Περίληψη: Ο Μίκο, το μικρούλι πλασματάκι του νερού, έχοντας χάσει την οικογένειά του, στηρίζεται στη θαλπωρή και τη φροντίδα της λίμνης Μπλου για την επιβίωσή του. Καθώς μεγαλώνει στο βυθό της λίμνης, με τους φίλους του τα ψαράκια ζει διάφορες περιπέτειες, που σου κόβουν την ανάσα, ώσπου στο τέλος ανακαλύπτει την αληθινή του φύση και βρίσκει τη... λύτρωση. Είναι μια ιστορία φιλίας, ανιδιοτέλειας, που στρέφει τα παιδιά στη μελέτη του περιβάλλοντος με ένα απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο.
Βιογραφικό: Η Κλειώ Ιερωνυμάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και μετά το Λύκειο φοίτησε στο Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης Τ.Ε.Ι. Πάτρας. Έχει γράψει σειρά άρθρων και διηγημάτων κυρίως για αγορές του εξωτερικού και συνεργάστηκε με τα ΜΜΕ «Ηράκλειο star», «Ρυθμός 104,5», «Woman news»). Είναι ιδιοκτήτρια και δασκάλα αγγλικών σε Κέντρο Ξένων Γλωσσών με νέους και ενήλικους σπουδαστές.
Απόσπασμα:
«Άρα, η Μπλου είχε δίκιο»…
…μονολόγησε δυνατά, κατά λάθος.
-Βέβαια! Η Μπλου έχει πάντα δίκιο. Τα ξέρει όλα και φροντίζει για όλα. Μας δίνει σπίτι, οξυγόνο, ασφάλεια…
Όμως, καθώς μιλούσε το ψαράκι, συνειδητοποίησε ότι ο νεοφερμένος μελαμψός του φίλος είχε σκύψει το κεφαλάκι του και ήταν πάρα πολύ λυπημένος.
-Εεμ, είμαι ο Πτερύγιος. Εσύ;
-Με λένε Μίκο.
-Θέλεις μέχρι να έρθουν οι βροχές να είμαστε φίλοι;
Ο Μίκο, που δεν περίμενε κάτι τέτοιο, ένοιωσε τα βράγχια του να φουσκώνουν και έδειξε, για πρώτη φορά, στον Πτερύγιο το πλατύ του χαμόγελο.
-Πολύ θα το ήθελα! Δεν ξέρω κανέναν εδώ και για να σου πω και την αλήθεια, πριν δεν ήξερα πού πήγαινα.
-Το ξέρω.
-Πώς;
-Κανένας, με σωστά τα μυαλά του, δεν θα πήγαινε προς το άξολοτλ, πόσο μάλλον να θέλει να μπει και μέσα στη σπηλιά του.
-Μα τι είναι επιτέλους αυτό το άξολοτλ;
1. Όταν ήσασταν μικρή σας διάβαζαν παραμύθια; Ποιο είναι το πρώτο παραμύθι που θυμάστε;
Νομίζω ήταν ένα που είχε η βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου. Δεν θυμάμαι καθόλου τι έλεγε, μόνο ότι είχε όμορφα, καφέ άλογα και καταπράσινα λιβάδια με ξύλινους φράχτες.
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Θα φωνάζω/εις/ει.. κούι κούι και κανένας δεν θ’ακούει.
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Οι πολλοί καφέδες..
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
Νομίζω ήταν ένα που είχε η βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου. Δεν θυμάμαι καθόλου τι έλεγε, μόνο ότι είχε όμορφα, καφέ άλογα και καταπράσινα λιβάδια με ξύλινους φράχτες.
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Θα φωνάζω/εις/ει.. κούι κούι και κανένας δεν θ’ακούει.
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Οι πολλοί καφέδες..
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
«Θέλεις μέχρι να έρθουν οι βροχές να είμαστε φίλοι;» από το «Ο μικρούλης Μίκο και η λίμνη Μπλου» των εκδόσεων Κομνηνός.
5. Διαδίκτυο και κονσόλες παιχνιδιών κατακτούν χώρο στη ζωή των παιδιών, με αφηγήσεις που έχουν σχέση με την ταχύτητα, τον περιορισμένο αριθμό ζωών, τον ανταγωνισμό. Ενας στο τέλος θα νικήσει. Πόσο τοξικό είναι αυτό;
Όσο του επιτρέψουμε εμείς. Και με το εμείς εννοώ οι γονείς. Τα παιδιά, κάποια στιγμή, θα έρθουν σε επαφή με βία και με έννοιες που σαν κοινωνία αποδοκιμάζουμε, ο ρόλος μας λοιπόν είναι να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας να μπορούν να διαχειριστούν την ασχήμια του κόσμου, χωρίς να λερώνει την ψυχή τους.
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Ότι θα με κυνηγάει η αίσθηση της προηγούμενης ιστορίας. Προσπαθώ, κάθε φορά, να σιγουρευτώ ότι έχει κλείσει ο κύκλος της, αφήνοντας όσο περισσότερο χρόνο γίνεται, για να έχει ο κάθε λογοτεχνικός κόσμος τη δική του πνοή.
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Αυτήν της αθωότητας και της απλότητας, διυλισμένη υπό το πρίσμα της παιδικής αύρας. Και τα άλλα είδη όμως δεν εγκαταλείπονται, καθώς καλύπτουν άλλες πτυχές του εαυτού μου, οι οποίες, κατά καιρούς, ζητούν να πουν και κείνες μια ιστορία.
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Η μαγεία ή αν θέλετε η ύπαρξη του μεταφυσικού είναι για μένα αναπόσπαστο κομμάτι των παραμυθιών. Δεν χρειάζεται να είναι απτή, μέσα στις λέξεις, αρκεί να αιωρείται έστω σαν ιδέα στις γραμμές και θα λειτουργήσει θαυμάσια ως έναυσμα για να αναλάβει η φαντασία των παιδιών τα υπόλοιπα.
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Όπως και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Με σεβασμό και αγάπη.
10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
Ειλικρινά και με απλότητα, ώστε να μπορούν τα παιδιά να ταυτίσουν όποια ομοιότητα με κάτι που τα ίδια ή κάποιος από τον κύκλο τους βιώνει. Και μέσω αυτού, θα επιτελέσει το σκοπό της η παραμυθία, που με τρόπο ανώδυνο επιτρέπει στα παιδιά να βιώσουν και να εξοικειωθούν με καταστάσεις, δίνοντας παράλληλα πληθώρα διδαγμάτων.
11. Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;
Όσο του επιτρέψουμε εμείς. Και με το εμείς εννοώ οι γονείς. Τα παιδιά, κάποια στιγμή, θα έρθουν σε επαφή με βία και με έννοιες που σαν κοινωνία αποδοκιμάζουμε, ο ρόλος μας λοιπόν είναι να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας να μπορούν να διαχειριστούν την ασχήμια του κόσμου, χωρίς να λερώνει την ψυχή τους.
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Ότι θα με κυνηγάει η αίσθηση της προηγούμενης ιστορίας. Προσπαθώ, κάθε φορά, να σιγουρευτώ ότι έχει κλείσει ο κύκλος της, αφήνοντας όσο περισσότερο χρόνο γίνεται, για να έχει ο κάθε λογοτεχνικός κόσμος τη δική του πνοή.
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Αυτήν της αθωότητας και της απλότητας, διυλισμένη υπό το πρίσμα της παιδικής αύρας. Και τα άλλα είδη όμως δεν εγκαταλείπονται, καθώς καλύπτουν άλλες πτυχές του εαυτού μου, οι οποίες, κατά καιρούς, ζητούν να πουν και κείνες μια ιστορία.
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Η μαγεία ή αν θέλετε η ύπαρξη του μεταφυσικού είναι για μένα αναπόσπαστο κομμάτι των παραμυθιών. Δεν χρειάζεται να είναι απτή, μέσα στις λέξεις, αρκεί να αιωρείται έστω σαν ιδέα στις γραμμές και θα λειτουργήσει θαυμάσια ως έναυσμα για να αναλάβει η φαντασία των παιδιών τα υπόλοιπα.
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Όπως και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Με σεβασμό και αγάπη.
10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
Ειλικρινά και με απλότητα, ώστε να μπορούν τα παιδιά να ταυτίσουν όποια ομοιότητα με κάτι που τα ίδια ή κάποιος από τον κύκλο τους βιώνει. Και μέσω αυτού, θα επιτελέσει το σκοπό της η παραμυθία, που με τρόπο ανώδυνο επιτρέπει στα παιδιά να βιώσουν και να εξοικειωθούν με καταστάσεις, δίνοντας παράλληλα πληθώρα διδαγμάτων.
11. Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;
Τον κόσμο μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τον αλλάξουμε μέσα από την αλήθεια. Τα παραμύθια όμως, δίνουν χρώμα στο κάθε ταξίδι, εσωτερικό ή συλλογικό.
12. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω. Κάπως μέσα στο δαιδαλώδες πρόγραμμά μου πρέπει να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να δώσω σε όλες τις νέες μου ιστορίες ανάσα. Είναι καιρό τώρα στριμωγμένες πρόχειρα στο μπλοκ σημειώσεων και ανυπομονούν να βγουν και να απλωθούν με την ησυχία τους σε ένα μεγάλο καθαρό τετράδιο.
13. Tί θα λέγατε στον κόσμο ότι αντιπροσωπεύει η παιδική λογοτεχνία;
Τη μαγεία. Αυτό το περίεργο μυρμήγκισμα της φαντασίας, που εξαπλώνεται στο μυαλό σαν πυροτέχνημα και μόλις το νοιώσεις μια φορά, σαν σκίρτημα στην καρδιά, το ζητάς πάντα. Είτε σαν αναγνώστης, είτε σαν πρωταγωνιστής της ζωής σου. Με δυο λόγια, η λογοτεχνία ανοίγει διάπλατα το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή των παιδιών.
14. Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;
Μέχρι σήμερα έχει εκδοθεί ένα βιβλίο μου και μερικά διηγήματα σε ξένο Τύπο. Δεν μπορώ να πω ότι προέκυψε κάποια δυσκολία. Όλοι γνωρίζουν καλά πως η δουλειά που χρειάζεται ένα κείμενο, εωσότου δημοσιευτεί, είναι επίπονη. Εάν ο συγγραφέας το έχει αυτό αποδεχτεί, δυσκολία ουσιαστική δεν υπάρχει, μόνο αγάπη για το κάθε στάδιο της δημιουργίας.
15. Τί θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;
Να μην ξεχνούν να θυμίζουν στους γονείς τους ότι είναι παιδιά. Αυτό θα πει ότι κάθε μέρα είναι μια νέα περιπέτεια και για να τη ζήσουν, χρειάζονται τόση αγάπη, όσα τα πουλιά που πετούν στους ουρανούς και όσα τα αστέρια που τους φωτίζουν τη νύχτα.
16. Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;
Είναι ίσως το μέλλον του εκδοτικού κλάδου καθώς προσφέρει πληθώρα πλεονεκτημάτων, όπως μηδενικό κόστος παραγωγής, τρομερή ευκολία διάθεσης και άλλα πολλά. Εμένα δεν με έχει επηρεάσει ακόμα με κάποιο τρόπο, καθώς τώρα κάνω τα βρεφικά μου βήματα στη λογοτεχνία. Σαν παθιασμένος αναγνώστης όμως, φοβάμαι ότι κάποια μέρα, θα αντικαταστήσουν τα έντυπα βιβλία. Ελπίζω να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Τη μαγεία ενός βιβλίου με ‘σάρκα και οστά’ δεν την αλλάζω με κανένα υπέροχο μηχάνημα, που χωράει 4000 βιβλία μέσα του και τα σβήνει, αν θες, όλα με ένα ταπ.
17. Τί είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;
Μεγαλώνοντας χάνουμε τον άφθονο ελεύθερο χρόνο που είχαμε σαν παιδιά και αν βάλεις παρέα και τις ευθύνες που ακολουθούν έναν ενήλικα, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να χαθεί η ξεγνοιασιά. Αν όμως καταφέρουμε με κάποιο τρόπο να τη διατηρήσουμε, είναι, ίσως, το ήμισυ της ευτυχίας.
18. Τί είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;
Να μην φοβάμαι τους κακούς, γιατί όσο κακοί και να είναι θα βρίσκεται πάντα τρόπος να τους προσπερνώ.
19. Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
Ένα κόκκινο αμαξάκι. Το οδηγούσα με τις ώρες.
20. Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Η ίδια που με οδηγεί να γράψω οτιδήποτε. Άπαξ και γεννηθεί μία ιδέα στο μυαλό μου πρέπει οπωσδήποτε να περάσει στο χαρτί. Διαφορετικά, είναι σαν ένα σμήνος μελισσών που μουρμουρίζει αδιάκοπα τροπές της ιστορίας, μην αφήνοντάς με να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο. Επομένως πρέπει να πω την ιστορία για να κορεστεί το πνεύμα.
21. Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει σήμερα στα παραμύθια, όταν όλα τον σπρώχνουν σ’ έναν ωμό ρεαλισμό; Όλοι μιλούν πια γι’ αυτόν το ρεαλισμό;
Νομίζω έχουμε περάσει και το στάδιο του ωμού ρεαλισμού και έχουμε πια μπει σε μια σφαίρα ατέρμονης κινδυνολογίας επί των πάντων. Τόσο που ο κόσμος αδιαφορεί πια απροκάλυπτα για όποια συμφορά του παρουσιάσουν. Ίσως βέβαια με κίνδυνο να αδιαφορεί πλέον και για κάτι επερχόμενο. Θεωρώ λοιπόν, ότι το θέμα στις μέρες μας δεν είναι το αν πιστεύει πια ο κόσμος σε παραμύθια, αλλά το αν και κατά πόσο εθελοτυφλεί μπροστά στην αλήθεια.
22. Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν’ αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;
Επειδή αυτό είναι που αποζητούμε όλοι για τη δική μας πραγματικότητα. Επομένως, διαβάζοντας ένα καλό τέλος για τους ήρωες με τους οποίους έχουμε τυχόν ταυτιστεί, λαμβάνουμε τέρψη, προσωρινή μεν, αληθινή δε.
23. Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;
Το μεγάλο μας ψέμαΘα σηκωνόταν το γκρι πέπλο που θολώνει το μυαλό των κατοίκων της χώρας, τα μάγια της κακιάς μάγισσας θα λύνονταν μεμιάς και όλοι θα έβλεπαν ξανά χαρούμενοι την αλήθεια, παίρνοντας νέες αποφάσεις που θα έφερναν πάλι την ευημερία στο φτωχό πλην τίμιο βασίλειο.
Συμπληρώστε τα παρακάτω...
Αταξίες κάθε μέρα
Βαλίτσα βολτίτσα
Γεννήθηκα παλιά
Δράκος μόνος
Ελπίδα γλυκιά μου
Ζαχαρωτά μπλε και κίτρινα και κόκκινα
Ήρωες μικροί
Θεός ο ένας
Ιστορία όμορφη
Καθημερινότητα περίπλοκη
Λάθη ανθρώπων
Μπαούλο ξύλινο, γεμάτο πειρατικά νομίσματα, ξεχασμένο στη σοφίτα
Ξαφνιάζομαι αρκετά συχνά
Παιχνίδια παντού
Ρομπότ αστείο
Σκοτάδι μαύρο με μια υποψία σελήνης
Υπνος βαθύς
Φόβοι ανίσχυροι
Χαρτοπόλεμος για χαρούμενες απόκριες
Ωρα να…ξεκουραστώ λιγάκι
Σχολείο για μια ζωή
Παιδιά το φως και το μέλλον
Παραμύθι μύθι μύθι το κουκί και το ρεβίθι
Σας ευχαριστώ πολύ για την τόσο όμορφη συνέντευξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου