Βάσω Ζαφειροπούλου
Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα
βασισμένο σε αληθινή ιστορία
ISBN: 978-960-9585-81-1
σελ.: 348
σχήμα: 14x20,5 cm
τιμή: 15,33€ με ΦΠΑ
(-10%): 13,80€ με ΦΠΑ
«Τι παγωμένο σπίτι!» έλεγε με απόγνωση η μικρή Μαρίνα, που ζούσε παρά τη θέλησή της στην Πύλη του Ουρανού.
Ποια είναι η Πύλη του Ουρανού; Ποιοι καθορίζουν τις τύχες των μικρών παιδιών; Τι ένοχα μυστικά κρύβουν;
Αυτά ακριβώς θα μας αποκαλύψει η ηρωίδα μας, που εξαιτίας τής ορφάνιας της έζησε εκεί μέσα, κάτω από τις διαταγές άγνωστων σε εκείνη ανθρώπων. Θα μας εξομολογηθεί με ανοιχτή καρδιά τα βιώματά της, θα μας μιλήσει για καλούς κι αγαπημένους ανθρώπους που τη βοήθησαν να καλλιεργεί το όνειρό της για μια καλύτερη ζωή, αλλά και για άλλους που έχασαν τον δρόμο τους κι αποδείχτηκαν εγκληματικά ανάξιοι να αγγίζουν τις παιδικές ψυχές.
«Ποιος θα σταθεί ικανός να σου αναπληρώσει την αναντικατάστατη γονεϊκή αγάπη;» αναρωτιέται συχνά με βαθύ παράπονο, κυρίως όταν ο τρόμος και η απελπισία τη λυγίζουν.
Μπορούν άραγε τα διάφορα ιδρύματα να καλύψουν τα κενά που αφήνει στην παιδική ψυχή η απώλεια των γονιών; Πόσο βασανίζεται ένα τρυφερό πλάσμα που ψάχνει απεγνωσμένα να μάθει ποιος είναι ο πατέρας της; Και πώς αντιδρά όταν επιτέλους μαθαίνει την αλήθεια;
Μια αφήγηση που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και που μας ρίχνει σε βαθύ προβληματισμό για τη λειτουργία των κοινωνικών δομών, αλλά και που μας οδηγεί αναπόφευκτα στην ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε όλοι μας την παιδική αθωότητα.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).
Έχει εκδώσει τρία μυθιστορήματα: «Ο πατέρας αφέντης», Μπουκουμάνης, 1997, «Παράξενη ζωή», Μπουκουμάνης, 2002, «Η τελευταία στάση», Άνεμος εκδοτική, 2016.
Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.
Απόσπασμα
«….Να’ ξερες τι κρύβει το χαμογέλιο ενός τέτοιου παιδιού. Τι πόνος, τι φόβος, τι ντροπή φωλιάζουν στα τρίσβαθα του κορμιού του, σιγοτρώνε τα σωθικά του και δεν το αφήνουν ν’ ανοίξει ποτέ τις φτερούγες του στη χαρά. Γιατί όλα μας μαθαίνουμε από νωρίς πως η ζωή είναι γι’ άλλους κι όχι για εμάς. Κι ότι εμείς έχουμε δικαίωμα ν’ ατενίζουμε τη ζωή μονάχα απ’ τη χαραμάδα….»
1. Πείτε μας πώς αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;
Αληθινά, δεν ξέρω αν εγώ αποφάσισα να το γράψω ή αν η πίεση η συναισθηματική μέσα μου ήτανε τόση που μου το επέβαλε. Γράφτηκε δίχως να το καταλάβω.
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Δεν θα το έλεγα. Όταν αρχίζω να γράφω το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι η δομή, οι χαρακτήρες, οι καταστάσεις κ.λ.π. Αφήνω στον αναγνώστη να κάνει το δικό του μυθιστόρημα διαβάζοντας και να πάρει τα μηνύματά του. Αλλιώς θα ένιωθα πολύ….δασκάλα. Κι αυτό το θεωρώ πολύ βαρετό!
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Θεωρώ πολύ καλή. Με διαβάζουν ευχάριστα και τα τηλεφωνήματα είναι έως και ενθουσιώδη! Παίρνω καλές κριτικές και επομένως δεν έχω παράπονο.
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Είναι πράγματι μια περίεργη στιγμή. Τουλάχιστον για μένα. Απ’ τη μια νιώθω βαθιά ικανοποίηση, διότι ό,τι είχα ονειρευτεί έχει πάρει σάρκα και οστά και επομένως οι ατέλειωτες ώρες αγωνίας και δουλειάς έχουν αποδώσει και απ’ την άλλη αρχίζω μια καινούργια εποχή ευθύνης και άγχους που θα συνοδέψει το ταξίδι του βιβλίου μου προς το αναγνωστικό κοινό. Το οποίο είναι απαιτητικό, ψάχνει κάθε λεπτομέρεια, έτοιμο να σε κολλήσει στον τοίχο. Και καλά κάνει. Επομένως είναι ανάμικτα τα συναισθήματα.
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα/ήρωα του βιβλίου;
Κατ’ αρχήν πρέπει να πω πως αγαπώ όλους τους ήρωες των βιβλίων μου, θετικούς και αρνητικούς. Όλοι τους έχουν να μας πουν πολλά για τη ζωή. Έτσι, αν δεν μπω βαθιά μέσα στην ψυχολογία τους, αν δεν κλάψω μαζί τους, αν δεν πονέσω ή χαρώ μαζί τους, πώς θα έχω απαίτηση απ’ τον αναγνώστη να κάνει αυτό που δεν έκανα εγώ; Ναι, λοιπόν, ταυτίζομαι βαθιά με τους ήρωές μου.
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Δε θυμάμαι να ονειρευόμουνα από μικρή πώς θα ήθελα να είμαι μεγάλη, παρ’ όλο που ήμουν ένα ονειροπόλο παιδί. Αυτό βέβαια που κρατάω ζωντανό στη μνήμη μου είναι ένα μικρό μολυβάκι με το οποίο έγραφα τα δικά μου και στο οποίο είχα κάποια στιγμή υποσχεθεί πως θα γίνω συγγραφέας! Αλλά τότε πήγαινα κιόλας στο Γυμνάσιο!!
7. Είστε ευαίσθητη;
Δυστυχώς, ναι. Και η ευαισθησία μου έφτανε σε υπερβολές. Χρησιμοποιώ παρατατικό γιατί με τα χρόνια έχω κατορθώσει-ελπίζω-να κοντρολάρω κάπως την κατάσταση, ώστε να μη με παίρνει από κάτω.
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Δεν είναι για μένα, αλλά για τους κοντινούς μου ανθρώπους. Θέλω να είναι γεροί και χαρούμενοι για να αισθάνομαι και γω καλά.
9. Ποια μουσική σας αρέσει;
Η καλή μουσική. Αυτή που σου ανοίγει τους ορίζοντες, μιλάει στην ψυχή σου, σε ταξιδεύει βαθιά στην ουσία της Ζωής, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο!!
10. Τι όνειρα κάνετε για το μέλλον;
Θα ήθελα να έχω πολλά λεφτά ώστε να ταξιδεύω συνέχεια και να μην έχω την αγωνία πως θα μείνω… άφραγκη! Όπερ αδύνατον!
11. Τι σας στεναχωρεί;
Η έλλειψη επικοινωνίας με ορισμένους ανθρώπους. Όταν διαπιστώνω πως έπεσα έξω στην εκτίμησή μου για κάποιον.
12. Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Μάλιστα. Ένα χαρακτηριστικό μου είναι η υπομονή. Άλλο η επιμονή σε ό,τι πιστεύω. Κι ένα τρίτο η διαρκής ανησυχία μου για ό, τιδήποτε δεν γνωρίζω.
13. Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
Από τον εκδοτικό μου οίκο, τον «Άνεμος εκδοτική», από τα κεντρικά βιβλιοπωλεία, αλλά και από τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς μετά από παραγγελία.
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Ναι, έχω ήδη αρχίσει ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Αλλά, βέβαια, γράφω και δημοσιεύω και κείμενα στο Άνεμος magazine.
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Όπως είπα, είχα δώσει υπόσχεση….στο μολυβάκι μου αρκετά νωρίς, οπότε ήταν μάλλον ζήτημα χρόνου το πότε θα αποφάσιζα. Ξεκίνησα γράφοντας μικρές ιστορίες που τις χάριζα σε φίλους, εκείνοι με παρότρυναν να τις δείξω σε κάποιον ειδικό κι έτσι μπήκα στη δύσκολη αλλά απίστευτα γοητευτική περιπέτεια του μυθιστορήματος.
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποια είναι αυτά;
Έχω γράψει 4. «Ο πατέρας Αφέντης» και «η Παράξενη Ζωή», από τις εκδόσεις Μπουκουμάνη. «Η τελευταία στάση» και «Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα» από την Άνεμος εκδοτική.
17. Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Τον τιτάνειο ψυχικό αγώνα της πρωταγωνίστριας για ν’ ανακαλύψει τον άγνωστο πατέρα της και βέβαια τον βαθύ πόνο των κοριτσιών.
18. Όταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιος/α το διάβασε πρώτος;
Μια φίλη που είχε ζήσει από μέσα όλες τις καταστάσεις που περιγράφονται στο μυθιστόρημα και που μου είχε βάλει την ιδέα να γράψω γι’ αυτά τα παιδιά. Και ήταν πολύ αυστηρός κριτής.
19. Ποιες αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Μα, όλοι με παρότρυναν να το εκδώσω.
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Καλοδεχούμενες είναι όλες οι κριτικές. Και το γεγονός ότι κάποιος ασχολήθηκε με το βιβλίο μου με συγκινεί. Βέβαια, θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν ότι οι θετικές δεν με ευχαριστούν και δεν με στηρίζουν ώστε να πάω ένα βήμα παραπέρα. Άλλωστε, δεν έχω πάρει αρνητικές, αλλά φαντάζομαι πως αυτές, αν και στενάχωρες, μας επισημαίνουν μια διαφορετική οπτική και θα πρέπει να τις εξετάζουμε με ψυχραιμία!
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Αν και ο αναγνώστης πρέπει να μας μιλήσει γι’ αυτό, ωστόσο νομίζω ότι πέρα από τη γλώσσα και τη δομή έχει μπροστά του αδρούς χαρακτήρες, δυνατές καταστάσεις και ασφαλώς συγκλονιστικά συναισθήματα να βιώσει. Μα, πάνω απ’ όλα, να αποκτήσει βαθιά γνώση γύρω από τη ζωή σ’ ένα ίδρυμα. Τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωές σας;
Οι ήρωες παίζουν πάντα κυρίαρχο ρόλο στα μυθιστορήματά μου, ως προς την εξέλιξη εννοώ. Επομένως και εδώ συμβαίνει το ίδιο. Η διαφορά είναι ότι σε τούτη την ιστορία ήξερα τις καταστάσεις προσωπικά. Δεν τις φανταζόμουν ή τις έπλαθα. Έρχονταν καταπάνω μου μόνες τους. Γι’ αυτό ακούω το χαρακτηρισμό «συγκλονιστικό» από τους αναγνώστες!
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωάς σας;
Συνήθως ο ήρωας σε οδηγεί ανάλογα με το χαρακτήρα του και τις στιγμές που έχει ζήσει ή που καλείται να ζήσει. Πάντως, δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι εκείνος ή εγώ. Είμαστε και οι δύο….εις σάρκαν μίαν!!!
24. Από τι εμπνέεστε;
Από το παρελθόν, απ’ το παρόν, από πρόσωπα, από στιγμές, από αναγνώσματα, από επιθυμίες και γενικά απ’ ό,τι έχω ζήσει, ζω και περνάει απ’ τη σκέψη μου.
25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Δεν έχω ένα μόνο. Αυτό που το κάνει αγαπημένο μου, πάντως, είναι ο ρυθμός του και το πού με ταξιδεύει ακούγοντάς το.
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Το πρώτο μου ταξίδι μόνη, στα τέσσερά μου, με τρένο, Αθήνα-Αίγιο, όπου ελεγκτής ήταν ο νονός μου! Πήγαινα….πακέτο στους θείους μου. Αξέχαστο!
27. Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή της ζωή σας;
Πώς να ξεχωρίσω μία; Έχω και δυσάρεστες και ευχάριστες. Κάθε μία έχει την ανάλογη βαρύτητα. Πάντως, η γέννηση του αγαπημένου μου ανιψιού με κερδίζει αυτή τη στιγμή! Αληθινά αξεπέραστη!
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσαστε να γίνετε;
Είμαι ευχαριστημένη με ό, τι κατάφερα στη ζωή και κυρίως γιατί δεν αναγκάστηκα να κάνω πολλές παραχωρήσεις στα «πιστεύω» μου. Για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό αυτό.
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
Αυτό που με προβλημάτιζε πραγματικά ήταν αν θα συγκινούσε το θέμα του μυθιστορήματός μου τους αναγνώστες. Σε μια εποχή δύσκολη, όπου ασήκωτα προβλήματα βαραίνουν τους ώμους των ανθρώπων δεν ήταν σίγουρο πως η σκληρή ζωή σ’ ένα ίδρυμα θα ήταν ελκυστικό γι’ αυτούς. Μάλλον όμως είχα πέσει έξω, αφού το βιβλίο αγκαλιάστηκε με πολλή αγάπη!
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δύο επιλέγετε;
Επειδή είμαι και εκπαιδευτικός θα επέλεγα, ανεπιφύλακτα, την οικογένεια. Άλλωστε, μόνο η ζεστασιά των δικών μας ανθρώπων, με τα όποια προβλήματα, προσωπικά τους και της εποχής, μας τρέφει και μας συντηρεί ώστε να δημιουργούμε. Μήπως και το θέμα του μυθιστορήματός μου δεν είναι η αναζήτηση μιας αληθινής οικογένειας;
Ιδανικό θα ήταν, ασφαλώς, αν οι συνθήκες το επέτρεπαν, ο συνδυασμός καριέρας και οικογένειας! Αλλά, αν καλούμαι να επιλέξω, σίγουρα θα επέλεγα την οικογένεια.
31. Γιατί έχετε μετανιώσει;
Συνήθως, λένε, μετανιώνουμε για όσα δεν έχουμε κάνει. Μάλλον έχει δόση αλήθειας. Θα έλεγα, λοιπόν, πως θα έπρεπε να είχα αρχίσει πιο νωρίς να ασχολούμαι ειδικά με το μυθιστόρημα. Είναι το λογοτεχνικό είδος που με γεμίζει, παρ’ όλους τους κόπους και τα βάσανά του. Γιατί, όταν μπεις στην περιπέτεια του μυθιστορήματος, νύχτα και μέρα, είσαι αφοσιωμένος στον κόσμο του. Και να θέλεις να απαλλαγείς, δεν τα καταφέρνεις. Πρέπει να φτάσεις στο τέλος.
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Η επιθετικότητα, το θράσος και η αγένεια. Είναι πολλά; Πάντως δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τέτοιες συμπεριφορές και προτιμώ τη σιωπή.
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Ό,τι είναι καλογραμμένο. Δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις. Κάθε συγγραφέας έχει κάτι να μας πει. Αν είναι έντιμος στο λόγο του, αν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα του, αξίζει να τον διαβάσουμε και να τον κρίνουμε, ασφαλώς.
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
Να γράφω κάθε φορά ένα μυθιστόρημα καλύτερο απ’ το προηγούμενο.
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Πολλοί είναι αυτοί που με γοητεύουν και μου αρέσουν τα βιβλία τους. Γενικά, προτιμώ όσους ασχολούνται με κοινωνικά θέματα. Μου αρέσει να περιγράφουν τα προβλήματα απλών ανθρώπων, γιατί εκεί πιστεύω πως κρύβεται η αλήθεια της Ζωής.
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση.
Μου είναι δύσκολο να συγχωρήσω την ανεντιμότητα και την ασυνέπεια.
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Οι παιδικές αναμνήσεις γρήγορα ξεθωριάζουν. Δεν θυμάμαι να έκανα όνειρα για το μέλλον μου ως παιδί. Επομένως, θα ξαναγυρίσω στο όνειρο της εφηβείας: να γίνω συγγραφέας!
38. Έχετε κάποια χόμπι;
Το διάβασμα, το κολύμπι και το περπάτημα!
39. Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Δεν κλαίω συχνά. Συγκινούμαι… έως θανάτου, αλλά δεν τρέχουν δάκρυα. Παρ’ όλ’ αυτά μπορεί να κυλήσουν δάκρυα απ’ τα μάτια μου όταν δω να κλαίνε με σπαραγμό μικρά παιδιά ή ηλικιωμένοι ανήμποροι.
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Μα, το γέλιο είναι στην καθημερινότητά μας. Δεν λέω ξεκαρδιστικό, αλλά αυτό που βγαίνει απ’ την ψυχή μας. Και αυτό το επιδιώκω, γιατί με ξαλαφρώνει. Και προσπαθώ να το μεταδίδω. Από απλό χαμόγελο έως…..
41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Εφ’ όσον τώρα δεν εργάζομαι, σηκώνομαι κάπως αργά, ασχολούμαι λίγο με το νοικοκυριό και μετά διάβασμα και γράψιμο για ώρες. Το απόγευμα ένας περίπατος ή μια υποχρέωση ή μια εκδήλωση και πάλι σπίτι και, ανάλογα με την όρεξη και τις ανάγκες, στον υπολογιστή για κάποιες ώρες. Όπως βλέπετε τίποτα το εξαιρετικό!
42. Τι λατρεύετε περισσότερο;
Αγαπάω πολύ τη φύση και κυρίως τη θάλασσα.
43. Σε τι δεν μπορείτε ν’ αντισταθείτε;
Στο πονεμένο ανθρώπινο βλέμμα.
44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Ναι, βέβαια. Ο Πατέρας Αφέντης» καθώς και «Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα» θα μπορούσαν κάλλιστα να γυριστούν ταινία.
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίον θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Ναι, ασφαλώς. Ο Αλκιβιάδης στο «Τα κορίτσια πίσω απ’ τη χαραμάδα». Είναι ένας χαρακτήρας που δείχνει αδύνατος, γιατί είναι ήπιων τόνων άνθρωπος, αλλά που κρύβει απέραντη ανθρωπιά και σεμνότητα. Τον λατρεύω.
46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για σας το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Θα προσπαθήσω. Επειδή είμαι φιλόλογος και δίδασκα για χρόνια, αυτό που μου λείπει αφάνταστα είναι η καθημερινή μου επαφή με τα παιδιά. Δεν ξέρω τι έδωσα εγώ σε κείνα, ξέρω όμως πως το πνεύμα τους, τα νιάτα τους, το καθαρό μυαλό και η φρεσκάδα τους με κάνουν πολύ συχνά να γυρίζω πίσω, νοερά, να ξαναμπαίνω στις αίθουσες, όπου ανέβαινα στην έδρα γεμάτη όρεξη κι ελπίδα να τους μεταδώσω ό,τι καλύτερο είχα στην ψυχή. Είναι μεγάλο μεράκι το δασκαλίκι!
Για το Books 'n' more..
https://www.facebook.com/Books-n-more-1951536161740478/
Ζέτα Αυγερινού
Απόφοιτος τμήματος δημοσιογραφίας & Μ.Μ.Ε Α.Π.Θ
Εργάζεται σε καθημερινή εφημερίδα.
Λατρεύει τη μουσική & τα ταξίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου