Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα τον Δεκέμβριο του 1961 στην Κατερίνη.
Σπούδασα νηπιαγωγός, για να μη σταματήσω μεγαλώνοντας το παιχνίδι.
Εργάστηκα για χρόνια σε δημόσια νηπιαγωγεία και από το 2002, μέχρι την συνταξιοδότησή μου το 2012 ήμουν αποσπασμένη στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα βιβλία μου:
1. Αφορμή για όλα ένα μυρμήγκι (Παρρησία 2014)
2. Η κυρία Φτούσου σε spa ομορφιάς (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2015)
3. Μυστήριο στην αυλή (Κέδρος 2015)
4. Ο Λαχαπού από την ζούγκλα της χώρας Καμαμπού (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2015)
5. Όνειρο γλυκό…. σαν κουραμπιές (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2015)
6. Η κληρονομιά του παππού (Μίνωας 2016)
7. Ήσουν μόνο ένα παιδί (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2016)
8. Ξωτικομπερδέματα (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2016)
9. Το ξεχασμένο κλειδί (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2017)
10. Όταν ο Ράμπο γνώρισε την Ριρίκα (Κόκκινη κλωστή δεμένη 2018)
11. Κανελόνια μετά φόνου (προς έκδοση τον Γενάρη του 2019)
Παραμύθια μου έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Σύγχρονο Νηπιαγωγείο και Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού.
Διηγήματα, θεατρικά έργα και παραμύθια μου έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς.
Το διήγημά μου «Η σιωπή του χαρτονομίσματος» βρίσκεται στο e-book των ηλεκτρονικών εκδόσεων Σαΐτα με τίτλο «Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος».
Το θεατρικό μου έργο «Ο ήχος της μπουγάδας» πήρε τον πρώτο έπαινο στον 92ο Καλοκαιρίνειο διαγωνισμό 2012 του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός .
Το μυθιστόρημά μου «Μυστήριο στην αυλή» πήρε το δεύτερο βραβείο στο διαγωνισμό ανέκδοτου παιδικού μυθιστορήματος του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου (2013)
Το παραμύθι μου «Ο κύριος Ψεύτης στο χωριό της Αλήθειας» πήρε έπαινο στον διαγωνισμό της Πανελληνίας Ένωσης Λογοτεχνών 2015
Το διήγημα μου «Το μυστικό μου» απέσπασε τον Γ΄ έπαινο στον Γ' πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Πνευματικής Συντροφιάς Κύπρου 2013.
Το παραμύθι μου «Στο κόκκινο καράβι με το μαύρο φουγάρο» πήρε τον Α΄ έπαινο στο διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου 2014
Συμμετείχα στη συγγραφική ομάδα των σχεδίων εργασίας του προγράμματος «Εκπαίδευση Παλιννοστούντων και Αλλοδαπών Μαθητών» του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είμαι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και συνεργάτιδα του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο μαγικός κόσμος του παιδικού βιβλίου.
Όταν ήσασταν μικρή σας διάβαζαν παραμύθια; Ποιο είναι το πρώτο παραμύθι που θυμάστε;
Μεγάλωσα με τις ιστορίες του μπαμπά, του παππού από τους πολέμους που έζησαν. Και από τις ιστορίες της γιαγιάς μου από την Μικρά Ασία. Περισσότερο αυτές τις ιστορίες θυμάμαι και όχι τα πρώτα παραμύθια.
Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Ποτέ μην λες ποτέ.
Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Τα πάντα που συμβαίνουν γύρω μου. Από τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
Η φράση που θα ήθελα να έχουν υπογραμμίσει όλοι που διαβάζουν τα βιβλία μου, και τους ευχαριστώ για αυτό, είναι από το βιβλίο μου «Ήσουν μόνο ένα παιδί» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη. Να προσέχουν το «εσωτερικό τους παιδί» και να μην αφήνουν κανέναν να το ποδοπατήσει για οποιονδήποτε λόγο.
Διαδίκτυο και κονσόλες παιχνιδιών κατακτούν χώρο στη ζωή των παιδιών, με αφηγήσεις που έχουν σχέση με την ταχύτητα, τον περιορισμένο αριθμό ζωών, τον ανταγωνισμό. Ένας στο τέλος θα νικήσει. Πόσο τοξικό είναι αυτό;
Η ταχύτατη ανάπτυξη της τεχνολογίας μαγεύει την ζωή όλων μας και κυρίως των παιδιών. Η μάχη που δίνουν τα βιβλία με τις κονσόλες παιχνιδιών είναι σκληρή. Δεν ξέρω ποιος θα νικήσει στο τέλος. Το πόσο τοξικό είναι αυτό θα το δείξει το μέλλον.
Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Όταν υπάρχει έμπνευση δεν υπάρχει αγωνία. Υπάρχει διάθεση και χαρά για το καινούργιο που έρχεται.
Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Έχω γράψει και κείμενα που απευθύνονται σε ενήλικες. Αλλά η καρδιά μου είναι στα παιδιά. Ήμουν νηπιαγωγός από επιλογή και όχι τυχαία. Τώρα με την σύνταξή μου, που άρχισα συστηματικά να γράφω για παιδιά, είναι η επιθυμία μου να είμαι κοντά τους και ας μην βρίσκομαι μέσα σε τάξη.
Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Φυσικά. Η μαγεία και οι ανατροπές είναι τα κύρια συστατικά που κρατούν τα παιδιά στην ανάγνωση ενός βιβλίου. Άλλωστε και η ίδια μας η ζωή είναι μια μαγεία που πρέπει να την ζήσουμε όσο μπορούμε.
Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Σαν ένα ώριμο αναγνωστικό κοινό. Τα παιδιά είναι δύσκολοι αναγνώστες. Έχουν άποψη και ξέρουν τι ακριβώς θέλουν.
Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
Και μέσω της φαντασίας, αλλά και με την καθημερινότητα που ζούμε. Τα παιδιά θέλουν εκτός από φανταστικούς ήρωες και πραγματικούς για να ταυτιστούν μαζί τους, να νοιώσουν τα συναισθήματά τους και να γνωρίσουν μέσα από αυτούς τον εαυτό τους.
Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;
Δεν τον αλλάζουν, κατά την άποψή , αλλά σίγουρα μπορούν να τον κάνουν καλύτερο.
Όσο μπορώ να γράφω και να κοιτώ τα παιδιά στα μάτια.
Η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις διάβασα την ερώτηση ήταν μια και αυτή θα σας πω. Τον ανθό της ζωής μας.
Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;
Με δυσκόλεψε το «Ήσουν μόνο ένα παιδί» που έχει θέμα την παιδική σεξουαλική κακοποίηση. Είναι ένα μυθιστόρημα για παιδιά από 10 χρονών και πάνω. Έκανα μεγάλη έρευνα για το πώς βιώνουν τα παιδιά ένα τέτοιο γεγονός και ευτυχώς είχα δίπλα μου δύο καταξιωμένους ανθρώπους που με βοήθησαν. Ένα ποινικολόγο και έναν ψυχίατρο που ακολουθούσαν μαζί μου τα βήματα των ηρώων.
Τι θα λέγατε της μικρούς αναγνώστες της που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;
Θα τους έλεγα να μην σταματούν να ελπίζουν για έναν καλύτερο κόσμο και να παλεύουν για αυτόν τον στόχο.
Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;
Εμένα δεν με επηρεάζει. Εγώ μεγάλωσα με το άρωμα των βιβλίων και με αυτό θα συνεχίσω στην υπόλοιπη ζωή μου. Το βιβλίο είναι ένας τρόπος διάδοσης ιδεών, γνώσεων και μέσο επικοινωνίας. Το αν θα είναι χάρτινο ή ηλεκτρονικό είναι ζήτημα που άπτεται στην ευκολία του καθενός. Ας βρούμε αυτό που μας ταιριάζει για να ταξιδέψουμε.
Τί είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;
Πιστεύω η αθωότητα και η ξενοιασιά.
Τί είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;
Να είμαι ο εαυτός μου.
Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
Μια ξανθιά κούκλα που μου είχαν χαρίσει οι γονείς μου.
Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Η ανάγκη να επικοινωνώ με τα παιδιά. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο έντονη γίνεται.
Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει σήμερα στα παραμύθια, όταν όλα τον σπρώχνουν σ’ έναν ωμό ρεαλισμό;
Να πιστέψει γιατί τα παραμύθια μας μαθαίνουν να ελπίζουμε.
Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν’ αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;
Κατά τη γνώμη μου δεν είναι απαραίτητο ένα παραμύθι να έχει πάντα happy end. Γιατί και το κακό και το καλό είναι μέσα στη ζωή μας. Ο Άντερσεν είχε το θάρρος να γράψει ιστορίες με δυσάρεστο τέλος. Φυσικά εξαρτάται και σε ποια ηλικία απευθύνεται το κάθε παραμύθι.
Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;
Θα ήταν ένα παραμύθι με καλό τέλος μιας και τα παιδιά που θα ήταν οι πρωταγωνιστές θα ανέτρεπαν τα δεδομένα. Όσο για τον τίτλο .. ίσως ήταν «Το μέλλον μας ανήκει»
Αταξίες… το αλάτι στη ζωή μας
Βαλίτσα… γεμάτη όνειρα και ελπίδες
Γεννήθηκα …για να ονειρεύομαι και να ταξιδεύω
Δράκος … μόνο στα παραμύθια
Ελπίδα… το νόημα της ζωής
Ζαχαρωτά… δεν μπορώ παρά να υποκύπτω σε αυτά
Ήρωες…. όσοι αγωνίζονται για την προσωπική τους εξέλιξη
Θεός… δεν ξέρω
Ιστορία…. καθορίζει το μέλλον μας
Καθημερινότητα.... να την ζούμε σαν να μην υπάρχει αύριο
Λάθη…. καλώς να έρχονται για να μαθαίνουμε
Μπαούλο…. οι αναμνήσεις της ζωής μας
Ξαφνιάζομαι…. από την αχαριστία
Παιχνίδια… μην τα σταματάμε ποτέ
Ρομπότ…. άγνωστο σε μένα
Σκοτάδι….. ώρα για σκέψη
Ύπνος….. ξεκούραση
Φόβοι…. ίσως κάποιες φορές μας προστατεύουν
Χαρτοπόλεμος….. χαρά και ξενοιασιά
Ώρα να… χαρούμε
Σχολείο…. γνώση αλλά και βαρεμάρα
Παιδιά….. τα λατρεύω
Παραμύθι…. το άνθος της ζωής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου