Το τηλέφωνο χτύπησε, σπάζοντας την ησυχία της νύχτας. Ο ήχος του ακούστηκε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο μονότονος, διαπεραστικός και επίμονος. Μία... δύο... τρεις φορές... Το χέρι της γυναίκας που κοιμόταν στο διπλό κρεβάτι απλώθηκε, ψάχνοντας στα τυφλά το ακουστικό. Όταν κατάφερε να το πιάσει, το έφερε με κόπο στο αυτί της και μουρμούρισε νυσταγμένα:
«Hello;»
Η φωνή απ’ την άλλη άκρη της γραμμής είχε έναν τραχύ και απαιτητικό τόνο.
«Ποιός σκότωσε την Ιφιγένεια;»
Η γυναίκα μισάνοιξε τα μάτια της και κοίταξε το ρολόι που βρισκόταν στο κομοδίνο. Έδειχνε 3.45 τα ξημερώματα.
«What;» ρώτησε εκνευρισμένη και δίχως καλά-καλά να έχει καταλάβει την ερώτηση που της απηύθυνε η άγνωστη φωνή.
«Ποιός σκότωσε την Ιφιγένεια;», επανέλαβε ο άνδρας με το ίδιο απότομο και κοφτό ύφος.
Η γυναίκα ανασηκώθηκε για λίγο. Τί στο καλό; Όποιος κι αν ήταν αυτός που της τηλεφώνησε, μιλούσε Ελληνικά.
«Ρε, δεν πας στο διάολο, νυχτιάτικα!» απάντησε στη μητρική της γλώσσα και έκλεισε το τηλέφωνο θυμωμένη. Γύρισε πλευρό και προσπάθησε να συνεχίσει τον ύπνο της.
Το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Η γυναίκα έστρεψε το κεφάλι της και το κοίταξε με οργή. Ποιός της έκανε φάρσα τέτοια ώρα; Ξανάπεσε στο μαξιλάρι, επιχειρώντας να αγνοήσει το εκνευριστικό κουδούνισμα, που όμως δεν έλεγε να σταματήσει. Τελικά, αποφάσισε να απαντήσει. Σήκωσε το ακουστικό και το έφερε στο αυτί της, λέγοντας αυτή τη φορά στα Ελληνικά:
«Ναι;»
Ο τόνος της φωνής της έδειχνε ολοκάθαρα πόσο είχε ενοχληθεί από αυτήν την αναπάντεχη τηλεφωνική εισβολή.
«Ποιός σκότωσε την Ιφιγένεια;»
Η ίδια ακατανόητη ερώτηση, η ίδια απότομη και βαριά φωνή.
«Τελευταία φορά που ρώτησα, μου είπαν ότι την “έφαγε” ο Αγαμέμνονας», απάντησε η γυναίκα ειρωνικά. «Αλλά, μην τον κατηγορείς τον κακομοίρη! Το έκανε για καλό σκοπό! Για να πάρουν οι Έλληνες την Τροία και μαζί και την Ελένη που κεράτωσε τον Μενέλαο με τον Πάρη! Εντάξει; Λύθηκε η απορία σου; Πάρε με αύριο πάλι, να συνεχίσουμε τα μαθήματα Ιστορίας!»
«Νομίζεις ότι αστειεύομαι;» τη ρώτησε ο άγνωστος.
Κάτι στον τόνο του άνδρα που μιλούσε έκανε τη γυναίκα να ανατριχιάσει. Κι αυτό που ακολούθησε, όχι μόνο την ξύπνησε εντελώς, όχι μόνο επέτεινε την ανατριχίλα της, αλλά έστειλε ρίγη τρόμου σε όλο της το κορμί.
«Κλαίρη!»
Η γυναίκα τινάχτηκε όρθια. Είχε αναγνωρίσει τη φωνή, τόσο διαφορετική απ’ την προηγούμενη... μία φωνή που είχε να την ακούσει... πόσο, άραγε; Σχεδόν έναν χρόνο... κι όμως, τη γνώρισε αμέσως! Ήταν η φωνή του αδελφού της.
«Κωστή;»
«Κλαίρη», ξανάκουσε τη φωνή του, γεμάτη αγωνία και τρόμο. «Συγγνώμη… Δεν άντεξα… Μην τους πεις τίποτε... αυτοί εδώ δεν αστειεύονται... Πήγαινε κατευθείαν στην αστυνομία… Θα...»
Ένα χτύπημα διέκοψε τη φράση του άνδρα, ο οποίος ούρλιαξε απ’ τον πόνο.
«Κωστή!» ούρλιαξε η Κλαίρη, νιώθοντας τον πανικό να την κυριεύει.
«Νομίζω ότι τώρα κατάλαβες πως μιλάω πολύ σοβαρά», μπήκε στη μέση η άλλη φωνή. «Θα σου τηλεφωνήσω ακριβώς σε δύο ώρες. Καλά θα κάνεις να έχεις έτοιμη την απάντηση! Αν δεν μου την δώσεις, μπορείς να αποχαιρετήσεις τον αδελφό σου για πάντα! Κι ύστερα, έχεις εσύ σειρά! Έγινα σαφής;»
Η γυναίκα έσφιξε το ακουστικό τόσο δυνατά, που τα δάκτυλά της άσπρισαν.
«Την απάντηση για ποιό πράγμα;» τον ρώτησε, προσπαθώντας να δείξει ψύχραιμη.
«Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις! της αποκρίθηκε κοφτά. «Ποιός σκότωσε την Ιφιγένεια; Τα λέμε σε δύο ώρες».
Και χωρίς άλλη λέξη, η γραμμή έκλεισε μ’ ένα ξερό «κλικ», που ακούστηκε σαν τον ήχο μίας σφαίρας καθώς φεύγει απ’ τη θαλάμη για να βρει τον στόχο της. Και η αλήθεια ήταν ότι τον βρήκε. Χτύπησε ακριβώς εκεί όπου έπρεπε. Κατευθείαν στην καρδιά της Κλαίρης...
1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;
· Πριν αρκετά χρόνια βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο, αντιμετωπίζοντας ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Όσες μέρες έμεινα εκεί, συζητούσα με τους άλλους ασθενείς, κάποιοι από τους οποίους έδιναν κυριολεκτικά μάχη για τη ζωή τους. Τότε μου γεννήθηκε η απορία πού θα μπορούσε να φτάσει άραγε κάποιος για να εξασφαλίσει την πολυπόθητη ίαση, για να καταφέρει να επιβιώσει. Αυτή η ιδέα τριγύριζε για πολύ καιρό στο μυαλό μου και κάποια στιγμή με οδήγησε να γράψω το «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;»
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
· Νομίζω ότι το βασικό μήνυμα του βιβλίου είναι τα όρια που πρέπει να βάζει ο καθένας στον εαυτό του, προκειμένου να μην βλάψει κάποιον άλλον. Βέβαια, όταν απειλείται η ζωή μας, κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο, όμως αναρωτιέμαι πώς μπορούμε πραγματικά να ζούμε με ήσυχη τη συνείδησή μας ξέροντας ότι έχουμε στερήσει τη ζωή σε άλλους για να επιβιώσουμε εμείς. Επίσης, γίνεται αναφορά και σε σημαντικές αξίες, όπως είναι η αδελφική αγάπη, η αυτοθυσία, η αξιοπρέπεια, η δικαιοσύνη.
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
· Οι αναγνώστες έχουν αγκαλιάσει με αγάπη τα βιβλία μου και αυτό είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενη. Είναι πολύ συγκινητικό και τιμητικό να έχει η δουλειά σου ανταπόκριση στον κόσμο, σου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσεις.
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
· Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να περιγράψω με λόγια αυτό το συναίσθημα. Είναι κάτι μαγικό, απέραντη χαρά και συγκίνηση. Όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο, το «Όταν μιλούν τα φεγγάρια», ήταν χειμώνας, απόγευμα και είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει. Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα να επιστρέψω στο σπίτι μου. Οδηγούσα και έκλαιγα από χαρά, τα χέρια μου έτρεμαν, ενώ ταυτόχρονα είχα ένα μόνιμο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη. Στη διαδρομή κάποιοι οδηγοί μου κόρναραν, αλλά εγώ δεν τους έδινα σημασία. Είχα ξεκινήσει από το κέντρο της Αθήνας και στο ύψος του Αγίου Δημητρίου συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ανάψει τα φώτα του αυτοκινήτου. Εμ, γι’ αυτό μου κόρναραν οι άνθρωποι, για την κουταμάρα μου, όχι επειδή συμμερίζονταν τη χαρά μου…
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;
· Γενικά οι ηρωίδες των βιβλίων μου έχουν στοιχεία του χαρακτήρα μου. Ειδικά, όμως, η Κλαίρη, επειδή η ιδέα για το βιβλίο ξεκίνησε από ένα δικό μου βίωμα, είναι περισσότερο «κοντά» σε μένα από ό,τι οι προηγούμενες.
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
· Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Φανταζόμουν τον εαυτό μου στη σκηνή να ερμηνεύω ρόλους, ενώ είχα «προβάρει» πολλές φορές την ομιλία που θα εκφωνούσα στην απονομή των βραβείων Όσκαρ. Υποκριτική σπούδασα, στη σκηνή ανέβηκα, στο Όσκαρ ατυχήσαμε λιγάκι αλλά δεν πειράζει! Κάποια στιγμή, αποφάσισα να αφήσω το θέατρο στην ησυχία του και ασχολήθηκα με την άλλη μου μεγάλη αγάπη, τη γραφή.
7. Είστε ευαίσθητη;
· Ναι, αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω πλέον τόσο πολύ. Καμώνομαι τη σκληρή, αλλά μάλλον ούτε τον εαυτό μου δεν πείθω.
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
· Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι μήπως πάθουν κάτι οι άνθρωποι που αγαπώ, η οικογένεια και οι φίλοι μου. Δεν μπορώ να διαχειριστώ την ιδέα της απώλειας κάποιου αγαπημένου μου. Γι’ αυτούς που έχουν φύγει, προτιμώ να σκέφτομαι ότι έχουν πάει σε κάποιο μακρινό ταξίδι.
9. Ποια μουσική σας αρέσει;
· Από ελληνική μουσική προτιμώ την έντεχνη και από ξένη τη ροκ. Ανάλογα, όμως, με την περίσταση και τη διάθεσή μου, μπορώ να ακούσω λαϊκά, ρεμπέτικα και ποπ τραγούδια. Άλλωστε, η καλή μουσική δεν ανήκει αναγκαστικά σε ένα μόνο είδος. Τώρα τελευταία, συμβαίνει συχνά να ακούω και ραπ, αναγκαστικά βέβαια, γιατί είναι η αγαπημένη μουσική του μεγάλου μου ανιψιού που μένει ακριβώς δίπλα μου και συνήθως την απολαμβάνει με τα ντεσιμπέλ στα ύψη. Ομολογώ ότι κάποια από τα τραγούδια που ακούει τα βρίσκω αρκετά καλά.
10. Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;
· Καταρχάς να είμαι υγιής, τόσο εγώ όσο και οι δικοί μου. Να δω τον γιο μου να μεγαλώνει και να γίνεται ένας καλός και ευτυχισμένος άντρας. Και βέβαια, να συνεχίσω να γράφω.
11. Τι σας στεναχωρεί ;
· Στεναχωριέμαι πολύ με την αδικία ή μάλλον περισσότερο θυμώνω. Με στεναχωρεί επίσης να βλέπω ανθρώπους μόνους, ειδικά ηλικιωμένους, να μην έχουν κανέναν στο πλευρό τους. Πιστεύω ότι, όσο κι αν μερικές φορές την επιζητούμε, η μοναξιά δεν αντέχεται εύκολα.
12. Πείτε σας τρία χαρακτηριστικά σας.
* Είμαι πολύ, μα πολύ πεισματάρα (αγύριστο κεφάλι, όπως λέει ο πατέρας μου), τελειομανής (κάτι που δεν είναι απαραίτητα καλό, γιατί εκτός από τον εαυτό μου «βασανίζω» και τους γύρω μου) και προσπαθώ πάντα να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
13.Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
* Από τον εκδοτικό οίκο «Ωκεανός» και από τα βιβλιοπωλεία.
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
* Τον Ιανουάριο, με το καλό, θα κυκλοφορήσει το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης» από το καινούργιο μου εκδοτικό σπίτι, τις εκδόσεις «Μίνωας». Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για τη συνεργασία αυτή και θέλω να ευχαριστήσω τον εκδότη μου, τον κ. Γιάννη Κωνστανταρόπουλο, αλλά και όλους τους ανθρώπους του «Μίνωα», για το ζεστό καλωσόρισμα στην «οικογένειά» τους και για τη στήριξη στο νέο μου συγγραφικό βήμα. Παράλληλα, αυτήν την περίοδο, έχω ξεκινήσει τη συγγραφή του επόμενου βιβλίου μου
.
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
* Από πολύ μικρή μου άρεσε να γράφω. Ξεκίνησα με ποιήματα και με μικρά διηγήματα ή απλώς έγραφα τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου. Βέβαια, δεν μοιραζόμουν με κανέναν αυτά που έγραφα, αλλά τα κρατούσα φυλαγμένα μέσα στο συρτάρι της βιβλιοθήκης μου. Το πρώτο μου βιβλίο, το «Όταν μιλούν τα φεγγάρια», το είχα γράψει αρκετά χρόνια προτού εκδοθεί. Δίσταζα, όμως, να το στείλω σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Ίσως να φοβόμουν την έκθεση ή ακόμη και την απόρριψη, τώρα που το σκέφτομαι. Το 2012, μετά από μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία μου, είπα «ή τώρα ή ποτέ», το πήρα απόφαση και από τότε έχει ξεκινήσει για μένα αυτό το μαγικό ταξίδι στον κόσμο της συγγραφής. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων στην εκδότρια του «Ωκεανού», την κ. Ελένη Κεκροπούλου, που πίστεψε σε μένα και μου έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
* Μέχρι στιγμής, έχω γράψει έξι βιβλία. Τα πέντε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ωκεανός και είναι τα «Όταν μιλούν τα φεγγάρια», «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά», «Μην κοιτάξεις πίσω», «Σπασμένος καθρέφτης» και «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια». Το έκτο βιβλίο, «Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης», θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2019 από τις εκδόσεις Μίνωας.
17. Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
· Στο βιβλίο «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια» αγάπησα πολύ την Καίτη, που μπορεί να μην είναι η πρωταγωνίστρια και να εμφανίζεται σε λίγες μόνο σελίδες, όμως έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
· 18.Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;
* Η Υπατία, η αγαπημένη μου αδελφή, είναι αυτή που διαβάζει πάντα πρώτη τα βιβλία μου και μάλιστα όχι όταν αυτά ολοκληρωθούν, αλλά κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους. Οι παρατηρήσεις της είναι πάντα πολύ εύστοχες και με έχει σώσει από πολλά ατοπήματα, ιδιαίτερα σε ιατρικά θέματα, καθώς η ίδια είναι μια εξαιρετική νοσηλεύτρια.
19.Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
* Χάρηκαν πάρα πολύ, γιατί ήξεραν ότι αυτό ήταν το όνειρό μου. Τόσο η οικογένειά μου όσο και οι φίλοι μου στέκονται δίπλα μου στην προσπάθειά μου. Ιδιαίτερα ο άντρας μου, ο Τάσος, και ο γιος μου, ο Γιώργος, δείχνουν μεγάλη κατανόηση όταν τους αφήνω μόνους και απομονώνομαι με τις ώρες, παρέα με τους ήρωές μου. Ο γιος μου, μάλιστα, ο οποίος όταν βγήκε το πρώτο μου βιβλίο πήγαινε στην Α΄ Δημοτικού, είχε τέτοια χαρά που ανακοίνωσε με καμάρι στη δασκάλα του ότι … η μαμά του εκδίδεται, δίχως να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Κι έτρεχα η μάνα να εξηγήσω τα περί έκδοσης στην κυρία Έφη, η οποία μου είπε το αμίμητο: «Είπα κι εγώ! Εκδίδεται η μητέρα και το έχουν πει στο παιδί;»
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
* Από τη στιγμή που κάποιος εκτίθεται στο κοινό, είναι αναμενόμενο ότι θα υπάρχουν τόσο θετικές όσο και αρνητικές αντιδράσεις. Οι θετικές κριτικές εννοείται πως με γεμίζουν χαρά και συγκίνηση, μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Είναι υπέροχο συναίσθημα να συνειδητοποιείς ότι αυτά που έγραψες άγγιξαν τις ψυχές των αναγνωστών, ότι μοιράστηκαν μαζί σου το ταξίδι του μυαλού και της καρδιάς σου. Με τις αρνητικές κριτικές δεν σας κρύβω ότι στενοχωριέμαι. Όμως, είναι εξαιρετικά χρήσιμες, αφού μέσα από αυτές μπορώ να εντοπίσω τις αδυναμίες μου και να τις διορθώσω. Άλλωστε, δεν μου αρέσει καθόλου να «μου χαϊδεύουν τα αυτιά». Προτιμώ να ακούω την αλήθεια, ακόμη και αν δεν είναι αυτή που θέλω, γιατί μόνο έτσι μπορώ να γίνω καλύτερη.
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
*Το βιβλίο έχει μεγάλες δόσεις μυστηρίου, έντασης και αγωνίας. Παράλληλα, όμως, περνάει και αρκετά μηνύματα, αφού γίνεται αναφορά σε θέματα κοινωνικά, όπως είναι το ζήτημα των αστέγων, της εκμετάλλευσης των ασθενών, της κερδοσκοπίας εις βάρος ανήμπορων ανθρώπων.
22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;
* Στο συγκεκριμένο βιβλίο είχα την ιστορία ολοκληρωμένη στο μυαλό μου πολύ καιρό πριν αρχίσω να το γράφω. Έτσι, οι ήρωες ακολούθησαν τον δρόμο που ήδη είχα χαράξει γι’ αυτούς. Στα «Τρία πρόσωπα της Εκάτης» άρχισα να γράφω χωρίς να είμαι ακριβώς σίγουρη για το πού θα πάει η ιστορία. Άφησα ελεύθερους τους ήρωές μου, για να με καθοδηγήσουν εκείνοι. Και νομίζω ότι με καθοδήγησαν σωστά. Το ίδιο συμβαίνει και με το βιβλίο που γράφω τώρα. Μπορεί σε γενικές γραμμές να έχω στο μυαλό μου την υπόθεση, αφήνω όμως τους ήρωες να κινηθούν ελεύθερα. Κατά κάποιον τρόπο, προχωράμε μαζί και αυτή είναι μια συναρπαστική διαδικασία.
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
* Το τέλος υπάρχει πάντα στο μυαλό μου από την αρχή και φροντίζω να κατευθύνω την ιστορία σε αυτό. Είναι σαν να συμπληρώνω ένα παζλ, προσπαθώντας να βάλω όλα τα κομμάτια στη σωστή τους θέση, ώστε να ολοκληρωθεί η εικόνα. Ακόμα και στα «Τρία πρόσωπα της Εκάτης», το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο, στο οποίο οι ήρωες είχαν τον πρώτο λόγο, το τέλος ήταν προαποφασισμένο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
24. Από τι εμπνέεστε;
* Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να είναι μια τυχαία συζήτηση, ένα τραγούδι, μια εικόνα… Οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για μια ιστορία.
25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
* Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι «Τα ήσυχα βράδια», σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Μαριανίνας Κριεζή, τραγουδισμένο μοναδικά από την Αρλέτα.
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
* Η πιο ευτυχισμένη παιδική μου ανάμνηση είναι τα καλοκαίρια στην Κεφαλονιά, το νησί από το οποίο κατάγεται ο πατέρας μου και το θεωρώ πατρίδα μου. Περνούσαμε τις περισσότερες ώρες στη θάλασσα και αργά το απόγευμα μαζευόμασταν όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς στην πλατεία για παιχνίδι μέχρι τελικής πτώσεως!
27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή σας ζωής σας;
* Η πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου ήταν όταν κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου τον γιο μου, τον Γιώργο, όταν πρωταντίκρισα το προσωπάκι του και κοίταξα αυτό το πλασματάκι που κουβαλούσα μέσα μου για εννέα μήνες. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή.
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;
* Αν και το Όσκαρ μου ξέφυγε, υλοποίησα τουλάχιστον το όνειρο της συγγραφής, οπότε μπορώ να πω ότι δεν έχω παράπονο.
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
* Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η έλλειψη χρόνου. Συνήθως γράφω αργά το βράδυ, όταν ο γιος μου και ο άντρας μου έχουν πέσει για ύπνο, οπότε συνήθως με βρίσκει το ξημέρωμα γράφοντας. Και όταν χτυπάει το ξυπνητήρι στις 7 το πρωί… ε, μου παίρνει λίγη ώρα μέχρι να συνέλθω. Ευτυχώς, υπάρχει ο καφές! Μεγάλη ανακάλυψη!
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;
* Και τα δύο. Όταν καταφέρεις να βρεις τις ισορροπίες σου, μπορείς να έχεις και τα δύο. Με λιγότερες ώρες ύπνου, βέβαια, αλλά δεν πειράζει!
31. Για τι έχετε μετανιώσει;
* Για κάποιες φορές που, ενώ η λογική μου έλεγε άλλα, εγώ προτίμησα να εμπιστευθώ το συναίσθημα. Την πάτησα, αλλά το πάθημα έγινε μάθημα.
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
* Το ψέμα και η αχαριστία είναι δύο πράγματα που με ενοχλούν ιδιαίτερα.
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
*Αγαπώ πολύ την αστυνομική λογοτεχνία, μου αρέσουν όμως πολύ και τα ιστορικά βιβλία.
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
* Να συνεχίσω να κάνω τα πράγματα που αγαπώ και να έχω δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπώ.
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
*Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Λατρεύω όχι μόνο τον τρόπο γραφής του, αλλά και τον τρόπο σκέψης του. Είναι φιλόσοφος και δάσκαλος.
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;
* Δύο πράγματα που δεν νομίζω ότι μπορώ να συγχωρήσω είναι το ψέμα και την απιστία. Και τα δύο οδηγούν σε έλλειψη εμπιστοσύνης και για μένα η εμπιστοσύνη είναι βασική προϋπόθεση για μια σχέση.
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
* Ήθελα να κρατήσω το παιδί στην ψυχή μου, σε όποια ηλικία και αν έφτανα. Μέχρι τώρα νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
38. Έχετε κάποια χόμπι;
*Μου αρέσει πολύ η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική. Μπορώ να περνάω ατέλειωτες ώρες στην κουζίνα. Εκεί, άλλωστε, είναι και ο χώρος που γράφω. Ο άντρας μου με πειράζει, γιατί όταν χτίζαμε το σπίτι μας επέμενα να διαμορφώσουμε ένα δωμάτιο σε γραφείο. Όλο μου λέει: «Δεν καταλαβαίνω τί το ήθελες το γραφείο, αφού ποτέ δεν γράφεις εκεί!»
39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
* Έκλαψα πριν από μερικές μέρες, στην κηδεία της δασκάλας και φίλης μου, της Χρύσας Σπηλιώτη, που έφυγε τόσο άδικα, όπως και τόσοι άλλοι, στην πυρκαγιά στο Μάτι.
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
* Γέλασα με τον εαυτό μου, γιατί, για άλλη μια φορά, χτες δεν μπορούσα να βρω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μέσα στην τσάντα μου. Άδειασα ολόκληρη την τσάντα επάνω στο καπό του αυτοκινήτου, έψαξα σε όλες τις θήκες της, αλλά τελικά τα κλειδιά τα είχα στην τσέπη μου. Τα είχα βγάλει νωρίτερα, για να μην τα ψάχνω!
41. Πείτε σας μια μέρα σας καθημερινότητάς σας;
* Η μέρα ξεκινάει στις 7 το πρωί με «χαρούμενο» ξύπνημα από το ξυπνητήρι. Ετοιμάζω πρωινό για τον Τάσο και τον Γιώργο και μια καφετιέρα καφέ για μένα. Πηγαίνω τον μικρό στο σχολείο κι ύστερα επιστρέφω στο σπίτι, για καφέ με τη μαμά Δέσποινα. Αυτή είναι μια αγαπημένη συνήθεια, να ανεβαίνει επάνω η μαμά μου για καφέ και κους-κους. Μετά ασχολούμαι με το μαγείρεμα και τις δουλειές του σπιτιού. Διορθώνω τα γραπτά των μαθητών μου και ασχολούμαι με κάποια από τις μεταφράσεις ή τις επιμέλειες που κάνω. Αν είναι μέρα που έχω μεταγλώττιση, κατά τις 10 πρέπει να βρίσκομαι στο στούντιο. Το μεσημέρι παίρνω τον Γιώργο από το σχολείο και μετά το φαγητό φεύγω για μάθημα. Επιστρέφω συνήθως κατά τις 8 και μέχρι οι άντρες να πάνε για ύπνο καθόμαστε όλοι μαζί στον καναπέ, συζητάμε, χαζεύουμε καμιά ταινία ή πηγαίνουμε μια βόλτα. Κατά τις 11, όταν όλοι κοιμούνται, ανοίγω το λάπτοπ, κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας και αρχίζω να γράφω.
42. Τι λατρεύετε περισσότερο;
* Τον μονάκριβό μου, τον Γιώργη μου!
43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
* Στο χαμόγελο του γιου μου. Ό,τι και να έχω, ακόμη και αν η διάθεσή μου είναι πολύ κακή, με ένα του χαμόγελο φωτίζεται ο κόσμος. Ναι, είμαι χαζομαμά, το ομολογώ!
44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
* Επειδή το μικρόβιο της υποκριτικής δεν με έχει εγκαταλείψει ποτέ, όλα μου τα βιβλία τα έχω σκεφθεί ως κινηματογραφική ταινία. Έχω, μάλιστα, βρει τους ηθοποιούς, τον σκηνοθέτη, τον σκηνογράφο και τον μουσικό… Ο παραγωγός μου λείπει ακόμη, αλλά πού θα μου πάει, θα τον βρω κι αυτόν!
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
* Στα «Τρία πρόσωπα της Εκάτης» εμφανίζεται ξανά στο τέλος η ψυχολόγος Έλσα Γληνού από το «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά», ενώ στο βιβλίο που γράφω τώρα εκείνη και ο αστυνόμος Βαρσάμης από τα «Τρία πρόσωπα της Εκάτης» είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο.
46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
* Θέλω να ξέρουν ότι τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη και τη στήριξη και ότι θα προσπαθώ σε κάθε μου βιβλίο να γίνομαι καλύτερη.
Για το Books 'n' more.. https://booksnmorepromotion.blogspot.com
Αλίνα Παπαδοπούλου
Έχει σπουδάσει Digital Marketing & Social Media στο Ηνωμένο Βασίλειο
Εργάζεται στην πρεσβεία της Σουηδίας ως διερμηνέας
Ραδιοφωνική παραγωγός στον http://buddharadio.gr/
Της αρέσει η ταχύτητα, τα ταξίδια και έχει μεγάλη συλλογή από ακριβά αρώματα.
Ζει ανάμεσα σε Αθήνα και Ιταλία
Στόχος της να κατακτήσει το άγνωστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου