Kείμενο οπισθόφυλλου
Η λέπρα εγκατέλειψε τα λημέρια τους, ερείπωσε η φυλακή τους, γκρέμισαν οι τοίχοι, έπεσε η στέγη, ερήμωσε ο τόπος, δεν είναι πια το ρέμα το σύνορο του κόσμου, και πάλι όμως η ιερή απόσταση δεν περπατήθηκε.
Αυτή την αρρώστια δεν την νίκησαν ποτέ. Δεν έχει φάρμακο. Εκεί έξω έγιναν πολυτραυματίες, μέτρησαν πληγές που δεν τις γνώριζαν και δεν ήξεραν να τις γιατρέψουν. Βαθιές, κοφτερές, με μπόλικο φαρμάκι. Καινούριο φαρμάκι, ανίκητο. Καθάρισε το σώμα τους μα οι άλλοι ήθελαν μια κάθαρση διαφορετική, τελειωτική, να έχει σύνορα συγκεκριμένα, αδιάβατα. Δεν βρέθηκε διαβατήριο για αυτά τα σύνορα. Ακόμη αδιάβατα είναι.
Ένα μυθιστόρημα για την ικανότητα της ανθρώπινης φύσης να επιστρατεύει το καλό αλλά και να «ξορκίζει» το κακό, για την μάστιγα των προκαταλήψεων, της άγνοιας και της μικροψυχίας.
Η Έλενα Χουσνή δεν χαρίζεται σε κανέναν. Αποτυπώνει με μελανά χρώματα τη σκληρότητα της κοινότητας απέναντι στους αδύναμους, και τη σκοτεινή διάσταση της ανθρώπινης φύσης, όταν έχουν έστω και την ελάχιστη εξουσία στη διάθεσή τους.
Με πένα αποφασισμένη και τολμηρή καταγράφει αυτές τις ιστορίες, φέροντας, για πρώτη φορά, στην επιφάνεια ότι έχει παραχωθεί στην καταπακτή του χρόνου.
Αργυρώ Μαντόγλου Συγγραφέας
Η Έλενα Χουσνή δημιουργεί το δικό της είδος. Οι αρετές της Ελληνικής κλασικής λογοτεχνίας, δοσμένες με έναν αριστοτεχνικό τρόπο, από μια σύγχρονη συγγραφέα.
Δημήτρης Σίμος, συγγραφέας
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Χανσενικών αγωνίζεται για τα προβλήματα των ασθενών. Κάποτε το Υπουργείο Υγείας δεν γνώριζε καν την ύπαρξή τους. Δώσαμε μάχη στη Σπιναλόγκα να φτιαχτεί το οστεοφυλάκιο με τα ονόματα των νεκρών. Το βιβλίο τη Έλενας Χουσνή ρίχνει φως στη ζωή τους, στο στίγμα αλλά και στον αγώνα τους κατά το παρελθόν να αποκτήσουν «όνομα», «ταυτότητα». Έναν αγώνα διαρκή που μας αφορά όλους!
Μανώλης Κυριακάκης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Χανσενικών
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Έλενα Χουσνή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πέλλα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Έθνος» και «Έθνος της Κυριακής», ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, ως επικεφαλής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Βορείου Αιγαίου. Επίσης, εργάστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Σάμου, και σήμερα είναι Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης του Δήμου Σάμου.
Το 2012 το μυθιστόρημά της «Άλικο σαν το…αίμα» έλαβε το Α΄ Βραβείο στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Νωρίτερα, το 2009 είχε βραβευθεί από την ΠΕΛ με το Α΄ Βραβείο Θεατρικού έργου και με το Γ΄ Βραβείο Μυθιστορήματος.
Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία σε πολλούς πανελλήνιους διαγωνισμούς. Διηγήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε συλλογικά έργα και περιοδικά. Το 2014 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο «Στα άδυτα.. των δυτών» από τις εκδόσεις Δίαυλος. Ακολούθησαν το 2016 η «Χρυσή Εκδίκηση- Η πτώση μιας δυναστείας» και το 2017 «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» από τις εκδόσεις Κύφαντα. Από τον Ιανουάριο του 2015 είναι μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας)
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Η «μόστρα». Βέβαια, η βιτρίνα! Η κοινωνία που φοράει τα καλά της και ξορκίζει το ρακένδυτο, άρρωστο ρούχο της. Δεν το πλένει, δεν το απολυμαίνει, δεν το πολεμά. Μόνο το κρύβει κάτω από καθαρά ρούχα. Μα το πύον παραμένει όπως και στους λεπρούς. Η μόλυνση, χωρίς φάρμακο, επεκτείνεται. Τυφλώνει τα μάτια, εξογκώνει τα ρουθούνια, παραμορφώνει τα άκρα και στο τέλος σκοτώνει. Αφού, όμως, πρώτα ακρωτηριάσει και ρίξει στον δικό της Καιάδα ότι την ενοχλεί, δεν της πάει, δεν το θέλει. Τα μπάσταρδα, τα λεπρόπαιδα, τους ψυχικά άρρωστους.
Τόσες ιστορίες, μα πάντα ο ίδιος πρωταγωνιστής. Ο μιασμένος, ο απόβλητος, ο χτικιασμένος, ο επικίνδυνος, ο ρυπαρός, ο ακάθαρτος, ο στιγματισμένος, ο μολεμένος, ο αμαρτωλός, ο νεκροζώντανος, ο καταραμένος, ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο βρώμικος, ο έκλυτος, ο ανώμαλος, ο βρωμερός, ο παρίας, ο απόβλητος, ο λωβός.. Τόσο ξόδεμα λέξεων κι όμως δεν φτάνει να χωρέσει το φόβο, την αμάθεια, την προκατάληψη, την υποκρισία. Τόσες λέξεις. Κι όσο περισσότερο οι άνθρωποι φοβούνται, τόσο ντύνουν το φόβο τους με λόγια…
Οι κατώτεροι άνθρωποι, οι μαύροι, τα μπάσταρδα της Ρηνανίας. Και η απαγορευμένη τζαζ. Σηκώνεται και ψάχνει τους δίσκους του. Βγάζει τον δίσκο του Charles Mingus «The Black Saint and the Sinner Lady». Δεν έχει πιο ταιριαστό από την τζαζ αυτή την ώρα….
1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;
Από το ενδιαφέρον που είχε κινήσει σε μένα και μια ομάδα φίλων το ερειπωμένο κτίριο του άλλοτε Λεπροκομείου Καρλοβάσου. Και από την «σιγή ασυρμάτου» που ανακαλύψαμε ότι υπήρχε γύρω από τις ιστορίες των ανθρώπων που είχαν νοσηλευτεί σε αυτό μέχρι το 1966 που έκλεισε.
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Με απασχολούσαν δύο κυρίως θέματα. Πρώτον η κτιριακή μνημοσύνη, δηλαδή η ζωντανή ιστορία, τοπική και ευρύτερη που συνήθως τέτοια κτίσματα κουβαλούν και δεύτερον η διαχείριση, διαχρονικά, της ασθένειας και όσα οι κοινωνικές στάσεις συνεπάγονται και δημιουργούν στους ασθενείς αλλά και τις οικογένειές τους.
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Ομολογώ ότι είναι πολύ θερμή και παρά την δυσκολία του θέματος, εννοώ το βαρύ συναισθηματικό φορτίο που κουβαλά, οι αναγνώστες βρίσκουν ο καθένας διαφορετικά σημεία στα οποία νιώθουν ότι το βιβλίο έχει κάτι να τους πει.
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Είναι περίεργο. Χαρμολύπη θα έλεγα. Χαρά που επιτέλους τελείωσε και λύπη γιατί πλέον δεν είναι δικό σου και αυτός είναι ένας ιδιόμορφος αποχαιρετισμός.
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;
Δεν θα έλεγα ότι ταυτίζομαι. Περισσότερο αναγνωρίζω στοιχεία του χαρακτήρα μου ή μικρές συνήθειες ή απόψεις αλλά ως θραύσματα των χαρακτήρων των ηρώων μου. Ποτέ όλα αυτά δεν είναι συγκεντρωμένα σε έναν.
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο. Με ένα σακίδιο. Να γνωρίζω ανθρώπους, να μου λένε τις ιστορίες τους. Να ζήσω παντού. Επίσης να μην κάνω την ίδια δουλειά . Να αλλάζω συνεχώς.
7. Είστε ευαίσθητη;
Με την έννοια ότι γίνομαι δέκτης των ερεθισμάτων που μου δίνουν οι άνθρωποι γύρω μου και οι καταστάσεις, ναι. Όπως όλοι. Αλλά δεν μ` αρέσει να προτάσσω την ευαισθησία μου ως άλλοθι για λάθη ή παραλείψεις ή ως εύκολο καταφύγιο για την αδράνειά μου.
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ότι πισωγυρίζουμε. Σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία. Με έναν τρόπο ύπουλο, σχεδόν χωρίς να το καταλαβαίνουμε και ρέπουμε προς έναν κανιβαλισμό που είναι τρομακτικός.
9. Ποιά μουσική σας αρέσει;
Μπορώ να ακούσω τα πάντα σχεδόν ανάλογα με την διάθεση αλλά έχω μια αδυναμία στο ρεμπέτικο.
10.Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;
Να έχω στόχους. Να μην λιμνάζω, να μην βολεύομαι και να μην σταματήσω να ακούω τους ανθρώπους. Όλα τα επιμέρους χωράνε σε αυτά.
11.Τι σας στεναχωρεί ;
Η παραίτηση. Η δική μου και των άλλων
12.Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Εργασιομανής, αισιόδοξη, ανόητα πεισματάρα.
13. Πώς νιώθετε όταν γράφετε τη λέξη τέλος στο βιβλίο σας;
Ανακούφιση και φόβο. Ανακούφιση που ολοκληρώθηκε μια προσπάθεια και φόβο μήπως δεν έκανα όσα μπορούσα για να γίνει το βιβλίο όσο το δυνατόν καλύτερο.
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Ναι είμαι στο στάδιο της έρευνας και της πολύ αρχικής συγγραφής για ένα επόμενο βιβλίο.
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Από ανάγκη να πω ιστορίες που είχαν νόημα για μένα αλλά φοβόμουν ότι δεν είχαν κανένα νόημα για τους άλλους. Και μια εγγενή εσωστρέφεια στην διαχείριση των συναισθημάτων μου.
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
Τέσσερα. Μια αστυνομική τριλογία που περιλαμβάνει «Τα άδυτα.. των δυτών», «Η Χρυσή Εκδίκηση» και «Το παιδί με τη Ριγέ Μπλούζα». Και τώρα τις Καταραμένες Πολιτείες που δεν εντάσσεται στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας παρ` ότι υπάρχει κι σε αυτό μια αστυνομική, τρόπον τινά, πλοκή.
17.Τιαγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Την διαδρομή. Την έρευνα που προηγήθηκε και κυρίως τις συνεντεύξεις με τους ανθρώπους που είχαν ιστορίες να μου πουν για την εποχή που το Λεπροκομείο λειτουργούσε. Ήταν σαν να ξέθαβα έναν πολύτιμο θησαυρό.
18.Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;
Υπάρχουν κάποιοι πολύ καλοί φίλοι που τους ονομάζω «βαρόμετρα». Αυτοί πάντα διαβάζουν πρώτοι και περιμένω με αγωνία την άποψή τους.
19.Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Η οικογένειά μου το αντιμετώπισε με μια χιουμοριστική συγκατάβαση. «Όλα τα περιμένουμε από σένα». Αλλά ειπωμένο με αγάπη και πάντα υποστηρικτικά. Οι φίλοι με ενθουσιασμό, νομίζω μεγαλύτερο και από τον δικό μου.
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Αποδομώ τόσο πολύ τον εαυτό μου που νομίζω ότι είμαι έτοιμη να ακούσω οποιαδήποτε κριτική. Προφανώς μια θετική κριτική σε ενθαρρύνει και νιώθεις δικαιωμένος. Αλλά θα πρέπει να είναι επαρκής και όχι γενικόλογη. Διαφορετικά είναι κολακεία. Και μια αρνητική αντίστοιχα. Και εν πάσει περιπτώσει είναι ωραίο να ακούς τον άλλον.
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Στ`αλήθεια δεν μπορώ να το απαντήσω. Ελπίζω ότι έστω και σε ένα σημείο του θα συναντηθεί με τον αναγνώστη θα του κλείσει το μάτι και θα του πει «είδες;». Θα είμαι ευτυχισμένη αν αυτό συμβεί.
22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;
Όχι, έχω στο μυαλό μου ένα βασικό έως αχνό σκελετό της ιστορίας που θέλω να αφηγηθώ. Αυτή όμως διαμορφώνεται καθ` οδόν, το ίδιο και οι ήρωες.
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
Στην αρχή νομίζω ότι θα το ορίσω εγώ. Πάντα όμως οι ήρωές μου κάνουν το αντάρτικό τους και δίνουν τη δική τους εκδοχή.
24. Από τι εμπνέεστε;
Από τους ανθρώπους. Από τις μάχες τους. Από τον τρόπο που ανεπαίσθητες κινήσεις τους περιγράφουν έναν ολόκληρο κόσμο. Από τα ανείπωτα. Από τα χιλιοειπωμένα που ακόμη έχουν τρόπο να μας επηρεάζουν.
25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Αυτό που με μου μιλά την κάθε στιγμή.
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Το ατελείωτο παιχνίδι στις αλάνες μέχρι τα μεσάνυχτα και η γονεική «γκεστάπο» που σε κάθε γειτονιά υπήρχε και ένας που ενημέρωνε ότι είμαστε όλοι καλά.
27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Για να είμαι ειλικρινής τρέμω την «αυτοκρατορία» του ενός. Ενός στόχου, μιας φιλοδοξίας, μιας στιγμής, ενός ανθρώπου. Η ζωή είναι πολύ σύνθετη για να την χωράμε σε «μονές» συμμετοχές.
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;
Όχι. Έχω πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μου. Αυτό άλλοτε με απογοητεύει γιατί ο χρόνος περνά κα άλλοτε με ενθουσιάζει το ότι έχω αποφασίσει να προχωρώ. Έστω και με τους δικούς μου όρους.
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
Η έλλειψη χρόνου. Και ο πόνος, ο σωματικός πόνος από την ένταση και τις πολλές ώρες δουλειάς. Όλα τα άλλα, μικρά ή μεγάλα εμπόδια είναι διαχειρίσιμα.
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;
Δεν μου αρέσουν τα διλήμματα. Θεωρώ ότι κανείς μπορεί να χωρέσει τα πάντα στη ζωή του. Η «δοσολογία» μπορεί να αλλάζει ανάλογα με το τι είναι πιο σημαντικό κάθε στιγμή αλλά δεν υπάρχουν αμοιβαία αποκλειόμενες επιθυμίες, τουλάχιστον όχι συχνά.
31. Για τι έχετε μετανιώσει;
Για όσα φοβήθηκα να τολμήσω. Που δε ρίσκαρα όσο έπρεπε σε κάποιες περιπτώσεις.
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Να μιλούν με υπονοούμενα. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου και ενέργειας. Οι άνθρωποι πρέπει να μιλούν με ευθύτητα για ότι τους στενοχωρεί, τους απασχολεί, τους πληγώνει. Μόνο έτσι μπορούν να επικοινωνήσουν πραγματικά. Οι πλάγιες οδοί, οι συναισθηματικοί μορφασμοί, τα υπονοούμενα πληγώνουν χωρίς λόγο.
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Αγαπώ ιδιαίτερα την αστυνομική λογοτεχνία. Και τα διηγήματα. Επίσης τα θεατρικά. Γενικότερα τα πάντα ανάλογα με την διάθεσή μου.
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
Να μην ξεχνώ να κοιτώ γύρω μου. Να κοιτώ με προσήλωση, με προσοχή, με ενδιαφέρον. Να μην μου γλιστρούν εικόνες, στιγμές, άνθρωποι.
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Με μεγάλη ευκολία θα πω ο Καραγάτσης. Πολύ σπουδαίος συγγραφέας που όχι μόνο έγραψε καταπληκτικά βιβλία αλλά έφερε επανάσταση στην ελληνική λογοτεχνία όπως την ξέραμε.
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;
Την γκρίνια και την γκρίνια. Όλα τα άλλα μπορώ να τα ανεχτώ και να τα αντιμετωπίσω.
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Θα έλεγα η έκδοση ενός βιβλίου αλλά ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός. Περισσότερο να ζω την κάθε στιγμή, να γνωρίζω ανθρώπους, να γεύομαι στη ζωή. Δεν ξέρω αν το θεωρείτε στόχο με την στενή έννοια του όρου αλλά για μένα είναι.
38. Έχετε κάποια χόμπι;
Το διάβασμα… προφανώς. Είμαι βουλιμική αναγνώστρια. Μου αρέσει πολύ η κηπουρική, να φτιάχνω παλιά πράγματα και βέβαια ο κινηματογράφος.
39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Στην παρουσίαση του βιβλίου στο Καρλόβασι όταν οι δύο κυρίες που είναι στο εξώφυλλο, 65 χρόνια μετά την εποχή που απεικονίζεται στην φωτογραφία τους, τραγούδησαν εκεί, μπροστά στο ερειπωμένο λεπροκομείο, τα τραγούδια που έλεγαν τότε προσπαθώντας να διασκεδάσουν τους ασθενείς. Ήταν τόσο φορτισμένη η στιγμή και τόσο υπέροχες η δύο αυτές σπουδαίες κυρίες που λύγισα….
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Γελώ συνέχεια. Για μένα είναι μια άσκηση ζωής το να μην ξεχνώ πως όσα έχω δεν είναι αυτονόητα. Η υγεία μου, οι άνθρωποι που αγαπώ, η υπέροχη θέα από το μπαλκόνι μου, το υπέροχο νησί της Σάμου όπου ζω είναι πολυτέλεια. Και δεν θέλω να τα «συνηθίσω». Θέλω να συνεχίσουν να με εκπλήττουν. Γι` αυτό χαμογελώ συχνά.
41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Είμαι εργασιομανής. Το πρωί δουλειά συνήθως μέχρι το απόγευμα, έπειτα δουλειές στο σπίτι, διάβασμα, γράψιμο και ύπνος αργά , πολύ αργά το βράδυ.
42. Τι λατρεύετε περισσότερο;
Τους ανθρώπους που είναι μαχητές. Κι αυτούς που μπορούν και τολμούν να χαμογελούν στα δύσκολα.
43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Στην σοκολάτα! Λέω πάντα ότι «διαφθείρομαι» και μόνο στη θέα της….
44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Θα ήταν ευχής έργο. Ποιος δεν θα ήθελε να δει το έργο του να μεταφέρεται στη σκηνή ή στον κινηματογράφο;
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Αυτό έχει γίνει ήδη στα τρία πρώτα βιβλία που είχαν τους ίδιους βασικούς ήρωες. Επρόκειτο για μια αστυνομική «τριλογία» με φόντο την τρέχουσα οικονομική κρίση. Ενδεχομένως να επανέλθει η βασική ηρωίδα, η Νάνσυ Καρβούνη, στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι έζησα πέντε χρόνια μαζί τους και αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι είναι κάτι σαν φίλοι σου.
46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Δεν θεωρώ την συγγραφή αυτοσκοπό. Αν νιώσω ότι δεν έχω κάτι να πω, απλά θα σταματήσω και θα βρω κάτι άλλο που να με ενδιαφέρει.
47. Το βιβλίο σας απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό;
Απευθύνεται σε όποιον θεωρήσει το θέμα του ενδιαφέρον.
48. Εαν έχετε γράψει επόμενο βιβλίο θα μπορούσατε να μας πείτε τι πραγματεύεται;
Είμαι σε αρχικό στάδιο ακόμη, περισσότερο σε ερευνητικό. Αν όλα πάνε καλά θα πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ με θέμα του τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική σκηνή, στην μετάλλαξη του πολιτικού βίου, στην αποστασιοποίηση των πολιτών, την εμφάνιση ακραίων πολιτικών φωνών κτλ.
49. Τι έχετε να συμβουλέψετε - πείτε σε νέους συγγραφείς που σκέφτονται να εκδόσουν το πρώτο τους βιβλίο;
Να δουλεύουν σκληρά, να υπερασπίζονται την δουλειά τους και να μην απογοητεύονται.
50. Πόσο χρόνο σας πήρε να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας;
Το συγκεκριμένο γράφτηκε με φρενήρεις ρυθμούς και οδηγώντας με στα όρια της υπερκόπωσης, σε δύο μήνες. Αλλά δεν είναι αυτός ο κανόνας. Ήταν νομίζω η μεγάλη συναισθηματική φόρτιση από την έρευνα που προηγήθηκε.
51 Τι ήταν αυτό όμως που σας έκανε να συγγράψετε για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα; Ποιο το ερέθισμα;
Ο θάνατος του πατέρα μου και η αίσθηση της προσωρινότητας της ζωής. Τότε αποφάσισα ότι αυτό που αγαπώ, το να γράφω, δηλαδή, θα πρέπει να το υπερασπιστώ… γράφοντας!
52. Αν είχατε ένα βιβλιοπωλείο πως θα το φανταζόσασταν;
Μικρό, ζεστό, πέτρινο, στην επαρχία, με χώρο για να πιεις έναν καφέ και να φας γλυκό του κουταλιού και όπου θα μπορούσαν να γίνονται και μουσικές βραδιές, συναντήσεις ανθρώπων γενικότερα.
53. Πείτε μας 3 πράγματα που θέλετε από εναν εκδοτικό οίκο.
Ειλικρινή κριτική, anti-marketing προσέγγιση και προσωπική σχέση.
Η δική μου εμπειρία με τις εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ με κατατάσσει στους μάλλον «κακομαθημένους» ή μάλλον καλομαθημένους γιατί η συνεργασία είναι εξαιρετική. Σε γενικές γραμμές όπως κάθε χώρο έχει τα φωτεινά και τα σκοτεινά του σημεία.
55. Τί αποτελεί για εσάς λογοτεχνία; Για την ακρίβεια, τί θεωρείτε εσείς «καλή» λογοτεχνία; Υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία τελικά;
Υπάρχουν βιβλία που έχουν κάτι να σου πουν και άλλα όχι. Το κριτήριο είναι προσωπικό όπως και η αναγνωστική διαδρομή του καθενός. Όμως, σαφώς, υπάρχουν και αντικειμενικά κριτήρια όπως είναι η μεστή γλώσσα, οι καλοφτιαγμένοι ήρωες, η σφιχτή ιστορία.
Καταρχήν να είναι σίγουρος για την δουλειά του. Γιατί μόνο έτσι θα την υπερασπιστεί όπως πρέπει. Και αυτό οφείλει να κάνει κάθε δημιουργός. Όλα τα υπόλοιπα, καλώς ή κακώς, δεν εξαρτώνται από τον συγγραφέα αλλά από μια σειρά άλλων παραγόντων που έχουν να κάνουν με όρους αγοράς. Και μακάρι να βρεθεί ο εκδοτικός οίκος που θα πιστέψει στο έργο του και θα το εκδώσει.
Α, πόσο δύσκολη ερώτηση. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί εγώ έχω μια συγκεκριμένη εικόνα των ηρώων στο μυαλό μου. Μου δώσατε όμως αφορμή να το κάνω…
Για το Books ‘n more..
Κέλλυ Στρατηγοπούλου
Απόφοιτος τμήματος Φιλοσοφικής Αθηνών.
Αγαπάει το διάβασμα,το θέατρο και τη ζωγραφική.
Γνωρίζει Αγγλικά, Ιταλικά και Γερμανικά.
Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την υποκριτική και τη συγγραφή βιβλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου