Η εκδίκηση έσταζε μέλι: Η συγγραφέας Φανή Πανταζή συστήνεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό Writersgr

                      

Κάθε φορά που φίλοι και αναγνώστες μού θέτουν το ερώτημα από πού εμπνέομαι τις ιστορίες μου, παίρνουν την ίδια απάντηση: Αν έχουμε τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά και τις κεραίες μας σε εγρήγορση, θα διαπιστώσουμε ότι βομβαρδιζόμαστε από ερεθίσματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πυρήνα μιας ιστορίας. Φυσικά, χρειάζεται και η δημιουργική φαντασία.

Ο συγγραφέας καλείται να συλλάβει με τις λεπτές αντένες του το ερέθισμα, να το βάλει ως κεντρικό μοτίβο στον καμβά της ιστορίας του και να κεντήσει με τη δική του τέχνη και φαντασία το δικό του χειροτέχνημα.

Είναι μια πρόκληση κι ένα στοίχημα για τον ίδιο να υπηρετήσει την ιδέα-έμπνευση και να την κάνει ονειρικό ταξίδι για τον αναγνώστη. 

Ωστόσο, το βιβλίο μου αυτό βασίστηκε σ’ ένα προσωπικό μου βίωμα, ένα «ανδραγάθημα» απ’ αυτά που κάνουν τα παιδιά όταν οι μαμάδες τους νομίζουν ότι κοιμούνται για μεσημέρι. Μόνο που εγώ, στην ηλικία των επτά και οκτώ χρόνων, δεν μπορούσα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να κοιμούνται οι άνθρωποι όταν έξω ο ήλιος λάμπει!

Γέννημα θρέμμα Αθηναία, είχα την τύχη να μεγαλώσω σ’ ένα σπίτι με τεράστια αυλή και κήπο. Για να σκοτώσω λοιπόν την ώρα μου τα καλοκαιριάτικα μεσημέρια, όταν η μαμά μου με έβαζε για ύπνο, εγώ δραπέτευα! Άλλοτε χωνόμουν στην αποθήκη κι έπαιζα με τις αράχνες και τους μυγοχάφτες κι άλλοτε τριγυρνούσα στον κήπο.

Ήταν ένας κήπος παραμυθένιος, ένας μικρός, μαγευτικός παράδεισος. Ηλιοτρόπια, γεράνια, τζίνια, ορτανσίες, τριανταφυλλιές, φούξιες, γιασεμιά και πολλά άλλα σχημάτιζαν ένα όργιο χρωμάτων και αρωμάτων που προσέλκυε κάθε λογής ζουζούνια.

Εγώ είχα βάλει στο μάτι τις μέλισσες και τις σφήκες. Είχα, λοιπόν, δύο διαφορετικά κουτάκια. Στο ένα συγκέντρωνα τις «κακές» σφήκες και στο άλλο τις «καλές» μέλισσες. Πώς τα κατάφερνα; Είχα τον τρόπο μου. Το απόγευμα τις απελευθέρωνα και καμάρωνα, γιατί το κουτάκι όπου έκρυβα τις μέλισσες μοσχομύριζε λες και ήταν κλεισμένα μέσα του όλα τα λουλούδια του κήπου μαζί.

Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να μάζευα πάνω από εξήντα έντομα την ημέρα. Τα έπιανα με προσοχή και έγνοια και τα φυλάκιζα προσωρινά. Ποτέ δεν στραπατσάρισα κάποιο ζουζούνι, ποτέ δε με δάγκωσε κανένα. Και ποτέ δεν το έμαθαν οι γονείς μου.

Βέβαια, πολλά χρόνια αργότερα, τα ζουζούνια πήραν την εκδίκησή τους για κείνο μου το «αμάρτημα», όταν μια σφήκα ήρθε και άφησε στο μπράτσο μου το κεντρί της στα καλά καθούμενα, θυμίζοντάς μου αυτή την παλιά ιστορία.

Εκείνα, λοιπόν, τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων, η φύση κι όλο αυτό το θαύμα της ζωής που μας περιβάλλει στάθηκαν η αφορμή για να εμπνευστώ μια ηρωίδα αλλιώτικη από τις άλλες.

Φυσικά, η ηρωίδα μου έχει και πολλά άλλα χαρίσματα. Είναι ένα πλάσμα ευλογημένο και, ταυτόχρονα, προορισμένο να βιώσει τις πιο πικρές δοκιμασίες στη ζωή του. Η ορφάνια, ο έρωτας, η φιλία, η απώλεια, η μητρική αγάπη και ο πειρασμός της εκδίκησης θα την οδηγήσουν σε μια διαδρομή όπου το απόλυτο καλό συγκρούεται με το απόλυτο κακό. Ποιον δρόμο θα διαλέξει στο τέλος;

Αυτό θα το ανακαλύψετε σιγά σιγά, καθώς θα δείτε να ξεδιπλώνεται η ιστορία της μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η Μαρουσώ, ένα πλάσμα χαρισματικό κι ευλογημένο που σκορπούσε απλόχερα την αγάπη, χτυπήθηκε από μοίρα τραγική. Άντεξε την ορφάνια. Άντεξε και τον βιασμό. Όταν όμως ήρθε η στιγμή της πιο αδυσώπητης δοκιμασίας, η ζωή της πέρασε στα σκοτεινά μονοπάτια του μίσους και της εκδίκησης για την ευτυχία που της έκλεψαν.

Και τότε, από άγγελος της αγάπης γίνεται τιμωρός και δε διστάζει να πουλήσει την ψυχή της στον διάβολο προκειμένου να εκδικηθεί εκείνους που της άρπαξαν ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή, και στέγνωσαν την καρδιά της. Η μέλισσα, που μέχρι τώρα έδινε μόνο μέλι, ετοιμάζει το φονικό κεντρί της.

Όταν θα συναντηθεί με την Αννέζα, το γλυκό κορίτσι που ερωτεύτηκε τον Κωσταντή κι έκανε μαζί του όνειρα, το πεπρωμένο θα τους παίξει παιχνίδια δύσκολα κι απρόβλεπτα.

Τι είναι αυτό που συνδέει τελικά τις δύο γυναίκες; Θα γίνουν φίλες ή εχθρές; Πώς θα αντιδράσουν όταν φτάσει η γλυκιά στιγμή της εκδίκησης;