Η ενασχόλησή της με τα κοινά ξεκίνησε από νεαρή ηλικία, ενώ η αγάπη της για την ιστορία και την χώρα της την οδήγησαν σε σπουδές του ελληνικού πολιτισμού.
Το βιβλίο "Αργυρωμπερδέματα" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο πλέον προχωράει στη 2η έκδοση. Σύντομα θα απολαύσουμε και το δεύτερο.
1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ήταν απλά μια απόφαση. Ήταν ανάγκη. Κίνητρο ή αν θέλετε έμπνευση, υπήρξαν καταστάσεις και γεγονότα που συνέβαιναν εκείνη την περίοδο σε άτομο του περιβάλλοντός μου. Η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων και η απαξίωση τους εξ αιτίας της κοινωνικής , οικονομικής τους θέσης ή του μορφωτικού τους επιπέδου ήταν κάτι που πάντα με ενοχλούσε σαν αγκάθι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να δώσουν και όλοι μπορούν κάτι να πάρουν από κάθε συνάνθρωπο. Αυτά πραγματεύομαι στο μυθιστόρημά μου «Αργυρωμπερδέματα» .
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Πιστεύω πως κάθε βιβλίο και κάθε συγγραφέας έχει να δώσει μηνύματα μέσα από τα έργα του. Άλλος περισσότερα , άλλος λιγότερα, αλλά πάντα μπορούμε να πάρουμε μηνύματα, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να τα διακρίνουμε. Στα «Αργυρωμπερδέματα» λοιπόν, πολλά είναι τα μηνύματα που μπορεί κανείς να διακρίνει και ίσως να ακολουθήσει. Θα έλεγα πως η κατάληξη του μυθιστορήματος – την οποία θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω- δίνει όχι απλά ένα μήνυμα ζωής αλλά και ένα νέο τρόπο σκέψης και επεξεργασίας των γεγονότων.
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;
Τα «Αργυρωμπερδέματα» είχαν μια πολύ καλή πορεία μέχρι στιγμής. Πολλοί αναγνώστες το εκτίμησαν και το αγάπησαν κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως ήδη από τον επόμενο μήνα θα κυκλοφορεί η 2η έκδοση.
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Τα συναισθήματα είναι πολλά και μπερδεμένα. Όταν ο κόπος σου, οι σκέψεις σου, το πνεύμα και η ψυχή σου βρίσκονται στα χέρια σου με τη μορφή ενός βιβλίου , τα συναισθήματα είναι μοναδικά. Όπως το πρώτο φιλί, η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, η γέννηση του παιδιού σου…..
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;
Δε θα έλεγα πως ταυτίζομαι με την ηρωίδα. Βέβαια πάντα υπάρχουν βιωματικά στοιχεία. Παίρνω γεγονότα, συναισθήματα ,συμπεριφορές από το περιβάλλον γύρω μου και μέσα από τη μυθοπλασία τα μεταφέρω στο χαρτί, φιλτράροντάς τα μέσα από τη δική μου ιδιοσυγκρασία.
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Μέσα στα διάφορα επαγγέλματα που κατά καιρούς με συνάρπαζαν και ήθελα να ακολουθήσω, πάντα υπήρχε κι εκείνο της συγγραφέως. Μάλιστα είχα επιλέξει κι ένα ψευδώνυμο όταν ήμουν έντεκα ετών.
7. Είστε ευαίσθητη;
Ναι , πάρα πολύ. Προσπαθώ όμως η ευαισθησία μου να είναι δημιουργία και όχι τροχοπέδη.
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Έχω αρκετούς φόβους και φοβίες. Αν όμως έπρεπε να κάνω μια λίστα θα έβαζα νούμερο ένα την ασθένεια. Εκείνη την περίπτωση που είτε πνευματικά είτε σωματικά σε καταδικάζει στην αδράνεια.
9. Ποιά μουσική σας αρέσει;
Μου αρέσει η καλή μουσική, απ’ όποια κατηγορία κι αν προέρχεται. Το κάθε είδος έχει την ώρα του. Ακούω από κλασσική μουσική μέχρι και RnB. Έχω όμως μια αδυναμία στη ροκ μουσική , και στην έντεχνη.
10.Τι όνειρα έχετε για το μέλλον
Θα ήθελα να συνεχίσω τη συγγραφή βιβλίων και να γίνομαι όλο και καλύτερη. Να βελτιώνομαι συνεχώς ως άνθρωπος και ως επαγγελματίας, και να μη σταματήσω ποτέ να δημιουργώ σε όλους τους τομείς που δραστηριοποιούμαι σήμερα και σε ό,τι άλλο με ενθουσιάσει αργότερα να ασχοληθώ.
11.Τι σας στεναχωρεί ;
Η αδικία, το ψέμα , η αγνωμοσύνη και ο κακός εγωισμός. Όλες οι δυσαρέσκειες στη ζωή μας πηγάζουν από τα παραπάνω.
12.Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Για να απαντήσω στο παραπάνω ερώτημα ρώτησα κάποιους φίλους. Σας γράφω τα τρία επικρατέστερα χαρακτηριστικά που μου προσέδωσαν: Δυναμική, δίκαιη, τελειομανής.
13. Πώς νιώθετε όταν γράφετε τη λέξη τέλος στο βιβλίο σας;
Νιώθω ακριβώς όπως όταν αποχωρίζομαι έναν αγαπημένο μου φιλοξενούμενο. Αφενός η αποχώρησή του μου δίνει το δικαίωμα να ξαναμπώ στη ρουτίνα της ζωής μου και να ασχοληθώ με τις προσωπικές μου υποχρεώσεις, αφετέρου λυπάμαι για την απουσία του αγαπημένου προσώπου από την καθημερινότητά μου. Για το διάστημα που γράφω ένα μυθιστόρημα, ζω καθημερινά με τους ήρωες μου, όταν τελειώσει λοιπόν η συγγραφή υπάρχει αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα του αποχωρισμού.
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Ναι, αυτό το διάστημα γράφω το επόμενο μου μυθιστόρημα, μια κωμωδία μυστηρίου και ευελπιστώ πως τέλος καλοκαιριού θα έχω στα χέρια μου το νέο μου βιβλίο.
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Ήταν μια ανάγκη και μια απασχόληση που είχα από το Δημοτικό ακόμα. Θυμάμαι πως στην Ε’ τάξη του Δημοτικού σχολείου, λόγω ασθενείας, απουσίαζα από τα μαθήματα τις μέρες που ο δάσκαλος μοίραζε στους συμμαθητές μου τα ποιήματα για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Όταν επέστρεψα στο σχολείο δεν υπήρχε διαθέσιμο ποίημα για μένα, κι έτσι έγραψα ένα δικό μου. Συνέχισα να το κάνω και στο Γυμνάσιο, και οι καθηγητές μου,- τους οποίους ευχαριστώ για αυτό-μου επέτρεπαν πάντα να απαγγείλω ποίημά μου στις σχολικές γιορτές.
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
Μέχρι στιγμής τρία είναι τα βιβλία μου:
· Αργυρωμπερδέματα
· Γαμήλιο ταξίδι στο Παρίσι
· Διηγήματα του Έρωτα και της Ζωής
17. Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Το τελευταίο μου βιβλίο είναι μια συλλογή διηγημάτων. Αυτό που κυριολεκτικά λάτρεψα ήταν πως πριν από κάθε διήγημα γράφω τις σκέψεις ή αν θέλετε ένα μικρό λογοτεχνικό κείμενο που προϊδεάζει τον αναγνώστη για το θέμα στο οποίο αναφέρεται το διήγημα που ακολουθεί. Εκεί αναπτύσσω το σκεπτικό μου και τη φιλοσοφία μου για τα θέματα με τα οποία ασχολούμαι.
18.Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός το διάβασε πρώτος;
Το πρώτο άτομο που διαβάζει όλα όσα γράφω είναι η κόρη μου. Και δε σας κρύβω πως δέχομαι σκληρή κριτική.
19. Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Σαφώς και χάρηκαν αν και περίμεναν πως κάποια στιγμή θα γινόταν.
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Η κριτική απ΄όπου και αν προέρχεται , είτε θετική είτε αρνητική πρέπει να είναι πάντα καλοδεχούμενη. Προφυλάσσει από τη στασιμότητα , την έκθεση και την επανάπαυση. Ειδικά η αρνητική κριτική, αν και δεν είναι ότι πιο ευχάριστο , βοηθάει να βελτιωνόμαστε και να εξελισσόμαστε.
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Πιστεύω πως βοηθάει τον αναγνώστη να προσεγγίσει θέματα κοινωνικά και προσωπικά μέσα από μια άλλη οπτική. Στο βιβλίο «Αργυρωμπερδέματα» που είναι σατιρικά γραμμένο, ανατρέπω μέσα από μια σαρκαστική διάθεση την πεποίθηση πως για να θεωρηθεί κανείς ευτυχισμένος είναι απαραίτητη συνθήκη η επαγγελματική επιτυχία, η οικονομική ευχέρεια και η κοινωνική θέση. Την εικόνα συνήθως συμπληρώνει η σύμφωνη, με τα life style, εμφάνιση. Κι ενώ ο αναγνώστης αρχικά διασκεδάζει με τα γεγονότα που συμβαίνουν στην ηρωίδα, σιγά σιγά αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του θέματος και πως πρέπει κανείς να εκτιμάει τον εαυτό του, να τον σέβεται και να τον στηρίζει για να μην τον θέτει πρώτος εκείνος στο περιθώριο. Εμείς λοιπόν εκπέμπουμε ό,τι μετά εισπράττουμε.
22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας.
Σπάνια γνωρίζω το τέλος μιας ιστορίας. Με ενθουσιάζει να με κατευθύνουν οι ίδιοι οι ήρωες και τα γεγονότα. Όταν γνωρίζω την έκβαση μιας υπόθεσης λειτουργώ περισσότερο διεκπαιρεωτικά , ενώ όταν αφήνω τους ήρωες να διαχειρίζονται τα όσα τους συμβαίνουν, η συγγραφή γίνεται πιο συναρπαστική και περισσότερο αληθινή.
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;
Και οι δυο. Όταν δημιουργώ έναν ήρωα, του δίνω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, συμπεριφορά και συναισθήματα. Βάσει αυτών θα κινηθώ για τις αποφάσεις που θα πάρει ο ήρωας, για τον τρόπο που θα διαχειριστεί τα γεγονότα ,οπότε και για το τέλος τους βιβλίου.
24. Από τι εμπνέεστε;
Οι άνθρωποι με εμπνέουν. Μπορεί να είναι μια κουβέντα, ένα συναίσθημα μια έκφραση στο πρόσωπο ή ο τρόπος που διαχειρίζονται μια κατάσταση. Η έμπνευση είναι συνήθως στιγμιαία. Μια μικρή σπίθα που γίνεται πυρκαγιά!
25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Λόγια που δεν έχουν τελειωμό» της Ειρήνης Ασημοπούλου και ζητώ συγνώμη για την απάντησή μου διότι στο συγκεκριμένο τραγούδι έγραψα τους στίχους.
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Τα Χριστούγεννα, και συγκεκριμένα εκείνη τη χρονιά που ήμουν πέντε ετών. Ίσως το πιο ευτυχισμένο μου, δωδεκαήμερο.
27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Η γέννηση της κόρης μου! Πρωτόγνωρα και μοναδικά τα συναισθήματα.
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;
Δεν είμαι μακριά απ΄όσα ονειρεύτηκα. Όμως έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου για να ολοκληρώσω το όνειρό μου.
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;
Θα μπορούσα να πω , πως το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν ο εαυτός μου. Η αμφιβολία για το αν ήταν αρκετά καλό το βιβλίο μου, για να δημοσιοποιηθεί ή όχι. Πάντα υπάρχει εκείνη η φωνή μέσα μου, που μου λέει πως μπορούσα και καλύτερα.
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;
Είναι εξίσου σημαντικά και τα δυο στη ζωή μου , για να μπορώ να λειτουργώ και να ισορροπώ ψυχικά , συναισθηματικά και πνευματικά. Όπως χρειάζομαι και τα δυο μου πόδια για να μπορώ να περπατώ , έτσι χρειάζομαι και τα δυο σημαντικά αυτά πεδία στη ζωή μου, για να μπορώ να προχωρώ.
31. Για τι έχετε μετανιώσει;
Προσπαθώ να μη μετανιώνω για αυτά που έχουν περάσει και δεν αλλάζουν πλέον. Για κείνα που μετανιώνω όμως είναι όσα δεν έκανα. Μα για κείνο που μετανιώνω
περισσότερο είναι που προσπαθούσα πάντα να εξυπηρετήσω τις ανάγκες και τις επιθυμίες πρώτα των άλλων και μετά τις δικές μου, αφήνοντας πολλές φορές στο περιθώριο τα όνειρά μου. Φτάνεις λοιπόν κάποια στιγμή σε μια ηλικία και αντιλαμβάνεσαι ότι ο χρόνος που σου απομένει δεν είναι άπειρος. Αντιθέτως είναι πολύ λίγος. Όσο πιο νωρίς το αντιληφθεί κανείς , τόσο πιο κερδισμένος είναι. Πρέπει να βοηθάμε τους γύρω μας βεβαίως, αλλά αφού έχουμε καλύψει τις δικές μας βασικές ανάγκες, ψυχικές και πνευματικές.
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Η αλαζονεία. Οι άνθρωποι που είναι υπερόπτες συνηθίζουν να υποτιμούν τους γύρω τους. Κι όμως η ζωή πολλές φορές μας έχει αποδείξει πως ο τελευταίος γίνεται πρώτος και το αντίστροφο. Είναι ένα από τα θέματα που αγγίζω στο βιβλίο μου «Αργυρωμπερδέματα» , αλλά και σε διηγήματά μου, όπως στο διήγημα «Πανσέληνος» . Εξίσου με ενοχλούν η κολακεία και το ψέμα.
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Μου αρέσουν φυσικά τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά έχω μεγάλη αγάπη στα ιστορικά, επιστημονικά, κοινωνικά αλλά και στα βιβλία με θέματα ψυχολογίας.
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
Να έρθει στη ζωή μου εκείνη η στιγμή που θα νιώθω πραγματικά πληρότητα, γαλήνη και ευτυχία!
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Δεν είναι μόνο ένας, αλλά αφού πρέπει να ξεχωρίσω κάποιον θα πω τον Μενέλαο Λουντέμη.
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;
Την έλλειψη σεβασμού στις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου διότι καταλήγει σε έλλειψη φροντίδας , βασική συνθήκη για μια σχέση. Το δεύτερο που δε συγχωρώ ίσως είναι και προέκταση του πρώτου, είναι η ζήλια και η καταπίεση που συνεπάγεται.
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Να γράψω ένα βιβλίο.
38. Έχετε κάποια χόμπι;
Έχω ανάγκη να έχω χόμπι. Με ολοκληρώνει και με γεμίζει. Παίζω και γράφω μουσική, ασχολούμαι με το χορό, παραδοσιακό και μοντέρνο, ζωγραφίζω, με ηρεμεί πολύ η ραπτική, αγαπώ πολύ το θέατρο και τον κινηματογράφο.
39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Έκλαψα σήμερα το πρωί για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου που δε γνώριζα προσωπικά. Είναι πάντα θλιβερό όταν τα νιάτα χάνονται άδικα, γιατί τα νιάτα πάντα άδικα χάνονται!
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Γελάω πολύ συχνά. Γενικά η συγκίνηση και το γέλιο δε λείπουν από τη ζωή μου, εφόσον είμαι ιδιαίτερα συναισθηματικό άτομο και ζω έντονα τις στιγμές μου. Γέλασα λοιπόν, πριν από λίγο με μια παρέα φίλων με ιδιαίτερα έξυπνο χιούμορ. Με το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό έχω αντιμετωπίσει τις πιο δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου. Χωρίς αυτά η ζωή θα ήταν αφόρητη.
41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Έχω δημιουργήσει ένα ήσυχο κι ευχάριστο βιβλιοκαφέ. Έτσι λοιπόν τις περισσότερες ώρες τις ημέρας μου τις περνώ εκεί. Εκτός από τις υποχρεώσεις της επιχείρησης ,γράφω τα επόμενα βιβλία ή τους στίχους μου, συναντώ φίλους, ζωγράφους , συγγραφείς ,αλλά και πελάτες που γίνονται φίλοι στην πορεία. Μου αρέσει η όμορφη παρέα, οι ωραίοι άνθρωποι, και τα καλά βιβλία.
42. Τι λατρεύετε περισσότερο.
Τις ηλιόλουστες Κυριακές την άνοιξη, στην παραλία της Θεσσαλονίκης με τους φίλους ή την οικογένειά μου.
43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Δυστυχώς λατρεύω τα γλυκά. Μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντισταθώ στις σοκολάτες.
44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Το βιβλίο μου «Γαμήλιο ταξίδι στο Παρίσι» είναι θεατρικό έργο, και μου πρότειναν τα «Αργυρωμπερδέματα» να γίνουν κομεντί. Μου άρεσε η ιδέα και θα ήθελα να δω την υπόθεση στη μεγάλη οθόνη.
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Υπάρχουν δυο χαρακτήρες που θα ήθελα να ξαναζωντανέψουν. Ίσως κάποια στιγμή να το επιχειρήσω.
46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Κάτι που μου το έχουν πει, όσοι με γνωρίζουν και θα μου άρεζε να το γνωρίζουν και οι αναγνώστες. Όταν διαβάζουν ένα βιβλίο μου, είναι σα να είμαστε παρέα και να με ακούν να διηγούμαι. Ειδικά όταν διαβάζουν σατιρικά έργα μου.
47. Το βιβλίο σας απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό;
Απευθύνεται σε όποιον του αρέσει να διαβάζει, να διασκεδάζει, να βιώνει συναισθήματα και να έχει την ευκαιρία να γνωρίσει μια άλλη άποψη, μια άλλη οπτική σε θέματα που προβληματίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
48. Εάν έχετε γράψει επόμενο βιβλίο θα μπορούσατε να μας πείτε τι πραγματεύεται
Όπως ανέφερα και παραπάνω, το επόμενο μου βιβλίο το οποίο έχω ήδη ξεκινήσει, είναι μια κωμωδία μυστηρίου που πραγματεύεται θέματα σχέσεων και ψυχολογίας.
49. Τι έχετε να συμβουλέψετε - πείτε σε νέους συγγραφείς που σκέφτονται να εκδώσουν το πρώτο τους βιβλίο;
Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι να ακολουθήσουν το όνειρο τους. Αλλά ας το κάνουν με μεράκι , με κόπο και σεβασμό στον αναγνώστη ώστε το αποτέλεσμα να είναι αξιοπρεπές και ποιοτικό.
50. Πόσο χρόνο σας πήρε να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας;
Ο χρόνος που απαιτείται για να ολοκληρώσω ένα έργο μου έχει άμεση σχέση και με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που έχω το διάστημα που γράφω. Τα «Αργυρωμπερδέματα» μου πήραν 4 μήνες. Τόσο περίπου έκανα και για το Γαμήλιο Ταξίδι στο Παρίσι. Αυτό το διάστημα λόγω της επιχείρησης που διατηρώ, ο χρόνος που διαθέτω για τη συγγραφή είναι περιορισμένος. Έχουν περάσει ήδη πέντε μήνες από τότε που ξεκίνησα το επόμενό μου βιβλίο και πιστεύω πως θα χρειαστούν άλλοι πέντε για να το τελειώσω.
51 Τι ήταν αυτό όμως που σας έκανε να συγγράψετε για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα; Ποιο το ερέθισμα;
Ήταν η ανάγκη μου να εκφράσω μέσα από τη μυθοπλασία προβληματισμούς και απόψεις για συγκεκριμένα σύγχρονα θέματα, δημιουργώντας μια ολοκληρωμένη ιστορία.
52. Αν είχατε ένα βιβλιοπωλείο πως θα το φανταζόσασταν;
Έχω βιβλιοπωλείο. Όπως σας ανέφερα και παραπάνω η επιχείρησή μου είναι ένα βιβλιοκαφέ. Το δημιουργήσαμε μαζί με την κόρη μου, και το αποτέλεσμα είναι αυτό που πάντα ονειρευόμουν να έχω. Ένα βιβλιοπωλείο στο οποίο σερβίρουμε καφέ, οργανώνουμε βιβλιοπαρουσιάσεις και άλλες εκδηλώσεις. Ένας χώρος ανάγνωσης και χαλάρωσης με κεντρικό θέμα πάντα το βιβλίο, το λόγο και τις τέχνες.
53. Πείτε μας 3 πράγματα που θέλετε από έναν εκδοτικό οίκο.
1) Ουσιαστική υποστήριξη του συγγραφέα στην προώθηση του βιβλίου του.
2) Σεβασμό στο έργο του συγγραφέα και στην διάθεση του να εκθέσει τις σκέψεις του και την ψυχή του και τέλος
3) Να διασφαλίζει την αξιοπρέπεια των κειμένων όσων αφορά την επιμέλεια και να προστατεύει την αξιοπιστία του συγγραφέα.
54. Πώς είναι ο κόσμος των εκδόσεων σε γενικές γραμμές, καλός ή κακός;
Σε όλους τους χώρους υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί επαγγελματίες, έντιμοι και λιγότεροι έντιμοι συνεργάτες. Είναι λοιπόν λίγο θέμα τύχης και λίγο θέμα επιλογής το αποτέλεσμα της συνεργασίας.
55. Τί αποτελεί για εσάς λογοτεχνία; Για την ακρίβεια, τί θεωρείτε εσείς «καλή» λογοτεχνία; Υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία τελικά;
Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου που προκαλεί στον αναγνώστη απόλαυση. Άρα η λογοτεχνία είναι πάντα καλή. Απλώς υπάρχουν άσχημα κείμενα τα οποία βαφτίζουν λογοτεχνικά με αποτέλεσμα η λογοτεχνία να χάνει την αίγλη της.
56. Από την εμπειρία σας, πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να ξεκινήσει κάποιος την παρουσία του βιβλιογραφικά; Εννοώντας αν χρειάζεται κάποιου είδους αποδοχή του κόσμου πρωτίστως ή αν μπορεί ο καθένας να προχωρήσει σε μια κυκλοφορία βιβλίου που έγραψε έτσι αυτόβουλα, ίσως και με δική του οικονομική επιβάρυνση; Τι χρειάζεται για να το πραγματώσει σαν εγχείρημα;
Σήμερα πλέον είναι πολύ εύκολο να εκδώσει κανείς κείμενα του. Πράγματι τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται κατόπιν πληρωμής σαν μια οποιαδήποτε συναλλαγή. Θα έλεγα πως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ,διότι το αναγνωστικό κοινό θα κρίνει αν κάποιο έργο έχει αποδοχή ή όχι, και πολλές φορές αξιόλογα κείμενα δεν βγήκαν στο φως της δημοσιότητας επειδή σταμάτησαν σε κάποιον συνεργάτη εκδοτικού οίκου ο οποίος τα έκρινε ακατάλληλα. Όμως και η ευκολία με την οποία σήμερα εκδίδονται βιβλία τα οποία είναι αμφιβόλου ποιότητας είναι ένα ακόμα σημείο των καιρών μας , που στο βωμό του κέρδους προάγουν οτιδήποτε μπορεί να είναι εμπορικό με ελάχιστη ή πολλές φορές ανύπαρκτη ποιότητα.
57. Ποιά/ος ηθοποιός θα θέλατε να ενσαρκώσει στην οθόνη ή στο θέατρο την ηρωίδα/ήρωα του βιβλίου σας;
Δεν είχα μπει στη διαδικασία να το σκεφτώ μέχρι που μου κάνατε την ερώτηση. Το μόνο πρόσωπο που μπορώ να σκεφτώ αυτήν τη στιγμή να ταιριάζει και να μπορεί να ενσαρκώσει το ρόλο της Αργυρώς, είναι η Δανάη Μπάρκα. Νομίζω πως από τις ηθοποιούς που γνωρίζω είναι η πιο κατάλληλη.
Πρόσκληση Γάμου
Το υπέροχο προσκλητήριο γάμου που κρατούσα στα χέρια μου, ήταν η αιτία ν’αλλάξω χίλια συναισθήματα, ένα εκατομμύριο σκέψεις και σαρανταδώδεκα χρώματα. Ήξερα πως η ξαδέρφη μου η Ναταλία ήταν αρραβωνιασμένη, αλλά δεν ήξερα πως είχε σκοπό να παντρευτεί τόσο νωρίς. Δώδεκα Σεπτέμβρη έγραφε η πρόσκληση. Σε τρεις εβδομάδες από τώρα. Σε τρεις εβδομάδες ; Θεέ μου, τίποτα δεν προλαβαίνω να κάνω, τίποτα! Πόσα κιλά μπορώ να χάσω σε τρεις εβδομάδες; Τρία; Τέσσερα; Άντε πέντε, με καμιά δίαιτα εξπρές. Πάλι παχιά θα είμαι. Και τι θα φορέσω; Αχ! δεν έχω τίποτα να βάλω ή μάλλον ,δε χωράω σε τίποτα. Κρύος ιδρώτας μ έλουσε ξαφνικά μαζί με μια αδικαιολόγητη επιθυμία για… παγωτό.
Έπεσα απογοητευμένη στον καναπέ. Κοίταξα πάλι το προσκλητήριο. Πανάκριβο φαινόταν. Πέρασα τα δάχτυλά μου πάνω στο χαρτί και η αίσθηση ήταν τόσο ευχάριστη, θαρρείς και ήταν βελούδινο.
Τρεις εβδομάδες! Τουλάχιστον αν το ήξερα , δε θα πήγαινα διακοπές. Ή μάλλον όχι, θα πήγαινα, αλλά δε θα έτρωγα. Ψέματα! Πάλι θα έτρωγα. Δε θα πήγαινα λοιπόν διακοπές αν το ήξερα. Όμως δεν το ήξερα, και πήγαμε στην Κέρκυρα με τη φίλη μου τη Βίκυ, και όπου είχε παστιτσάδες και μακαρονάδες εμείς καθόμασταν να φάμε. Και τα πλούσια πρωινά στο υπέροχο ξενοδοχείο τιμήσαμε, και τις μίνι κρέπες, και το τηγανιτό μπέικον , και τα παγωτά με σαντιγί ,και τους λουκουμάδες με μέλι στις απογευματινές μας εξόδους. Αχ!Θεέ μου, γιατί μ' έκανες παχιά;
Απογοήτευση , άγχος , στεναχώρια και μια ψυχολογική πείνα μ’ έπιασαν ταυτόχρονα. Δε θέλω να πάω στο γάμο. Δε θέλω, αλλά πρέπει. Πρώτη μου ξαδέρφη είναι, δε γίνεται να μην πάω. Προσπάθησα να σκεφτώ για ποιους λόγους θα ήμουν δικαιολογημένη να απουσιάσω. Κατέληξα πως μόνο αν με χτυπούσε αυτοκίνητο ή αν παντρευόμουν ΕΓΩ! Ναι, καλά, ευσεβείς πόθοι, χαμογέλασα πικρά.
Ήμουν η μόνη στο Παπαδοπουλέικο που ήμουν κάτω από 1,70εκατοστά και πάνω από 80 κιλά. Ναι .Μάλιστα, μετά τις διακοπές στην Κέρκυρα έφτασα αισίως τα 85. Όλες μου οι ξαδέρφες ήταν ψηλές κι αδύνατες. Α, ναι, και πλούσιες, γιατί ξέχασα , πως εκτός από πιο κοντή και πιο χοντρή , ήμουν και πιο άτυχη. Βέβαια! Αφού ο πατέρας μου ήταν ο μόνος στο Παπαδοπουλείκο που ήταν δημόσιος υπάλληλος και η μητέρα μου ασχολιόταν με τα οικιακά.
Δεύτερος στη σειρά από τρεις αδερφούς και μια αδερφή, ο πατέρας μου ήταν ο πρώτος που παντρεύτηκε, και μάλιστα μικρός, επειδή η μητέρα μου έμεινε έγκυος σε μένα. Νομίζω, πως οι δικοί του δεν του το συγχώρησαν ποτέ αυτό. Έπρεπε να δουλέψει λοιπόν, για να συντηρήσει την οικογένεια του. Έτσι, έδωσε εξετάσεις στο δημόσιο, και σε ηλικία είκοσι δύο ετών, μπήκε στην υπηρεσία και λίγες βδομάδες αργότερα παντρεύτηκε. Τελείωσε βέβαια τις σπουδές του, αλλά ήταν ήδη 34 χρονών . Μάλιστα, μόλις κατέθεσε και το πτυχίο του στην υπηρεσία, πήρε αμέσως προαγωγή. Άλλη μια προαγωγή πήρε τη χρονιά που τελείωσα το σχολείο. Αυτές τις δυο προαγωγές στο δημόσιο η μητέρα μου της αποκαλούσε «καριέρα», και ήταν ιδιαίτερα περήφανη που ο μπαμπάς τα κατάφερε και με την οικογένεια και με την «καριέρα» του.
Ο ήχος από τα κλειδιά που άκουσα στην πόρτα μ’ επανέφερε στο σήμερα. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως στεκόμουν μπροστά στο ανοιχτό ψυγείο με μια φέτα ζαμπόν στο στόμα. Έκλεισα αμέσως το ψυγείο και μάσησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα το ζαμπόν για να μη με δει η μάνα μου να μασουλάω ...πάλι.
-Αργυρώ! Εδώ είσαι;
-Στην κουζίνα. Κάνω καφέ.
Η μάνα μου μπήκε στην κουζίνα κι ακούμπησε τις σακούλες με τα ψώνια στον πάγκο.
- Τώρα ξύπνησες;
- Πριν μισή ώρα.
- Δε σε ξύπνησα πριν φύγω, επειδή πήγα στη λαϊκή πολύ νωρίς.
- Δεν πειράζει μαμά. Είδα και το προσκλητήριο σχολίασα αδιάφορα, δεν ήξερα…
Η μαμά απάντησε ανόρεχτα…
- Α , ναι η ξαδέρφη σου η Ναταλία. Παντρεύεται!
Η λέξη «παντρεύεται» δεν πρέπει να βγήκε από τις φωνητικές της χορδές, μάλλον από τα πνευμόνια της βγήκε , μαζί με έναν βαθύ αναστεναγμό.
-Τέτοια να γίνονται …..χαρούμενα πράγματα. Άντε και στα δικά σου, είπε με ύφος μνημόσυνου.
Περίμενα για λίγο , ν ακούσω και τα υπόλοιπα που είχε να πει ,γιατί σίγουρα θα είχε να πει ,που όλες, μικρές μεγάλες παντρεύονται, ενώ εγώ που πάτησα ήδη τα τριάντα δύο πριν δυο μήνες είμαι ακόμα στο ράφι.
Με έκπληξη διαπίστωσα πως δεν είπε τίποτα. Δε μπορεί! Αυτός ο αναστεναγμός που προηγήθηκε δε μπορεί να ήταν τυχαίος. Μόνος του βγήκε; Αποκλείεται , πρέπει να ακολουθεί και το ανάλογο σχόλιο.
-Την Αριστέα του κυρ-Μανώλη του μπακάλη, τη θυμάσαι; με ρώτησε δήθεν αδιάφορα καθώς τακτοποιούσε τα ψώνια.
-Ε πως! Συμμαθήτριες ήμασταν , σε διπλανά θρανία καθόμασταν.
- Παντρεύεται!……. "Και" αυτή.
Νάτο! αυτό ήταν που δεν είχε πει αλλά τελικά το ξεστόμισε. Θυμήθηκα έναν συμμαθητή μου, τον Μπάμπη, που έλεγε: «Μην ακούς την πρόταση που λέει η μάνα, αλλά άκου την πρόταση που “δε”λέει ,εκείνη που κρύβεται πίσω από τα λόγια της.
Και μένα αυτήν τη στιγμή με βομβάρδιζαν οι προτάσεις που “δεν” έλεγε η μάνα μου , εκείνες που κρύβονταν πίσω από τους αναστεναγμούς και τις Ναταλίες και τις Αριστέες που παντρεύονταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου