«Η Κουτσή Κιθάρα» το παραμύθι της Μαρίνας Φραγκεσκίδου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Aπό τις εκδόσεις Πνοή κυκλοφορεί το παραμύθι της Μαρίνας Φραγκεσκίδου «Η Κουτσή Κιθάρα» σε εικονογράφηση της Δήμητρας Καραμπά.
Ένα βιβλίο που μας βοηθάει να αποδεχτούμε την διαφορετικότητα του καθενός μας.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι συμβαίνει σε μια κιθάρα αν χάσει μία της χορδή; Θα μπορέσει άραγε να παίξει μουσική, έστω και κουτσή; Κι αν ναι, πώς θα είναι οι μελωδίες που θα δημιουργεί; Αυτά και άλλα πολλά θα έρθει να σας τα απαντήσει η Ρουζ, μια ξεχωριστή κιθάρα. Στην περιπέτειά της έχει σύμμαχους καλούς: Τον φίλο της, τον Μπλου, τη δασκάλα, τη Λίνα τη Μαντολίνα, και φυσικά τη μαμά κιθάρα, που μας μαθαίνουν πως τίποτα δεν είναι αδύνατον όταν το θέλουμε πολύ, απλώς μερικές φορές πρέπει να βρούμε κι άλλους τρόπους για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας.
Το σίγουρο είναι πώς μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αρκεί να έχουμε επιμονή, θέληση και λίγο φως στην καρδιά.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Μαρίνα Φραγκεσκίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Ασγάτα της Λεμεσού. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Πάτρα κι έπειτα απέκτησε τον τίτλο του ορκωτού ελεγκτή. Από το 2003 μέχρι το 2010 περιπλανήθηκε σε πολυεθνικές εταιρίες στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Το πρώτο της βιβλίο ήταν η «Ευτυχία από το παράθυρο», Εκδόσεις Αναζητήσεις 2011.
Την ίδια χρονιά ήταν υποψήφια ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας στα κρατικά βραβεία Κύπρου. Το 2014 ανέβηκε το πρώτο της θεατρικό στην Κύπρο, με τίτλο «Μεθυσμένο Μοσχαράκι», που έγραψε σε συνεργασία με τον Στέλιο Θεοχάρους. Στο μεταξύ, διατηρούσε διάφορες στήλες σε διαδικτυακά περιοδικά, ενώ συμμετείχε και ως διαλογιστής σε διάφορα κυπριακά σήριαλ. Επίσης γράφει στίχους, κάποιοι από τους οποίους έχουν μελοποιηθεί. «Η κουτσή κιθάρα» είναι το πρώτο της παραμύθι και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
«Το πάθος και την αγάπη που κρύβουμε μέσα μας, καλή μου Ρουζ, πρέπει να τα δείχνουμε και στους άλλους. Αυτό έχει σημασία».
«Ναι, καλά. Και πώς θα χειριστώ τα υπόλοιπα παιδιά που θα με φωνάζουν “κουτσή κιθάρα”;»
«Αυτό που πρέπει να κάνεις, είναι να διαχειριστείς τη μοναδικότητά σου. Μπορείς;» ρώτησε η κυρία Λίνα. «Μπορείς να αποδεχτείς ότι σου λείπει μια νότα;»
1. Όταν ήσασταν μικρή, σας διάβαζαν παραμύθια; Ποιο είναι το πρώτο παραμύθι που θυμάστε;
Δεν θυμάμαι να μου διάβαζαν παραμύθια οι γονείς και οι παππούδες μου. Θυμάμαι όμως να μου διηγούνται ιστορίες παλιές και να σκαρφίζονται άλλες χίλιες δυο.
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Αν σας πω ότι δεν το έχω παρατηρήσει ποτέ;
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Το άγχος: για τις υποχρεώσεις της επόμενης μέρας, για την κατάντια του κόσμου, για το αύριο των παιδιών μας, για το άδικο που με πνίγει, για τα πρέπει και τα θέλω που σμίγουν και φωνάζουν, για ένα στίχο που δεν μου «κάθεται» … ναι είμαι κάπως αγχώδης…
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
Δεν είναι κάποια συγκεκριμένη φράση. Αυτό που θέλω να κερδίσει κάποιος διαβάζοντας την Κουτσή Κιθάρα είναι η ελπίδα. Ότι ναι, κι αυτός μπορεί να τολμήσει, να προσπαθήσει και να πετύχει οτιδήποτε θέλει. Το παν είναι να μπορείς να αναγνωρίσεις αυτό που θέλεις, στην πορεία να το προσπαθήσεις με όσα μέσα διαθέτεις και στην τελική θα το πετύχεις. Τίποτα δεν τελειώνει επειδή συναντούμε δυσκολίες, αυτές θα πρέπει να μας πεισμώνουν για να προσπαθούμε περισσότερο.
5. Διαδίκτυο και κονσόλες παιχνιδιών κατακτούν χώρο στη ζωή των παιδιών, με αφηγήσεις που έχουν σχέση με την ταχύτητα, τον περιορισμένο αριθμό ζωών, τον ανταγωνισμό. Ένας στο τέλος θα νικήσει. Πόσο τοξικό είναι αυτό;
Όσο τοξικός είναι και ο κόσμος μας; Δεν ξέρω… το τελευταίο διάστημα με όλα όσα διαδραματίζονται γύρω μας ανησυχώ. Γιατί να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για μια διάκριση, μια προβολή, ένα μπράβο; Σε τι ακριβώς θέλουμε να είμαστε νικητές; Προσωπικά θεωρώ πως ο καθένας μπορεί να είναι νικητής σε ό,τι θελήσει πολύ και προσπαθήσει εξίσου για να το πετύχει. Και πραγματικά αν κάτι θέλω να περάσω στα δικά μου τα παιδιά είναι μόνο αυτό. Δεν χρειάζεται ούτε να πατήσουμε επί πτωμάτων, ούτε να είμαστε εριστικοί για να κατακτήσουμε τα θέλω μας. Τα οποία «θέλω» του καθενός μπορεί να είναι και διαφορετικά. Αυτό οφείλουμε να το σεβαστούμε.
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Η ανησυχία ξεκινάει πάντα όταν έρχεται μια ιδέα. Δυσκολεύομαι πολύ στο να αρχίσω την όποια ιστορία. Όλα όμως μπαίνουν σε μια σειρά σαν καταφέρω και ολοκληρώσω την πρώτη πρόταση.
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Γράφω θεατρικά κείμενα και στίχους, ενώ ενίοτε αρθρογραφώ σε συγκεκριμένες σελίδες στο ίντερνετ και σε κάποια περιοδικά. Δεν περίμενα ποτέ ότι μπορώ να γράψω παραμύθια μέχρι που έγινα μαμά. Η επαφή με τις κόρες μου θεωρώ πως γέννησε αυτήν την ανάγκη.
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Ολόκληρο το παραμύθι είναι ένα μαγικό μέσο. Πώς να λείψει λοιπόν η μαγεία;
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Ολόκληρο το παραμύθι είναι ένα μαγικό μέσο. Πώς να λείψει λοιπόν η μαγεία;
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Στον κόσμο ων παιδιών δεν χωράνε τα «πρέπει» άρα δεν θεωρώ πως υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος αντιμετώπισης των παιδιών. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε σε κάθε συναναστροφή μας είναι να είμαστε αληθινοί, πόσο μάλλον στα παιδιά που ξεχωρίζουν τη ψευτιά από χίλια μέτρα μακριά. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτά είναι να τους καταθέσουμε τη δικιά μας αλήθεια.
Στον κόσμο ων παιδιών δεν χωράνε τα «πρέπει» άρα δεν θεωρώ πως υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος αντιμετώπισης των παιδιών. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε σε κάθε συναναστροφή μας είναι να είμαστε αληθινοί, πόσο μάλλον στα παιδιά που ξεχωρίζουν τη ψευτιά από χίλια μέτρα μακριά. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτά είναι να τους καταθέσουμε τη δικιά μας αλήθεια.
10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
Η φαντασία δίνει φως και ελπίδα σε κάθε εμπόδιο. Είναι απαραίτητη τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στα παραμύθια.
11. Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;
Οι αναγνώστες των παραμυθιών μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. 12. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Να είμαι καλά και από κει και πέρα να βρίσκω τρόπο να αντιμετωπίζω ό,τι έρχεται.
13. Tι θα λέγατε στον κόσμο ότι αντιπροσωπεύει η παιδική λογοτεχνία;
Η παιδική λογοτεχνία κρύβει τα μεγαλύτερα μυστικά του κόσμου. Και επειδή όλοι οι ενήλικες τα ξεχνάμε μεγαλώνοντας καμιά φορά καλό είναι να γυρίζουμε πίσω, να διαβάζουμε παραμύθια μπας και ξυπνήσει ξανά το παιδί μέσα μας και ομορφύνει ο κόσμος.
14. Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;
Όταν αξιωθώ να εκδώσω τουλάχιστον 50 βιβλία ίσως να είμαι σε θέση να απαντήσω.
15. Τι θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;
13. Tι θα λέγατε στον κόσμο ότι αντιπροσωπεύει η παιδική λογοτεχνία;
Η παιδική λογοτεχνία κρύβει τα μεγαλύτερα μυστικά του κόσμου. Και επειδή όλοι οι ενήλικες τα ξεχνάμε μεγαλώνοντας καμιά φορά καλό είναι να γυρίζουμε πίσω, να διαβάζουμε παραμύθια μπας και ξυπνήσει ξανά το παιδί μέσα μας και ομορφύνει ο κόσμος.
14. Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;
Όταν αξιωθώ να εκδώσω τουλάχιστον 50 βιβλία ίσως να είμαι σε θέση να απαντήσω.
15. Τι θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;
Τα παιδιά βρίσκουν τον δρόμο σαν τους κρατήσουν από το χέρι οι «μεγάλοι». Σε αυτούς θα ήθελα να μιλήσω και σε αυτούς να απευθυνθώ. Να λέμε «σ’ αγαπώ» στα παιδιά μας καθημερινά. Να τα αγκαλιάζουμε. Να μοιραζόμαστε μαζί τους τα πιο τρελά μας όνειρα. Να ελπίζουμε. Να βάζουμε κοινούς στόχους. Να προσπαθούμε. Ίσως έτσι δώσουμε πίσω στα παιδιά την ελπίδα που φαίνεται να έχουν χάσει.
16. Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;
Είμαι υπέρ της τεχνολογίας, όσο και να αγαπώ τη μυρωδιά του τυπωμένου βιβλίου. Θεωρώ πως και οι εκδοτικοί στην Ελλάδα θα πρέπει να μπορούν να προσφέρουν αυτήν την επιλογή στους αναγνώστες.
17. Τι είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;
Μα φυσικά την παιδικότητά μας, αυτήν την αφέλεια που έκανε τις λακκούβες ωκεανό, μια μυρμηγκοφωλιά θυμωμένα τέρατα που ήρθαν να κατακτήσουν τον κόσμο και ένα άστρο στον ουρανό φίλο πιστό μας. Αυτή η παιδικότητα έκανε ομορφότερο τον κόσμο καθώς μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε όλες τις εκπλήξεις της φύσης. Τώρα το μόνο που κάνουμε είναι να τρέχουμε για να προλάβουμε το σχολείο, τη δουλειά, τα φροντιστήρια, το γυμναστήριο, τις υποχρεώσεις. Κι έτσι οι μέρες γίνονται χρόνια. Κι όλα αυτά γιατί; Για να πετύχουμε τι ακριβώς; Τη ζωή που χάνουμε τρέχοντας;
18. ΤΙ είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;
Να τολμώ!
19. Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
Η αναζήτηση κρυμμένου θησαυρού στο χωριό μου! Η προετοιμασία της αναζήτησης, η εξερεύνηση και ένας θησαυρός που δεν βρέθηκε ποτέ, μα ήταν τόσο ευχάριστη η αναζήτησή του.
20. Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Όπως σας είπα και πιο πάνω η επαφή με τις κόρες μου με οδήγησε στα παραμύθια. Μάλιστα το πρώτο μου παραμύθι, το οποίο δεν έχει εκδοθεί ακόμα, το έγραψα με τη μεγάλη μου κόρη. Αυτή δημιούργησε τους ήρωες και εκείνη το ξεκίνησε. Εγώ καλέστηκα να ολοκληρώσω την ιστορία.
Συμπληρώστε τα παρακάτω...
Αταξίες…στην τάξη την ώρα των Γαλλικών!
Βαλίτσα…η ζωή μου όλη.
Γεννήθηκα… στην Κύπρο
Δράκος… της αγάπης.
Ελπίδα… πάντα και παντού.
Ζαχαρωτά… πολύχρωμα και άγευστα.
Ήρωες… εμείς καθημερινά.
Θεός… υπάρχει.
Ιστορία…με αρχή, μέση και τέλος.
Καθημερινότητα… βαθιά ανάσα και ξεκινάμε!
Λάθη… πολλά μέχρι να μάθουμε.
Μπαούλο… γεμάτο φωτογραφίες και γράμματα.
Ξαφνιάζομαι… με την αδιαφορία.
Παιχνίδια… στο σαλόνι, την κουζίνα, στο δωμάτιο.
Ρομπότ…γιατί;
Σκοτάδι… πίσσα. Όλα μαύρα και εσύ να επιμένεις να ανοίγεις τα μάτια και να αναζητάς το φως.
Ύπνος… απαραίτητος για να λειτουργήσω.
Φόβοι… της μητρότητας. Ατελείωτοι!
Χαρτοπόλεμος… και μετά σκούπα.
Ώρα να… αγκαλιαστούμε!
Σχολείο… βαρετό όσον αφορά τα μαθήματα. Ενδιαφέρον όσον αφορά τους ανθρώπους του.
Παιδιά… αγάπη.
Παραμύθι… γεμάτο αλήθειες.
16. Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;
Είμαι υπέρ της τεχνολογίας, όσο και να αγαπώ τη μυρωδιά του τυπωμένου βιβλίου. Θεωρώ πως και οι εκδοτικοί στην Ελλάδα θα πρέπει να μπορούν να προσφέρουν αυτήν την επιλογή στους αναγνώστες.
17. Τι είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;
Μα φυσικά την παιδικότητά μας, αυτήν την αφέλεια που έκανε τις λακκούβες ωκεανό, μια μυρμηγκοφωλιά θυμωμένα τέρατα που ήρθαν να κατακτήσουν τον κόσμο και ένα άστρο στον ουρανό φίλο πιστό μας. Αυτή η παιδικότητα έκανε ομορφότερο τον κόσμο καθώς μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε όλες τις εκπλήξεις της φύσης. Τώρα το μόνο που κάνουμε είναι να τρέχουμε για να προλάβουμε το σχολείο, τη δουλειά, τα φροντιστήρια, το γυμναστήριο, τις υποχρεώσεις. Κι έτσι οι μέρες γίνονται χρόνια. Κι όλα αυτά γιατί; Για να πετύχουμε τι ακριβώς; Τη ζωή που χάνουμε τρέχοντας;
18. ΤΙ είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;
Να τολμώ!
19. Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
Η αναζήτηση κρυμμένου θησαυρού στο χωριό μου! Η προετοιμασία της αναζήτησης, η εξερεύνηση και ένας θησαυρός που δεν βρέθηκε ποτέ, μα ήταν τόσο ευχάριστη η αναζήτησή του.
20. Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Όπως σας είπα και πιο πάνω η επαφή με τις κόρες μου με οδήγησε στα παραμύθια. Μάλιστα το πρώτο μου παραμύθι, το οποίο δεν έχει εκδοθεί ακόμα, το έγραψα με τη μεγάλη μου κόρη. Αυτή δημιούργησε τους ήρωες και εκείνη το ξεκίνησε. Εγώ καλέστηκα να ολοκληρώσω την ιστορία.
21. Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει σήμερα στα παραμύθια, όταν όλα τον σπρώχνουν σ’ έναν ωμό ρεαλισμό; Όλοι μιλούν πια γι’ αυτόν τον ρεαλισμό;
Ο έρωτας είναι ένα όμορφο παραμύθι. Όταν είσαι ερωτευμένος τότε δεν χάνεις ούτε τη μυρωδιά των λουλουδιών, ούτε το χρώμα του ουρανού. Βρίσκεις αυτή τη χαμένη παιδικότητα και όλα γύρω παίρνουν νέα μορφή, ομορφαίνουν, ζωντανεύουν. Θέλω να πιστεύω πως όσο οι άνθρωποι ερωτεύονται τόσο θα αναγνωρίζουν τη μαγεία που κρύβεται μέσα μας και ο ρεαλισμός θα είναι λιιιίγο πιο ανώδυνος. Ας κλείσουμε τη τηλεόραση που επιμένει στον ωμό ρεαλισμό και ας διαβάσουμε περισσότερα βιβλία.
22. Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν’ αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;
Λένε πως όλες οι ιστορίες θα πρέπει να αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης/ευτυχισμένο τέλος. Διαφωνώ. Θεωρώ πως κάθε ιστορία έχει ένα συγκεκριμένο τέλος, αυτό που ορίζεται κάθε φορά από τους ήρωες. Με έχουν κρίνει γι αυτό τόσο στο πρώτο μου βιβλίο όσο και σε κάποια θεατρικά κείμενα. Στο παιδικό τώρα όντως όσα παραμύθια έχω διαβάσει μέχρι σήμερα αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης. Γιατί; Γιατί ίσως όταν γυρνάμε πίσω σε αυτή τη παιδικότητα και καλούμαστε να γράψουμε τότε μας βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα ευχάριστα συναισθήματα: χαρά, ευφορία, αγάπη, ελπίδα, αισιοδοξία. Ε πώς να βάλεις τότε ένα διαφορετικό τέλος; Όλα οδηγούν σε ένα ευτυχισμένο τέλος.
23. Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;
Έχει γραφτεί εδώ και καιρό, συγκεκριμένα το 1945 η «Η φάρμα των ζώων» των Τζορτζ Όργουελ. Με καλύπτει πλήρως.
Συμπληρώστε τα παρακάτω...
Αταξίες…στην τάξη την ώρα των Γαλλικών!
Βαλίτσα…η ζωή μου όλη.
Γεννήθηκα… στην Κύπρο
Δράκος… της αγάπης.
Ελπίδα… πάντα και παντού.
Ζαχαρωτά… πολύχρωμα και άγευστα.
Ήρωες… εμείς καθημερινά.
Θεός… υπάρχει.
Ιστορία…με αρχή, μέση και τέλος.
Καθημερινότητα… βαθιά ανάσα και ξεκινάμε!
Λάθη… πολλά μέχρι να μάθουμε.
Μπαούλο… γεμάτο φωτογραφίες και γράμματα.
Ξαφνιάζομαι… με την αδιαφορία.
Παιχνίδια… στο σαλόνι, την κουζίνα, στο δωμάτιο.
Ρομπότ…γιατί;
Σκοτάδι… πίσσα. Όλα μαύρα και εσύ να επιμένεις να ανοίγεις τα μάτια και να αναζητάς το φως.
Ύπνος… απαραίτητος για να λειτουργήσω.
Φόβοι… της μητρότητας. Ατελείωτοι!
Χαρτοπόλεμος… και μετά σκούπα.
Ώρα να… αγκαλιαστούμε!
Σχολείο… βαρετό όσον αφορά τα μαθήματα. Ενδιαφέρον όσον αφορά τους ανθρώπους του.
Παιδιά… αγάπη.
Παραμύθι… γεμάτο αλήθειες.
Για το Books ‘n more..
Κέλλυ Στρατηγοπούλου
Απόφοιτος τμήματος Φιλοσοφικής Αθηνών.
Αγαπάει το διάβασμα,το θέατρο και τη ζωγραφική.
Γνωρίζει Αγγλικά, Ιταλικά και Γερμανικά.
Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την υποκριτική και τη συγγραφή βιβλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου