την παρουσίαση βιβλίων, πολλά από τα οποία έχει προλογίσει ο ίδιος, τη διοργάνωση φιλολογικών-λογοτεχνικών εκδηλώσεων, τη διοργάνωση σεμιναρίων δημιουργικής γραφής για παιδιά και ενήλικες, αλλά και σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης(κάτοχος πιστοποιητικού κατάρτισης στη Δημιουργική Γραφή από το Α.Π.Θ, και μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Δημιουργικής γραφής του Ε.Α.Π.) Επιμελείται και παρουσιάζει τη λογοτεχνική ραδιοφωνική εκπομπή  «Μιλάμε για το βιβλίο». Είναι τακτικό μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής του Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών συγγραφέων(Κε.Βι.Μα.Συ.), τακτικό μέλος  του Ελληνικού τμήματος(ΙΒΒΥ) του Κύκλου του Παιδικού βιβλίου και ειδικός γραμματέας του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας. Συμμετέχει σε επιτροπές συγγραφέων για κρίση παιδικών βιβλίων.

Εργα του: «Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ»,,

«Το μυστικό της Δαγκάνας(Εκδόσεις  Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου κατόπιν βράβευσής του από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού βιβλίου),  

«Το Χαμένο ταίρι», Εκδόσεις Ακρίτας(επανακυκλοφορία από Εκδόσεις Εν πλω, Αύγουστος 2017)

«Τα τίμια δώρα», εκδόσεις ΄Ηρα Εκδοτική

«Το δέκατο έβδομο κιβώτιο», σειρά «Περιστέρια», Εκδόσεις Πατάκη

«Το τέταρτο αλογάκι», σειρά «Περιστέρια», Εκδόσεις Πατάκη

«Δημιουργική γραφή στην τάξη –Α,΄Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου», Εκδόσεις Γράφημα, ξεκινώντας μία νέα σειρά εκπαιδευτικών βιβλίων.

Τον Μάη του 2015 το παιδικό του μυθιστόρημα «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο» και φέτος «Το τέταρτο αλογάκι» του βρέθηκαν υποψήφια στα βραβεία αναγνωστών του Public, ενώ στις 2 Απριλίου 2015, παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου, τιμήθηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου –ΙΒΒΥ με το βραβείο «Βασίλης Αναγνωστόπουλος» ως εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που προωθεί συνειδητά τη φιλαναγνωσία. ΄Εχει συμμετάσχει επίσης με ποιήματα και πεζά του σε συλλογικές εκδόσεις και ανθολογίες.

1. Όταν ήσασταν μικρός σας διάβαζαν παραμύθια; Ποιο είναι το πρώτο παραμύθι που θυμάστε;

΄Όταν ήμουν μικρός, δεν μου διάβαζαν παραμύθια, το βιβλίο δεν ήταν στο σπίτι μας, άλλες εποχές… ο πατέρας μου όμως μου έλεγε ένα παραμύθι για ένα παιδί που όλο τριγύριζε τον κόσμο για τον μάθει ζώντας πολλές περιπέτειες κι ίσως μ’ αυτό το παιδί ταυτιζόμουν συνεχίζοντας τη δράση του, όταν έμενα μόνος… Λεπτομέρειες δεν θυμάμαι, κι όλα τα «κενά» είχα βαλθεί να τα συμπληρώνω με τη φαντασία μου…

2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;

Dum spiro spero

3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;

Ο προγραμματισμός της επόμενης μέρας

4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;

Sempre viva

5. Διαδίκτυο και κονσόλες παιχνιδιών κατακτούν χώρο στη ζωή των παιδιών, με αφηγήσεις που έχουν σχέση με την ταχύτητα, τον περιορισμένο αριθμό ζωών, τον ανταγωνισμό. Ενας στο τέλος θα νικήσει. Πόσο τοξικό είναι αυτό;

΄Οσο τοξικό είναι αυτά τα ίδια παιδιά να μη διαβάζουν και πιστέψτε με, εγώ πάντα θα υπερασπίζομαι αυτά τα παιδιά της τεχνολογίας, που όταν τα προσεγγίζουμε με ένα βιβλίο συμμετέχουν ενεργά ξαφνιάζοντας όλους τους ενήλικες «κατήγορούς» τους.

6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;

Αν θα μπορέσω να γράψω κάτι διαφορετικό, ίσως κάτι πιο καλό από το προηγούμενο χωρίς να απογοητεύσω τους μικρούς αναγνώστες μου

7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;

Τον γοητευτικό συνδυασμό του πραγματικού με το φανταστικό, του μαγικού με το γήινο, του ψέματος με την αλήθεια αναμειγνύοντας μαγικά φίλτρα μια φορά κι έναν καιρό ακόμα κι όταν μιλάω για γεγονότα που έγιναν και συνέβησαν πραγματικά

8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;

Τα μαγικά μέσα είναι αυτά που σε ανεβάζουν σε ένα ιπτάμενο χαλί, που ενεργοποιούν τη φαντασία, που εξασφαλίζουν την παντοδυναμία του ήρωα αρκεί να καταφέρει να περάσει τις δοκιμασίες για να το εξασφαλίσει και συμβολικά η άντληση νερού από την πηγή για να ξεδιψάσουμε στην άνυδρη, χωρίς όλα αυτά, πραγματικότητά μας

9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;

Με παιδική ωριμότητα και σύνεση ενήλικα, αποφεύγοντας να υποτιμούν τις δυνατότητες, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα αυτών των μικρών ηρώων των παραμυθιών και της ζωής μας

10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;

Με σεβασμό και με μια διάθεση να μην την παραποιεί αποπροσανατολίζοντας τους αναγνώστες αλλά πασπαλίζοντάς την με μια μοναδική άχνη, ανάδειξης και καλύτερης βίωσής της

11. Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;

Πρέπει όχι να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά να αλλάξουν τη θέασή του κόσμου, επομένως το πρίσμα μέσα από το οποίο αντιμετωπίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις, να αλάξει δηλαδή, εμάς…

12. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Να γράφω… να διαβάζω, να ζω στους δύο κόσμους, φαντασίας και πραγματικότητας, που πολλές φορές συναντώνται σε ένα σταυροδρόμι…

13. Tί θα λέγατε στον κόσμο ότι αντιπροσωπεύει η παιδική λογοτεχνία;

Τη ζωή, τη ζωή μας, τον κόσμο μας

14. Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;

Δεν με δυσκολεύουν, γιατί αν με δυσκολέψουν, σημαίνει ότι δεν εξεγείρουν τη δική μου φαντασία και δημιουργικότητα. Φροντίζω για να μη με δυσκολέψουν, όπως ίσως το εννοείτε, να έχω μια καλή γνώση της εποχής ή της κατάστασης που θα διαπραγματευτώ κι έπειτα προχωρώ με θάρρος κι αποφασιστικότητα

15. Τί θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;

Να μην αφήνουν τίποτα να τους υποδουλώσει, να κρατήσουν την αυθεντικότητα και την ορμή τους με ένα «σπαθί», ένα μαγικό φίλτρο ή με ένα ιπτάμενο χαλί που κάπου ίσως κάποιος το έχει κρύψει καλά κι αν δεν ψάξουν δεν θα το βρουν ποτέ…

16. Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;

Δεν φοβάμαι την τεχνολογία, γιατί πιστεύω στη δύναμη του βιβλίου και στις απίστευτες δυνατότητες που διαθέτει καθιστώντας το μοναδικό κι αναντικατάστατο αγαθό, με βοηθό του την τεχνολογία

17. Τί είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;

Το θάρρος της έκφρασης, τον αυθορμητισμό και την επιθυμία να «ξιφομαχήσουμε» με ό,τι πάει να αλλοιώσει τα θέλω και τα μπορώ μας, τι μα στερεί; Τη χαρά της κατάκτησης

18. Τί είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;

Πως μια φορά κι ένα καιρό αυτοί θα ζήσουνε καλά κι εμείς… ακόμα καλύτερα!!!

19. Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;

΄Ένα αυτόματο τρενάκι που λαχταρούσα όταν ήμουν παιδί και απόκτησα όταν μεγάλωνα με τα παιδιά μου»…

20. Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;

Η ξέρα μιας ζωής χωρίς παραμύθια, όνειρα και ταξίδια…

21. Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει σήμερα στα παραμύθια, όταν όλα τον σπρώχνουν σ’ έναν ωμό ρεαλισμό; Όλοι μιλούν πια γι’ αυτόν το ρεαλισμό;

Αν διαπιστώσει ότι μέσα σε ένα παραμύθι ζούμε, ένα παραμύθι κουβαλάμε μέσα μας, ένα παραμύθι ονειρευόμαστε να ζήσουμε όσοι έχουμε το θάρρος να μην το υποτιμήσουμε και εξοστρακίσουμε από τη ζωή μας

22. Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν’ αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;

Γιατί το παραμύθι είναι «παραμυθία»… Ακόμα κι αν το τέλος όμως, δεν είναι αίσιο, μέσα από το παραμύθι μαθαίνουμε να επιζητούμε το αίσιο, να αγωνιζόμαστε για αυτό, διεκδικώντας το για όλους τους ήρωες των παραμυθιών

23. Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;  

«Απρόσμενη περιπέτεια»

Θα ξεκινούσε απρόσμενα δημιουργώντας ταραχή

Θα εξελισσόταν σε μια δυνατή ιστορία

Θα τέλειωνε όπως τόσες άλλες…

Συμπληρώστε τα παρακάτω...

Αταξίες: ζωτικότητα

Βαλίτσα: ξεκίνημα

Γεννήθηκα: ευτυχής σύμπτωση

Δράκος: παρεξηγημένος

Ελπίδα: δύναμη

Ζαχαρωτά: όπου φύγει φύγει

Ήρωες: όλοι μας

Θεός: δικαιοσύνη

Ιστορία: προικιό

Καθημερινότητα: πρόκληση

Λάθη: άνθρωπος

Μπαούλο: μυστικό

Ξαφνιάζομαι: ενδιαφέρον

Παιχνίδια: δράση

Ρομπότ: φίλος ή εχθρός

Σκοτάδι: ταξίδι

Υπνος: είσοδος στο όνειρο

Φόβοι: υπερβατό εμπόδιο

Χαρτοπόλεμος: γιορτή

Ωρα να… πάμε παρακάτω  

Σχολείο: δεύτερη ζωή

Παιδιά: ευλογία

Παραμύθι: βάρκα στο νερό…

 Τράβα μας να ανεβούμε, δέσε  μας για να σωθούμε…

Ο δυο γονείς είχαν αναλάβει το delivery της ομάδας των Κυθήρων σύμφωνα με την περιοχή που έμενε στην Αθήνα ο καθένας. Τελευταία μπήκε το δωματιό της η Φανούλα αναζητώντας μία εκδοχή για το «αλογάκι» των Αντικυθήρων, σε ένα «ναυάγιο με μέλλον», όπως δήλωναν όσοι ήξεραν κάτι περισσότερο από τα παιδιά.

Το μυαλό της γύριζε σε πολλά. Από τότε που έχασε το φως της στο ατύχημα στην εθνική με τους παππούδες της, σκεφτόταν περισσότερο κι «έβλεπε» πιο πολλά απ’ όσους βλέπουν με τα μάτια τους. Οι εικόνες που έφτιαχνε με το μυαλό της είχαν χρώμα και φως κι ήταν οι περισσότερες όμορφες, φανταχτερές, όνειρα, όχι εφιάλτες.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι –μόνη της πια, είχε μάθει τους χώρους, είχε συνηθίσει κι ήταν ανεξάρτητη- δεν χρειαζόταν ούτε να ανάψει φως στο δωμάτιο ούτε να το κλείσει. Είχε συνηθίσει να ζει διαφορετικά από τους άλλους αλλά όπως ήθελε αυτή, μαζί με τους άλλους…

Στύλωσε το βλέμμα στην οροφή του παιδικού σαν να έβλεπε κι άρχισε να κάνει σκέψεις συμμετέχοντας στο «παιχνίδι», όπως όλοι της ομάδας των Κυθήρων για το «τέταρτο αλογάκι» των Αντικυθήρων. Μα η γνωριμία της το καλοκαίρι με τον κύριο Δημήτρη και πρόσφατα με την κυρία Αγγελική έστρεψαν λίγο το μυαλουδάκι της στο σπουδαίο έργο ενός αρχαιολόγου…

«Πόσο δύσκολη είναι η δουλειά των αρχαιολόγων, να ερευνούν περιμετρικά ένα νησί σε μεγάλο βάθος και να μην βρίσκουν τίποτα!!! ΄Οταν όμως, καταφένουν μια μέρα να φέρουν στο φως μολύβδινα μέρη μιας ξύλινης άγκυρας ή έναν αμφορέα, πετάνε από τη χαρά τους»!!!

«Μετά αρχίζουν τα ερωτηματικά της: ΄Ολα αυτά ανήκουν άραγε σε ένα ή περισσότερα πλοία; Σχεδιάζουν τότε και δεύτερη έρευνα μετά πό κάποιους μήνες, ξανά βουτιές στο παλάτι του Νηρέα, κατεβαίνουν σε μεγαλύτερο βάθος για να εντοπίσουν το ναυάγιο. Μπορεί να πέφτουν μάλιστα επάνω στην ανασκαφική γραμμή προηγούμενου σπουδαίου βουτηχτή, που θα είχε σκάψει χρόνια νωρίτερα ο ίδιος στο σημείο αναζητώντας μια απάντηση κι ανακαλύπτου κάποτε έτσι ένα βαθούλωμα μέσα στο όλο πλάτωμα, στον απότομο γκρεμό βράχου, που είχε γίνει από το σκάφος του προηγούμενου. Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από εκατό χρόνια από το ναυάγιο και μετά την πρώτη βουτιά στα γαλανά νερά, ανοικτά σε μια βραχώδη ακτή  να ξεκινά μια καινούρια αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή από έλληνες και ξένους ερευνητές προσπαθώντας να βρουν κάποιο ρωμαϊκό πλοίο με πλούσιο φόρτωμα, ανθρώπους, θεούς και ζώα. Τώρα κατεβαίνουν με περισσότερες ελπίδες, τα χρόνια έχουν περάσει, η επιστήμη έχει κάνει βήματα μπροστά. Βουτάει πια για πρώτη φορά ένα ρομπότ με ανθρώπινη μορφή, λίγο χοντρούλικο για άνθρωπο βέβαια, φτιαγμένο σε κάποιο εργαστήριο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, μπορεί και στη μακρινή Αυστραλία. Είναι φτιαγμένο όλο από αλουμίνιο, από τα μεγάλα μυαλά του κόσμου, έτοιμο να εξερευνήσει τις ελληνικές θάλασσες, αναζητώντας να ρίξει φως σε ένα σημαντικό ναυάγιο, που έγινε αιώνες πριν αφήνοντας τη φαντασία μικρών και μεγάλων να αφηνιάσει μέχρι να ξαναβγεί στο φως με ένα νέο, σημαντικό εύρημα»

Αυτή είναι η μαγεία του επαγγέλματος του αρχαιολόγου, επάγγελμα, χόμπι, επάγελμα-παιχνίδι!!! «Παιχνίδι»; Και το δικό μας; «Το τέταρτο αλογάκι μας;» Αχ πού να βρίσκεται; Θα βρεθεί επιτέλους; Τί το ‘πιασε το ευλογημένο και αρνήθηκε να ανεβεί με τα άλλα;  Αυτά φιγουράρουν τώρα στο Μουσείο, μπρος στα μάτια ελλήνων και ξένων τουριστών κι εκείνο το τρώει το σκοτάδι του βυθού… το άμυαλο… το ατίθασο το αλογάκι μας…»

Για το Books ‘n more.. 

https://www.facebook.com/Books-n-more-1951536161740478/

Κέλλυ Στρατηγοπούλου

Απόφοιτος τμήματος Φιλοσοφικής Αθηνών.

Αγαπάει το διάβασμα,το θέατρο και τη ζωγραφική.

Γνωρίζει Αγγλικά, Ιταλικά και Γερμανικά.

Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την υποκριτική και τη συγγραφή βιβλίων.

https://booksnmorepromotion.blogspot.com/