Διαβάστε στο Books 'n' more τη συνέντευξη του συγγραφέα Γιώργου Χριστοφή

 Περίληψη για το οπισθόφυλλο.

Τρεις γυναίκες, τρεις μεγάλοι έρωτες, τρεις τραγικές ιστορίες. Η Σοφί Αμορί, στη δίνη της μάχης των Ιπποτών με τους Οθωμανούς, μάχεται να σώσει τον έρωτα και το παιδί της κόντρα στις μηχανορραφίες των Ιπποτών που λυμαίνονται τη περιουσία της. Η Σοφία Λετελιέρ, στα τέλη του 19^ου αιώνα, απαρνιέται περιουσία και τίτλους για να ζήσει τον έρωτα της. Η Άννα στη Κύπρο του σήμερα μάχεται να σώσει το δικό της έρωτα κόντρα στις δολοπλοκίες της οικογένειας δικηγόρων Καστέξ. Μοναδικό όπλο και των τριών γυναικών, η Περγαμηνή που επιβεβαιώνει την ύπαρξη της γενιάς της Σοφί Αμορί. Μίας γενιάς  που δέθηκε άρρηκτα με την ιστορική πορεία των Ιωαννιτών Ιπποτών στο χρόνο (Κύπρος, Ρόδος, Παρίσι) και που η ύπαρξη της έχει ως έπαθλο την αμύθητη περιουσία του κόμη Ζαν Ζακ Αμορί.

Βιογραφικό Σημείωμα:

Γεννηθείς στη Λεμεσό το Μάιο του 1971. Διπλωματούχος Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εξάσκησε το επάγγελμα του Ναυπηγού στον ιδιωτικό τομέα για περίοδο τριών ετών. Από το 1999 και για μία δεκαετία υπηρέτησε ως Επιθεωρητής πλοίων στο Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τον Αύγουστο του 2009 μέχρι το Φεβρουάριο του 2013 διετέλεσε  Σύμβουλος για Ναυτιλιακά Θέματα στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις Βρυξέλλες. Από το Φεβρουάριο του 2013 κατέχει τη θέση του προϊστάμενου μονάδας Ενίσχυσης Υποδομών και Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια στη Θάλασσα.

Είναι παντρεμένος από το 1999 με την Εύα Νικολάου με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, το Μαρτίνο 16 ετών και τη Σίσσι 14 ετών.

Μεγάλο του πάθος η Ιστορία καθώς και τα ιστορικά μυθιστορήματα. «Η Περγαμηνή της Σοφί Αμορί» είναι η πρώτη του μυθιστορηματική απόπειρα.

Απόσπασμα 1^ο από τη Σύγχρονη ιστορία του βιβλίου

«Θυμάσαι την ιστορία της Σοφί Αμορί και τη χαμένη Περγαμηνή;» ρώτησε ο Μισέλ. Ο Μάρκο έγνεψε καταφατικά και ήπιε λίγη από τη μπύρα του. «Η Άννα μου» τόνισε τη τελευταία λέξη «βρήκε τη Περγαμηνή στο κελάρι του πατρικού της στο Κολόσσι κοντά στο κάστρο των Ιπποτών».

Ο καθηγητής κόντεψε να πνιγεί. Παράτησε το ποτήρι στο τραπέζι και γύρισε προς την Άννα με γουρλωμένα μάτια. «Λέει αλήθεια;» ρώτησε με αγωνία. Η Άννα κούνησε καταφατικά το κεφάλι χαμογελώντας.

«Αν υποσχεθείς ότι θα κρατήσεις τη ψυχραιμία σου εντός ολίγου θα είσαι ο πρώτος ακαδημαϊκός που θα έχει τη τύχη να τη μελετήσει» συνέχισε ο Μισέλ.

Ο Μάρκο ξαναγύρισε προς το μέρος του Γάλλου. «Με δουλεύεις;» ρώτησε δύσπιστα.

Η Άννα έβγαλε προσεκτικά το κάλυκα από τη τσάντα της και τον έδωσε στο Μισέλ. Αυτός με μία μεγαλοπρεπή κίνηση τον παρέδωσε στα χέρια του καθηγητή.

Ο Μάρκο σώπασε. Έσκυψε πάνω από τον κάλυκα και τον περιεργάστηκε με ιδιαίτερη προσοχή. «Θυρεός του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη» μονολόγησε. «15^ος μπορεί και 14^ος αιώνας» αποφάνθηκε. Γύρισε με προσοχή το κάλυμμα. Ο κάλυκας άνοιξε. Ο Μάρκο έχωσε το χέρι του στο εσωτερικό και ανέσυρε το πολύτιμο περιεχόμενο. Επέστρεψε τον κάλυκα στον Μισέλ και κράτησε τη περγαμηνή στα χέρια του. Με αργές κινήσεις ξετύλιξε το ανεκτίμητο ιστορικό ντοκουμέντο. Έγειρε πίσω στη πλάτη του καθίσματος και ανάγνωσε με περίσσια προσοχή το περιεχόμενο της. «Απίστευτο!», αναφώνησε συνεπαρμένος. «Η ιστορία έξι αιώνων, το γενεαλογικό δέντρο της γενιάς σου Μισέλ. Όλα αποτυπωμένα σε αυτό το φύλλο Περγαμηνής. Πρόκειται για σπάνιο εύρημα, ανυπολόγιστης αξίας» κατέληξε και άρχισε να τη τυλίγει με προσοχή.

Απόσπασμα 2^ο από την ιστορία που αναφέρεται στο παρελθόν (ιστορικό κομμάτι του βιβλίου)

Κάθισε μπροστά από το μεγάλο στρογγυλό καθρέφτη για να χτενίσει τα μακριά μαλλιά της. Τι στο καλό είναι τούτο; αναρωτήθηκε βλέποντας ένα παράξενο κυλινδρικό μεταλλικό αντικείμενο ακουμπισμένο στη κορνίζα του καθρέφτη, σε θέση που σίγουρα δεν θα διέφευγε της προσοχής της. Άπλωσε το χέρι και το σήκωσε. Ένα χειρόγραφο σημείωμα αποκαλύφθηκε. Η Σοφία άφησε τον κάλυκα και έπιασε το σημείωμα. Το ξεδίπλωσε βιαστικά με την ανησυχία έκδηλα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της.

Αγαπημένη μου θυγατέρα,

Δυστυχώς λόγοι ανωτέρας βίας με υποχρέωσαν να εγκαταλείψω την οικία μας εν τω μέσω της νυκτός. Οι καιροί είναι χαλεποί και το καθήκον προς την επαναστατημένη πατρίδα απαιτεί θυσίες εκ μέρους όλων μας. Δε σε εγκαταλείπω ανυπεράσπιστη, μονάκριβη μου κόρη. Έχω ήδη διευθετήσει να σε αναμένουν εντός της ημέρας εις στο Γαλλικό προξενείο. Εκεί θα φιλοξενηθείς έως ότου καταλαγιάσει η μανία του κατακτητή. Εν ευθέτω χρόνο θα επικοινωνήσω εκ νέου μαζί σου.

Σε ασπάζομαι

Ο Πατήρ σου

ΥΓ. Εκ δεξιών του καθρέπτη κείται κάλυκας που φέρει το θυρεό του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Σε παρακαλώ να τον προσέξεις, μαζί με το περιεχόμενο του, ως κόρη οφθαλμού. Από τούδε και στο εξής καθίστασαι υπεύθυνη δια τη φύλαξη του. Εκεί μέσα κείται η παρακαταθήκη των προγόνων σου.

1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;

Από νεαρή ηλικία έγραφα αποσπασματικά, χωρίς ποτέ ωστόσο να επιχειρήσω το μεγάλο βήμα. Παράλληλα και για μία μεγάλη περίοδο της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, όντας επιθεωρητής πλοίων στο Τμήμα Εμπορικής Ναυτιλίας της Κύπρου, ταξίδευα πάρα πολύ συχνά, τις περισσότερες φορές σε πολύ μακρινούς προορισμούς και είχα ως αχώριστος φίλος στα πολύωρα ταξίδια, στις ατέλειωτες ώρες αναμονής στα αεροδρόμια και τα βράδια στα δωμάτια των ξενοδοχείων, το ιστορικό μυθιστόρημα. Δεκάδες βιβλία, πέρασαν από τα χέρια μου εμπλουτίζοντας αφενός τις ιστορικές μου γνώσεις και αφετέρου κεντρίζοντας τη φαντασία μου, μέχρι που ένα βράδυ στο Τόκυο ξεμένοντας από βιβλίο, αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου ως συγγραφέας.

2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;

Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου και στη βάση της ιστορικής αλήθειας, προσπάθησα να σκιαγραφήσω ιστορικές εικόνες δεμένες με μυθοπλασία από τη Κύπρο και τη Ρόδο που δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό. Εικόνες της μεσαιωνικής Κύπρου, με ιδιαίτερη έμφαση στο κάστρο του Κολοσσιού που βρίσκεται πολύ κοντά στη γενέθλια πόλη μου τη Λεμεσό, αναδεικνύοντας τη σημασία του Κάστρου και της περιοχής, τη περίοδο του Μεσαίωνα και να τονίσω τη σημαντικότητα της Μεγάλης Κομανταρίας των Ιωαννιτών ιπποτών τη ταραχώδη περίοδο της βασιλείας της Αικατερίνης Κορνάρο. Εικόνες από τη μεσαιωνική Ρόδο και το ιστορικό Καστέλο  με ιδιαίτερη έμφαση στην ηρωική αντίσταση των Ιπποτών και των Ρόδιων κατά τη διάρκεια της μακράς και αιματηρής Πολιορκίας της Ρόδου από τον σουλτάνο Σουλεϊμάν Α'. Εικόνες  από τη Ρόδο τον καιρό της Τουρκοκρατίας  τη περίοδο που η φλόγα του ξεσηκωμού εξαπλωνόταν σε όλη την Ελλάδα, με τους Έλληνες της Ρόδου παντελώς αποκλεισμένους από τον υπόλοιπο εξεγερμένο Ελληνισμό και εικόνες από το Κολλόσι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κάτω από τη κυριαρχία των Άγγλων.

3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;

«Η Περγαμηνή της Σοφί Αμορί» αγκαλιάστηκε με θέρμη από το κοινό στη Κύπρο, γεγονός που φάνηκε στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου όπου συμμετείχαν άνω των 120 ατόμων! Ελπίζω ότι σιγά-σιγά θα γίνει γνωστό και στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι βρίσκομαι μακριά από τη καθημερινή επαφή με το αναγνωστικό κοινό, καθώς ζω και εργάζομαι στη Λισαβόνα

4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα  που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;

Μου φάνηκε σαν ψέμα. Ήταν πραγματικό μία από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου. Όμως οφείλω να ομολογήσω ότι μεγαλύτερη συγκίνηση ένιωσα στη παρουσίαση του βιβλίου, αντικρίζοντας την εκτίμηση και την αγάπη του κόσμου.

5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;

Ταυτίζομαι με το κάθε χαρακτήρα του βιβλίου, ανεξάρτητα από το ρόλο που παίζει στην ιστορία, μόνο τη στιγμή που γράφω, προσπαθώντας να δω τα πράγματα μέσα από την οπτική γωνία του χαρακτήρα λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της ιστορικής εποχής που διαδραματίζεται η σκηνή.

6. Όταν ήσασταν μικρός πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;

Δεν ήμουν από τα παιδιά που έφτιαχναν μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον. Ζούσα και ζω ακόμη τη κάθε στιγμή! Σκεφτείτε ότι όταν ξεκίνησα να γράφω δεν το έκανα με σκοπό την έκδοση του βιβλίου μου. Έγραφα γιατί απλά ένιωθα ωραία.

7. Είστε ευαίσθητος;

Αρκετά, αλλά πολλές φορές δεν το δείχνω. Συνηθίζω να μοιράζομαι τις χαρές αλλά βιώνω μόνος ή με τη γυναίκα μου τις στεναχώριες.

8.  Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Να σταματήσουν να με αγαπούν αυτοί που με αγαπούν!

9. Ποιά μουσική σας αρέσει;

80s και 90s! Η μουσική που μεγάλωσα. Μου αρέσει όμως πολύ και το έντεχνο ελληνικό. Μαχαιρίτσας, Κατσιμιχαίοι, Τσακνής.

10.Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;

Επαγγελματικά έχω φτάσει αρκετά ψηλά, κατέχοντας μία σημαντική διευθυντική θέση στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια στη Θάλασσα. Βέβαια πάντα θα αναζητώ το καλύτερο. Αυτό που θα ήθελα είναι να είμαι καλά και να επιστρέψω κάποια στιγμή με τη σύζυγο μου, αφού μάλλον τα παιδιά μας δεν θα ακολουθήσουν, πίσω στη Κύπρο.

11.Τι σας στεναχωρεί ;

Η αχαριστία και το ψέμα, ειδικά όταν τη βιώνω σε ανθρώπους που εμπιστεύτηκα.

12.Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.

Ρεαλιστής ως άνθρωπος και Ονειροπόλος ως συγγραφέας. Ρομαντικός και στις δύο πτυχές!

13. Πώς νιώθετε όταν γράφετε τη λέξη τέλος στο βιβλίο σας;

Αβέβαιος στην αρχή αν όντως αυτό είναι το τέλος και στη συνέχεια ανυπόμονος ν ακούσω σχόλια.

14.  Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;

Ναι. Δουλεύω πάνω σε ένα νέο μυθιστόρημα που θα εξακολουθήσει το ίδιο μοτίβο με τη Περγαμηνή, δηλαδή δύο ιστορίες μία στο παρελθόν και μία σύγχρονη που με κάποιο μαγικό τρόπο συνδέονται. Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα παρά μόνο ότι η ιστορία θα περιστρέφεται γύρω από το ναυάγιο του Τιτανικού!

15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;

Ξεκίνησα να γράφω γιατί απλά ένιωθα ωραία. Δεν το έκανα με σκοπό την έκδοση του βιβλίου μου και πιστέψτε με ακόμη και τώρα γράφω χωρίς πρόγραμμα και χρονοδιαγράμματα. Η συγγραφή, τουλάχιστο για μένα, δεν είναι εργασία, δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι αγγαρεία. Είναι κατάθεση ψυχής, είναι διέξοδος από τη καθημερινότητα και τα προβλήματα της, είναι πάθος, είναι ευχαρίστηση. Η συγγραφή είναι ουσιαστική όποτε το μυαλό και η ψυχή μου νιώθουν έτοιμα. Τα κεφάλαια της Περγαμηνής έχουν γραφτεί σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε αεροπλάνα εν ώρα πτήσης, σε αεροδρόμια αναμένοντας τη πτήση, αργά το βράδυ στο καναπέ μετά από πολύωρες συναντήσεις στο Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, στο γραφείο στη Λισαβόνα στα μεσημεριανά μπρέικ.

16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;

Είμαι νέος συγγραφέας και έχω γράψει προς το παρόν μόνο ένα βιβλίο τη «Περγαμηνή της Σοφί Αμορί».

17.Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;

Δύσκολη ερώτηση. Το βιβλίο αγγίζει διαφορετικές ιστορικές περιόδους, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η κάθε μία. Αν έπρεπε ωστόσο να επιλέξω, θα διάλεγα τα κεφάλαια που εξελίσσονται στη Μεσαιωνική Κύπρο στη Μεγάλη Κομανταρία των Ιωαννιτών ιπποτών τη ταραχώδη περίοδο της βασιλείας της Αικατερίνης Κορνάρο.

18.Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;

Ο αδελφός της συζύγου μου Νίκος Ταμάσιος ο οποίος είναι σκηνοθέτης. Μου έδωσε πολύτιμες συμβουλές και συνέβαλε στο τελικό κείμενο με ουσιαστικές διορθώσεις και τον ευχαριστώ για άλλη μία φορά.

19. Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;

Η αλήθεια είναι ότι πλην της συζύγου μου, του αδελφού της και δύο πολύ καλών φίλων, κανείς άλλος δεν γνώριζε ότι έγραφα. Συνεπώς όταν το βιβλίο κυκλοφόρησε οι περισσότεροι εκπλάγηκαν, λαμβάνοντας υπόψη ότι η επαγγελματική μου πορεία δεν προϊδέαζε για κάτι τέτοιο.  

20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;

Επαγγελματικά έχω φτάσει εδώ που έχω φτάσει κτίζοντας πάνω στη γνώση, τις εμπειρίες αλλά και στις κριτικές, θετικές ή αρνητικές.  Όλες οι κριτικές, ακόμη και οι κακόβουλες, κρύβουν μέσα τους κάποιο μήνυμα, μία μη συμμόρφωση. Στη δουλειά μου, πάντοτε ανατρέχω με προσοχή τις κριτικές εντοπίζω τα λάθη μου και τη πιθανά τους αιτία και όπου χρειάζεται θα εφαρμόσω επανορθωτικές ενέργειες· για να βελτιωθώ. Το ίδιο επιτυχημένο μοτίβο θα ακολουθήσω και σαν συγγραφέας.

21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;

Προσφέρει ιστορική αλήθεια, αφού ο μύθος του βιβλίου έχει τοποθετηθεί επί πραγματικών ιστορικών γεγονότων, ενώ αναδεικνύει μέσα από τις τραγικές ιστορίες των τριών γυναικών, της Σοφί Αμορί, της Σοφίας Λετελιέρ και της Άννας Ευθυμίου, τη δύναμη της Αγάπης σε όλες της τις μορφές: Της αγάπης της μάνας που υπομένει τα πάνδεινα, έρμαιο στις ορέξεις και την απληστία των Ιπποτών, για να εξασφαλίσει τη ζωή και την ευτυχία του παιδιού της,  της αγάπης της φίλης που θυσιάζει τη προσωπική της ευτυχία για να σώσει το παιδί της καλύτερης της φίλης, της αγάπης του ανδρός προς το δίκαιο, έστω και αν η επιλογή του αυτή θα είναι μοιραία για το παιδί του και της αγάπη των αγνών εραστών που τους οπλίζει με ανυπέρβλητη δύναμη για να αντιταχθούν απέναντι σε ανίερους δολοπλόκους και εγκληματικούς χαρακτήρες.

22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;

Αρχικά η ιστορία περιοριζόταν σε γεγονότα, πρόσωπα, ημερομηνίες και τα πολιτικά δρώμενα της μεσαιωνικής Κύπρου, εμπλουτισμένα με τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών και διανθισμένη με εικόνες  τη καθημερινότητα των Ιπποτών και των κατοίκων της περιοχής, παντρεύοντας τα στοιχεία που συνέλλεξα μέσα από την ιστορική έρευνα, με  την αύρα και τα αισθήματα που γεννάει στους ανθρώπους που ζούσαν, αγαπούσαν και πονούσαν το τόπο αυτό. Ο πρώτος τίτλος του βιβλίου ήταν «Η χαμένη κόρη των Ιπποτών» και το βιβλίο πραγματευόταν ουσιαστικά μία ιστορία που εξελισσόταν στο Κολόσσι στη Μεσαιωνική Κύπρο. Ωστόσο όσο προχωρούσα με την ιστορική έρευνα, τόσο συνειδητοποιούσα ότι η ιστορία του Τάγματος των Ιωαννιτών προχωρούσε δια μέσου των αιώνων, δίνοντας μου τροφή για πολύ περισσότερα από μία απλή ιστορία περιορισμένη σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο και γεωγραφικό χώρο, οδηγώντας με στη Ρόδο, τη περίοδο της ηρωικής αντίστασης των Ιπποτών έναντι στις ορδές των Οθωμανών του Σουλεϊμάν Α’. Ακολουθώντας πιστά το ίδιο μοτίβο άρχισα να σκιαγραφώ τη ζωή στο Καστέλο της Ρόδου, τη περίοδο της εξάμηνης πολιορκίας. Ολοκληρώνοντας τα κεφάλαια και τη πλοκή στη Ρόδο, ουσιαστικά είχα τελειώσει το βιβλίο. Το διάβασα ξανά και συνειδητοποίησα ότι ενώ ήταν καλογραμμένο, διανθισμένο με όμορφες εικόνες, πλούσιο σε συναίσθημα κάτι του έλειπε. Ένα βράδυ γυρνώντας από το Λουξεμβούργο με το τρένο στις Βρυξέλλες όπου ζούσα, με το κεφάλι ακουμπημένο στο παράθυρο, συνέλαβα την ιδέα να συνδέσω δύο ιστορίες άρρηκτα συνδεδεμένες, διανθισμένες με αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, μυθοπλασία, εικόνες της ζωής και των ανθρώπων και μπόλικο συναίσθημα, αυτό που συνήθως αποκαλώ χαριτολογώντας, δύο σε ένα. Κάπως έτσι προέκυψε η «Περγαμηνή της Σοφί Αμορί». Δύο ιστορίες, μία σύγχρονη και μία στο παρελθόν που ακολουθούν την ιστορική πορεία των Ιπποτών και της γενιάς της Σοφί Αμορί.

23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;

Το τέλος το ορίζει το μυαλό και η ψυχή μου τη στιγμή που το γράφω. Δεν ξεκίνησα το πρώτο αλλά ούτε και το δεύτερο βιβλίο με προαποφασισμένο τέλος.

24. Από τι εμπνέεστε;

Από τα αναπάντεχα της ζωής όπως τα καταγράφει η ιστορία!

25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;

My Way, σε όλες τις πιθανές εκτελέσεις. Από Frank Sinatra μέχρι Robbie Williams.

26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;

Πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια και είναι πραγματικά δύσκολο να περιοριστώ σε μία ανάμνηση.

27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;

Βασικά είναι δύο οι στιγμές. Η πρώτη τον Απρίλη του 2002 και η δεύτερη τον Ιούλιο του 2004. Η γέννηση πρώτα του γιου μου και μετά της κόρης μου.

28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;

Όπως είπα και πριν δεν ζούσα με όνειρα και μεγαλεπήβολα σχέδια. Δούλεψα σκληρά, κάνοντας τις περισσότερες φορές αυτό που αγαπώ και έφτασα εδώ που έφτασα. Έχω μία υπέροχη σύζυγο, δύο αξιαγάπητα παιδιά, μία ευτυχισμένη οικογένεια. Είμαστε όλοι καλά, άρα υποθέτω ότι a dream came true!

29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;

Δεν ξεκίνησα να γράφω με σκοπό την έκδοση του βιβλίου. Έγραφα χωρίς χρονοδιάγραμμα, απλά γιατί με ευχαριστούσε. Μετά τη συγγραφή και μέχρι το βιβλίο να εγκριθεί, πέρασα μερικές απογοητεύσεις. Η επιμονή όμως της αγαπημένης μου ξαδέλφης Θάλειας Κουνούνη να συνεχίζω να γράφω, όταν τα πράγματα στο χώρο των εκδόσεων έδειχναν ζοφερά ειδικά για ένα νέο συγγραφέα που είχε επενδύσει στο ιστορικό μυθιστόρημα όπως επίσης  και η εμπιστοσύνη των Εκδόσεων Ωκεανίδα και ειδικότερα της κυρίας Μαρίας Καρβέλα, τους οποίους και δημόσια ευχαριστώ μετέτρεψαν την όποια απογοήτευση σε ευχάριστη ανάμνηση.

30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;

Γιατί πρέπει πάντα να ζούμε με διλήμματα; Υπάρχει πάντοτε ο τρόπος να συνδυάζονται όλα, όταν υπάρχει ψυχική ισορροπία και κατανόηση.

31. Για τι έχετε μετανιώσει;

Ότι έγινε δεν ξεγίνεται. Δεν μετανιώνω, εκεί όμως που μπορώ, θα διορθώσω τα λάθη μου.

32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;

Η αχαριστία και το ψέμα.

33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;

Ιστορικά μυθιστορήματα και βιογραφίες.

34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;

Είναι πολλοί. Όπως κάθε γονιός θέλω να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν ευτυχισμένα, θέλω να γεράσω με τη σύζυγο μου, θέλω όμως να δω και τη μικρή μου πατρίδα ελεύθερη.

35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Μου αρέσει πάρα πολύ ο Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι, ενώ τελευταία ανακάλυψα τα βιβλία του Γιάννη Καλπούζου τα οποία με καταγοήτευσαν.

36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;

Το ψέμα και την απιστία.

37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;

Το είπα και προηγουμένως, δεν ακολουθώ όνειρα. Κάνω σχέδια αλλά όχι σε βάθος χρόνου. Ζω τη στιγμή.

38. Έχετε κάποια χόμπι;

Πέρα από την ιστορική έρευνα και τη συγγραφή, παίζω ποδόσφαιρο μία φορά την εβδομάδα, ενώ τις υπόλοιπες καθημερινές ασχολούμαι με το cross-fit.

39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;

Πριν από ένα χρόνο όταν πέθανε το παπαγαλάκι μας. Ήταν 18 ετών και ήταν μαζί μας στη Κύπρο, στις Βρυξέλλες και στη Πορτογαλία. Ήταν ζωντανό κύτταρο της οικογένειας μας.

40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;

Πριν από μερικά λεπτά, διαβάζοντας μήνυμα από τη σύζυγο μου.

41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;

Πρωινό ξύπνημα, ετοιμασία για το γραφείο, κουβεντούλα με τα παιδιά και τη σύζυγο. Πέντε λεπτά περπάτημα μέχρι το τρένο, μισή ώρα διαδρομή δίπλα στον μαγευτικό Ατλαντικό Ωκεανό διαβάζοντας τις ειδήσεις της μέρας στο κινητό. Γραφείο από τις 8:45 μέχρι τις πεντέμισι – έξι το απόγευμα με μία ώρα διακοπή για γεύμα. Συνήθως τρώω με συναδέλφους σε μικρά παραδοσιακά πορτογαλικά εστιατόρια αλλά συχνά κλείνομαι στο γραφείο και γράφω, τρώγοντας κάτι γρήγορο. Επιστροφή στο σπίτι γύρω στις έξι και μισή, πάλι με τρένο. Γυμναστήριο παρέα με τη σύζυγο και πιο αργά το βράδυ, κουβεντούλα με την οικογένεια, λίγη τηλεόραση, λίγη συγγραφή και μερικές φορές έξοδο με φιλικά ζευγάρια για ποτό με θέα τον Ατλαντικό.

42. Τι λατρεύετε περισσότερο;

Την ηρεμία

43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;

Στα πατατάκια!!

44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;

Η αλήθεια είναι ότι όταν γράφω προσπαθώ πάντα να σκέφτομαι κινηματογραφικά. Κατά πόσο όμως το πέτυχα θα το κρίνουν οι ειδικοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι.

45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;

Το δεύτερο βιβλίο δεν θα έχει σχέση με το πρώτο, οπότε προς το παρόν όχι.

46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.

Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για θαυμαστές. Όμως όσοι με τιμήσουν επιλέγοντας να διαβάσουν την Αμορί θα ήθελα να ξέρουν ότι γράφω σεβόμενος τη γλώσσα μας, την ιστορία και τα αληθινά συναισθήματα των ανθρώπων.

47. Το βιβλίο σας απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό;

Παρότι αποκαλείται ιστορικό μυθιστόρημα, δεν απευθύνεται μόνο στους λάτρεις του είδους, καθότι έχει και αρκετό συναίσθημα, μυστήριο και δράση.

48. Εαν έχετε γράψει επόμενο βιβλίο θα μπορούσατε να μας πείτε τι πραγματεύεται;

Δουλεύω πάνω σε ένα νέο μυθιστόρημα που θα εξακολουθήσει το ίδιο μοτίβο με τη Περγαμηνή, δηλαδή δύο ιστορίες μία στο παρελθόν και μία σύγχρονη που με κάποιο μαγικό τρόπο συνδέονται. Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα παρά μόνο ότι η ιστορία θα περιστρέφεται γύρω από το ναυάγιο του Τιτανικού!

49. Τι έχετε να συμβουλέψετε - πείτε σε νέους συγγραφείς που σκέφτονται να εκδόσουν το πρώτο τους βιβλίο;

Να γράφουν επειδή τους αρέσει, επειδή τους γεμίζει, επειδή τους κάνει ευτυχισμένους. Αν ξεκινήσουν με στόχο να εκδοθεί το βιβλίο και για να γίνουν διάσημοι, νομίζω ότι δεν θα καταφέρουν να αποτυπώσουν όλα αυτά που θα επιθυμούσαν.

50. Πόσο χρόνο σας πήρε να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας;

Όπως είπα η συγγραφή δεν είναι η βασική μου ασχολία. Είναι περισσότερο χόμπι. Τα κεφάλαια της Περγαμηνής έχουν γραφτεί σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε αεροπλάνα εν ώρα πτήσης, σε αεροδρόμια αναμένοντας τη πτήση, αργά το βράδυ στο καναπέ μετά από πολύωρες συναντήσεις στο Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, στο γραφείο στη Λισαβόνα στα μεσημεριανά μπρέικ. Οπότε δεν μπορώ να μετρήσω το χρόνο. Ξεκίνησα κάπου στο 2008 τελείωσα το 2010, το άφησα στο συρτάρι και το έπιασα ξανά το 2016 μέχρι που πήρε τη τελική του μορφή την Άνοιξη του 2017.

51 Τι ήταν αυτό όμως που σας έκανε να συγγράψετε για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα; Ποιο το ερέθισμα;

Η ιστορία, στην οποία με μύησε από μικρό παιδί ο πατέρας μου, αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και αναπόφευκτα η πρώτη μου απόπειρα δεν θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από ιστορικό μυθιστόρημα.

52. Αν είχατε ενα βιβλιοπωλείο πως θα το φανταζόσασταν;

Διαδραστικό έτσι που να επιτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία του αναγνώστη με το συγγραφέα, χρησιμοποιώντας τη τεχνολογία. Το παραδοσιακό βιβλίο δεν πρέπει να αντιτίθεται στο ρεύμα της εποχής. Πρέπει να βρούμε τρόπους να γίνει κομμάτι της εποχής, χωρίς να χάσει την αξία του.

53. Πείτε μας 3 πράγματα που θέλετε από εναν εκδοτικό οίκο.

Σεβασμό στο συγγραφέα ανεξαρτήτως αριθμού αντιτύπων που έχουν πουληθεί, ίση μεταχείριση και υπομονή.

54. Πώς είναι ο κόσμος των εκδόσεων σε γενικές γραμμές, καλός ή κακός;

Δεν έχω ιδιαίτερες εμπειρίες ως νέος συγγραφέας και όντας μακριά από την ελληνική πραγματικότητα, αφού ζω στο εξωτερικό. Η αντιμετώπιση όμως που είχα από τις εκδόσεις Ωκεανίδα μέχρι ώρα ήταν άψογη και τους ευχαριστώ και δημόσια.

55.  Τί αποτελεί για εσάς λογοτεχνία; Για την ακρίβεια, τί θεωρείτε εσείς «καλή» λογοτεχνία; Υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία τελικά;

Όχι δεν υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία. Κάτι που αρέσει σε μένα, μπορεί να μην αρέσει σε σένα, η αποδοχή ενός έργου είναι υποκειμενική. Κάθε λογοτεχνική προσπάθεια, η οποία σέβεται τη γλώσσα και τις ανθρώπινες αξίες, θα βρει το κοινό της και θα εκτιμηθεί δεόντως.

56. Από την εμπειρία σας, πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να ξεκινήσει κάποιος την παρουσία του βιβλιογραφικά; Εννοώντας αν χρειάζεται κάποιου είδους αποδοχή του κόσμου πρωτίστως ή αν μπορεί ο καθένας να προχωρήσει σε μια κυκλοφορία βιβλίου που έγραψε έτσι αυτόβουλα, ίσως και με δική του οικονομική επιβάρυνση; Τι χρειάζεται για να το πραγματώσει σαν εγχείρημα;

Θεωρώ ότι η «αγορά» είναι πολύ περιορισμένη και δύσκολα κάποιος θα επιβίωνε αν προχωρούσε σε έκδοση με δική του επιβάρυνση. Χρειάζεται η στήριξη του εκδοτικού ειδικά στη προώθηση.

57. Ποιά/ος ηθοποιός θα θέλατε να ενσαρκώσει στην οθόνη  ή στο θέατρο την ηρωίδα/ήρωα του βιβλίου σας;

«Η Περγαμηνή της Σοφί Αμορί» πραγματεύεται τρεις  τραγικές ιστορίες τριών γυναικών οπότε θα χρειαστούμε τρεις πρωταγωνίστριες. Για το ρόλο της Σοφί Αμορί θα επέλεγα τη Μαρία Ναυπλιώτου , στο ρόλο της Σοφίας Λετελιέρ θα επέλεγα τη  Βάσω Λασκαράκη και για το ρόλο της Άννας Ευθυμίου την Ιωάννα Τριανταφυλλίδου.