Μαριάμ Πολυγένη
Η Μαριάμ Πολυγένη γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, ένα Χριστουγεννιάτικο μεσημέρι κι από τότε μέχρι και σήμερα, προσπαθεί να διατηρεί τη μαγεία των γιορτών με κάθε τρόπο στη ζωή της. Ο καλύτερος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι η δημιουργία.
Δημιουργική από μικρή, μπήκε πολύ νωρίς στους τομείς της επικοινωνίας και της ψυχαγωγίας με παρουσιάσεις τηλεοπτικών εκπομπών στη Θεσσαλική τηλεόραση T.R.T. και στον τηλεοπτικό σταθμό ASTRA T.V. Την κέρδισε όμως περισσότερο από κάθε άλλο μέσο το ραδιόφωνο, όπου από το 1997 μέχρι και σήμερα τα κάνει όλα «Γης…Μαριάμ» πίσω από ένα μικρόφωνο.
Κειμενογράφος σε διαφημιστικές εταιρίες, εκφωνήτρια σε παραγωγές ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών spots κι αφηγήτρια σε δύο κινηματογραφικά projects μέχρι στιγμής. Υπήρξε αρχισυντάκτρια σε sites μεγάλης επισκεψιμότητας αλλά τα τελευταία 2 χρόνια αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό της. Ένα όραμα που είχε πολλά χρόνια πριν, για έναν ιστότοπο θετικών και μόνο ειδήσεων, που θα γεμίζει με αισιοδοξία τις ζωές των επισκεπτών του και θα διαδίδει κάθε πράξη καλοσύνης που συνέβη στον κόσμο.
Κάπως έτσι ήρθε στη ζωή της το www.e-motions.gr κι η ίδια αναθεώρησε κάθε άποψή της σχετικά με το τι είναι σπουδαίο στη ζωή. «Είναι καλό να είσαι σπουδαίος, αλλά είναι πιο σπουδαίο να είσαι καλός»…
1. Όταν ήσασταν μικρή σας διάβαζαν παραμύθια; Ποιο είναι το πρώτο παραμύθι που θυμάστε;
Το πρώτο παραμύθι που θυμάμαι είναι η πασίγνωστη κοκκινοσκουφίτσα.
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Χρησιμοποιώ συχνά τη φράση «η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση», γιατί δεν πιστεύω ποτέ τη μία πλευρά όσων ακούω.
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Η δουλειά. Όταν οι ώρες της ημέρας δε φτάνουν για να τα προλάβω όλα, καταχράζομαι τις νυχτερινές.
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
« Όσοι λένε πως τα βιβλία είναι βαρετά, μάλλον, δεν έχουν ανοίξει ούτε ένα».
5. Διαδίκτυο και κονσόλες παιχνιδιών κατακτούν χώρο στη ζωή των παιδιών, με αφηγήσεις που έχουν σχέση με την ταχύτητα, τον περιορισμένο αριθμό ζωών, τον ανταγωνισμό. Ενας στο τέλος θα νικήσει. Πόσο τοξικό είναι αυτό;
Πολύ και δυστυχώς κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και στη ζωή. Δεν είναι οι κονσόλες παιχνιδιών που βάζουν τον ανταγωνισμό στα παιδιά αλλά η ζωή η ίδια. Το «μόνο ο καλύτερος θα επικρατήσει» πρέπει να το ξορκίσουμε γενικώς κι αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά.
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Κι όταν γράφω κι όταν τελειώνω μια ιστορία, η αγωνία μου είναι πάντα η ίδια. Να είμαι προσεκτική. Να μην γράψω κάτι που θα βλάψει μια παιδική ψυχή.
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Νομίζω κάτι που έχει να κάνει με τη μεταδοτικότητά μου. Αγαπώ να εξηγώ με απλό τρόπο πιο σύνθετες έννοιες κι ίσως τα παραμύθια καλύπτουν αυτή μου την επιθυμία, μέσα από την απλότητα των παραμυθιών.
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Είναι εκείνα που κάνουν συγγραφέα κι αναγνώστη να «ταξιδέψει» οπότε είναι απαραίτητα για ένα παραμύθι, ναι.
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Όπως θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε κάθε πλάσμα του κόσμου τούτου. Με σεβασμό κι αγάπη!
10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
Το παραμύθι θα έπρεπε να προσεγγίζει τον αναγνώστη με τέτοιο τρόπο ώστε να τον κάνει να νιώθει πως μπορεί να «επέμβει» και ν’ αλλάξει ο ίδιος την πραγματικότητα που ζει. Να χρησιμοποιεί τη φαντασία ως μέσο, αλλά να βρίσκει η ιστορία εφαρμογή και σε πραγματικές καταστάσεις που ζει ο αναγνώστης.
11. Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;
Ναι, αν εμπνεύσουν ένα μεγάλο αριθμό παιδιών μπορούν να το καταφέρουν. Παιδιά που μεγάλωσαν διαβάζοντας τον «Μικρό Πρίγκηπα» και το «Δέντρο που έδινε» διαφέρουν σίγουρα από όσα δεν τα διάβασαν ποτέ!
12. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Όσο αφορά τη συγγραφή, θέλω η Εριέττα μου ν’ αγαπηθεί από μικρούς και μεγάλους. Ν’ αγαπηθεί πολύ και γι’ αυτό κι ετοιμάζομαι ήδη να τη βάλω σε ακόμη ομορφότερες περιπέτειες.
13. Tί θα λέγατε στον κόσμο ότι αντιπροσωπεύει η παιδική λογοτεχνία;
Αντιπροσωπεύει τη μάθηση. Μέσα από την παιδική λογοτεχνία αναπτύσσεται η αντίληψη των παιδιών, η προσωπικότητά τους και η πνευματική τους καλλιέργεια. Τα παιδικά βιβλία μεταφέρουν στα παιδιά σκέψεις, γνώσεις κι αντιλήψεις.
14. Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;
Είμαι ακόμη στο πρώτο μου. Η μόνη δυσκολία ήταν στο να βγει όπως πραγματικά το φανταζόμουν και να μην υπάρχουν αλλαγές στο αρχικό κείμενο. Κι ευτυχώς δεν υπήρξαν!
15. Τί θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;
Θα τους έλεγα πως μια μέρα κι οι ίδιοι θα συμφωνήσουν μαζί μου πως τα χρήματα βοηθούν για πολλά πράγματα στη ζωή, αλλά όχι για το να νιώθουμε όμορφα ή για να μας χαρίσουν την ευτυχία. Μόλις αυτό το αντιληφθούμε θ’ αρχίσουμε ήδη να νιώθουμε λιγότερο αγχωμένοι και θλιμμένοι. Είμαστε πολλοί που περνάμε δύσκολα, αλλά είναι λίγοι όσοι κατάφεραν ακόμη κι έτσι να μη χάνουν την ελπίδα τους.
16. Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;
Αγαπώ την τεχνολογία. Δεν μπορούμε να τη βγάλουμε από τη ζωή μας γιατί στο μέλλον θα πρωταγωνιστεί. Θα πρέπει όμως να τη βλέπουμε ως «εργαλείο». Κι όπως κάθε εργαλείο για το καλό ή άσχημο αποτέλεσμα ευθύνονται τα χέρια που το χειρίζονται. Ν’ αξιολογούμε λοιπόν πότε πρέπει να την ακολουθήσουμε και πότε να την αγνοήσουμε για λίγο. Αν το ίδιο βιβλίο υπάρχει μπροστά μας και σε έντυπη μορφή θα ήταν ανοησία να μην διαβάσουμε το πρωτότυπο. Αποτυπώνεται αλλιώς μέσα μας. Αν όμως μια όμορφη ιστορία υπάρχει μόνο σε e-book θα ήταν εξίσου ανοησία να τη χάσουμε!
17. Τί είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;
Την αθωότητα και τη φαντασία μας. Αυτά μας κάνουν να νιώθουμε παιδιά.
18. Τί είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;
Να ελπίζω. Το όμορφο τέλος έχουμε ανάγκη να το διαβάζουμε είτε το πιστεύουμε είτε όχι…
19. Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
Θυμάμαι πως όταν ήμουν παιδί μαζευόμασταν όλοι οι φίλοι στην πλατεία κάτω από το σπίτι μου και μιμούμασταν τους μεγάλους. Περίμενα ανυπόμονα να δω την κάθε μίμηση, οπότε αγαπούσα όποιο παιχνίδι με έκανε να γελάω.
20. Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Το ότι στη ζωή μας κυριαρχεί ο ρεαλισμός και ξορκίσαμε κάθε δόση μαγείας…
21. Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει σήμερα στα παραμύθια, όταν όλα τον σπρώχνουν σ’ έναν ωμό ρεαλισμό; Όλοι μιλούν πια γι’ αυτόν το ρεαλισμό;
Γίναμε ρεαλιστές γιατί απογοητευτήκαμε πολλές φορές. Οι παραμυθένιες ιστορίες συνεχίζουν όμως και υπάρχουν δίπλα μας. Κάτι εκπληκτικά όμορφο συνέβη πλάι μας, κάτι ακούσαμε που ευχηθήκαμε να το έχουμε ζήσει κι ίσως τελικά ο μόνος λόγος που μιλάμε για ρεαλισμό είναι το ότι δεν είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών. Και πολύ θα το θέλαμε!
22. Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν’ αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;
Γιατί αν δεν το είχαν θα έμοιαζαν με την πραγματικότητα. Και θα είχαμε λιγότερες πιθανότητες να τα αγαπήσουμε. Θέλουμε τρόπους διαφυγής από την πραγματικότητα και τα ταξίδια φαντασίας μέσα στις σελίδες ενός παραμυθιού μας το προσφέρουν αυτό.
23. Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;
Δεν μπορώ να τη φανταστώ σαν παραμύθι. Ίσως σαν αρχαία τραγωδία.
Συμπληρώστε τα παρακάτω...
Αταξίες... κάναμε όλοι μας
Βαλίτσα.. στο χέρι κι όπου μας βγάλει. Αγαπώ να ξεκινώ από την αρχή.
Γεννήθηκα... ελεύθερη
Δράκος... είναι όποιος του τέλειωσε η «φλόγα»
Ελπίδα... θα υπάρχει πάντοτε!
Ζαχαρωτά... επιθυμεί κάθε παιδί
Ήρωες... είναι όσοι δεν παρέδωσαν τα όπλα
Θεός... είναι εκείνος που επιθυμεί να γίνουμε όλοι ΕΝΑ
Ιστορία... ήρθες να γράψεις, όχι απλά να υπάρχεις
Καθημερινότητα... είναι όλα όσα επαναλαμβάνεις
Λάθη... συνεχή κι ατελείωτα!
Μπαούλο... ξύλινο, παλιό και φθαρμένο. Αυτά κρύβουν τους «θησαυρούς»
Ξαφνιάζομαι... σπάνια
Παιχνίδια... είναι όλα όσα σε ξεκουράζουν
Ρομπότ... έχουμε γίνει ήδη. Πολύς προγραμματισμός στις κινήσεις μας κι ελάχιστος αυθορμητισμός
Σκοτάδι... βαπτίζω την απουσία φωτός
Υπνος... αρκεί να μην είναι βαθύς
Φόβοι... είναι βαρίδια κι εμπόδια στη ζωή μας. Κι έχω αρκετούς
Χαρτοπόλεμος... θα μπορούσε να μην υπάρχει. Για λίγα λεπτά διασκέδασης καθαρίζουμε ώρες
Ωρα να… αλλάξουμε!
Σχολείο... είναι όλα όσα μας διδάσκουν
Παιδιά... να γίνουμε όλοι
Παραμύθι... σύγχρονο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου