Διαβάστε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Books 'n' more τη συνέντευξη που έδωσε ο Χρήστος Φλουρής στην Αλίνα Παπαδοπούλου

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΡΗΣΤΟΥ ΦΛΟΥΡΗ  

Ο Χρήστος Φλουρής γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του τη Θεοδώρα και το Γυμνάσιο και Λύκειο στο Πέραμα Μυλοποτάμου. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο instituto Universitario Orientale στη Νάπολη της Ιταλίας. Ζει και εργάζεται στη Σπάρτη και είναι παντρεμένος και πατέρας δύο κοριτσιών. Από τις εκδόσεις Χαραμάδα κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή «Ενδόμυχα», από τις εκδόσεις «ανάτυπο» το μυθιστόρημα «Marea” και από τις εκδόσεις Διόπτρα το μυθιστόρημα «Χάρτινες μνήμες». Άλλα έργα του είναι τα μυθιστορήματα «Ιφιγένειες» και «Σπίθα» καθώς και η ποιητική συλλογή «Σχεδόν Αθόρυβα».

1. Πείτε μας πως αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;

Η απόφαση για να γραφτεί ένα βιβλίο δεν είναι εύκολο να καθοριστεί. Τις περισσότερες φορές είναι αρκετό ένα ασήμαντο ερέθισμα για να ενεργοποιήσει το δημιουργικό κομμάτι της φαντασίας. Στην παρούσα περίπτωση το έναυσμα ήταν ο τίτλος, ο μανδραγόρας, το μαγικό αυτό φυτό και οι θρύλοι που έχουν συνδεθεί με το όνομά του κατά τη διάρκεια των αιώνων.

2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;

Κάθε βιβλίο περιέχει νομίζω πολλαπλά μηνύματα και αποτελεί τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Έτσι και το συγκεκριμένο καταπιάνεται με αρκετά θέματα με τα οποία ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή διαβάζοντάς το. Οι οικογενειακές σχέσεις και η κρίση που μπορούν να περάσουν, η σημασία της ειλικρίνειας στις διαπροσωπικές σχέσεις, η οικονομική κρίση και τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει σε λαούς ή άτομα, η προσπάθεια χειραγώγησης και οι αντιστάσεις που κάθε άνθρωπος μπορεί να προβάλλει, η επιβολή κάποιων ανθρώπων μέσω της ιδιότητάς τους, η άμετρη φιλοδοξία κάποιων ατόμων και τα ολέθρια αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσει, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο και είναι στη διάθεση του αναγνώστη ποια απ’ αυτά θα προσπεράσει και σε ποια θα σταθεί λίγο παραπάνω να τα σκεφτεί.

3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι τώρα;

Η επιτυχία ενός βιβλίου για μένα προσωπικά δεν έχει να κάνει με το πόσοι θα το αγοράσουν αλλά με το πόσο θα επηρεαστούν όσοι το διαβάσουν. Έτσι είμαι στην ευχάριστη θέση να λαμβάνω καθημερινά μηνύματα από ανθρώπους άγνωστους σε μένα, οι οποίοι βρίσκονται στην ανάγκη μετά από την ανάγνωση να μου επικοινωνήσουν τα συναισθήματα που τους γέννησε το βιβλίο. Γι’ αυτό τον λόγο, το θεωρώ ήδη ένα επιτυχημένο εγχείρημα.

4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;

Θα το χαρακτήριζα μαγικό. Παρ’ ότι είχα την τύχη να δω έως τώρα επτά δικά μου δημιουργήματα να εκδίδονται, κάθε φορά που πιάνω ένα καινούριο βιβλίο ολοκληρωμένο στα χέρια μου, νιώθω το ίδιο συναίσθημα: κάτι σαν ικανοποίηση, σαν δικαίωση του περάσματός μου απ’ αυτή τη ζωή. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.

5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;

Θα έλεγα ότι προσπαθώ να μην ταυτίζομαι με κάποιο πρόσωπο συγκεκριμένο, ωστόσο θεωρώ ότι κάποιοι από τους ήρωες του βιβλίου διαθέτουν αναπόφευκτα δικά μου χαρακτηριστικά και άλλοι που είναι εντελώς ξένοι ως προς εμένα και τον τρόπο σκέψης και δράσης μου. Δεν σας κρύβω δε, ότι τις περισσότερες φορές αυτοί οι δεύτεροι είναι που με προκαλούν περισσότερο, να περιγράψω αλλά κυρίως να ερμηνεύσω την δράση τους.

6. Όταν ήσασταν μικρός πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;

Οφείλω να ομολογήσω ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν πραγματοποιηθεί τα παιδικά μου όνειρα, που είχαν σχέση με σπουδές και με οικογένεια. Είμαι ένας άνθρωπος ευχαριστημένος από τη ζωή.

7. Είστε ευαίσθητος;

Νομίζω ότι ίσως είμαι υπερβολικά ευαίσθητος σε μια εποχή που η ευαισθησία είναι αμαρτία.

8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Ο φόβος μου έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να στερηθώ ανθρώπους που αγαπώ.

9. Ποιά μουσική σας αρέσει;

Ακούω κυρίως ελληνική μουσική, και μάλιστα αυτή που χαρακτηρίζεται έντεχνη.

10. Τι όνειρα έχετε για το μέλλον ;

Τα όνειρά μου δεν αφορούν το μακρινό μέλλον και θα τα χαρακτήριζα εντελώς γήινα: Να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να γίνονται χρήσιμοι και καλοί άνθρωποι.

11.Τι σας στεναχωρεί ;

Με στεναχωρεί η υποκρισία και η σκληρότητα μιας μερίδας του κόσμου, η έλλειψη ανθρωπιάς και το δόγμα «ο θάνατός σου η ζωή μου».

12.Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.

Πεισματάρης, υπομονετικός και με χαμηλή αυτοεκτίμηση.

13. Πώς νιώθετε όταν γράφετε τη λέξη τέλος στο βιβλίο σας;

Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα: από τη μια λύτρωση κι από την άλλη ένα τεράστιο κενό και μια ανεξήγητη μελαγχολία.

14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;

Πάντα κάτι γράφω, αλλά ποτέ δεν είμαι σίγουρος αν θα το ολοκληρώσω.

15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;

Ξεκίνησα με ποίηση από τα χρόνια ακόμη του δημοτικού, φαντάζομαι όπως και οι περισσότεροι ως μια ανάγκη έκφρασης και επικοινωνίας.

16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;

Ξεκίνησα με μια ποιητική συλλογή το 2011 με τον τίτλο «ενδόμυχα» από τις εκδόσεις Χαραμάδα και συνέχισα με τα μυθιστορήματα «Ιφιγένειες» και «Σπίθα» και την ποιητική συλλογή «Σχεδόν Αθόρυβα» που δυστυχώς δεν κυκλοφορούν πια. Ακολούθησε το μυθιστόρημα «Marea» από τις εκδόσεις Ανάτυπο και οι «Χάρτινες Μνήμες» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Το τελευταίο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Υπόθεση Μανδραγόρας» κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο από τις εκδόσεις Ελκυστής».

17.Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;

Την πλοκή του, τη σύνδεση του περιεχομένου με τον τίτλο αλλά και το ψυχολογικό υπόβαθρο που επιχείρησα να δώσω στους ήρωες.

18.Οταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιός/ά το διάβασε πρώτος;

Η μικρή μου κόρη.

19. Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;

Πιστεύω περηφάνια.

20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;

Συνήθως οι κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές, με βάζουν σε σκέψεις αλλά δεν με επηρεάζουν ιδιαίτερα, καθώς πιστεύω πως δεν είναι τίποτα άλλο από απόψεις κάποιων προσώπων που τους άρεσε ή δεν τους άρεσε το βιβλίο, κάτι που είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός. Τις διαβάζω ωστόσο με προσοχή και ενδιαφέρον.

21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;

Θα ήθελα να του προσφέρει αφορμές για προβληματισμό και να μην είναι μόνο ένα ανάγνωσμα για να περάσει η ώρα. Δεν ξέρω ωστόσο αν το καταφέρνω.

22. Όταν γράφατε γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωες σας;

Πάγια τακτική, τουλάχιστον σ’ ότι έχω γράψει μέχρι τώρα, είναι να μην προσχεδιάζω ποτέ την εξέλιξη της ιστορίας. Έτσι καταφέρνω να διατηρώ τη δική μου αγωνία και το δικό μου ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος.

23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωας σας;

Ο ήρωας, πάντα.

24. Από τι εμπνέεστε;

Το πρώτο ερέθισμα έρχεται πάντα από την καθημερινότητα και τα βιώματα. Με ενδιαφέρουν γήινες ιστορίες ανθρώπων καθημερινών.

25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα, θα επέλεγα το Παράπονο σε ποίηση του Ελύτη, με τη φωνή της Αρβανιτάκη.

26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;

Το ατέλειωτο παιχνίδι στο χωριό.

27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;

Χωρίς σκέψη η γέννηση των παιδιών μου.

28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;

Ναι, είμαι αυτό που ονειρευόμουν πάντοτε να είμαι: ένας ευτυχής άνθρωπος, χωρίς απωθημένα.

29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; Ή μετά τη συγγραφή;

Η έκδοση των βιβλίων μου.

30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δυο επιλέγετε;

Οικογένεια χωρίς δεύτερη σκέψη.

31. Για τι έχετε μετανιώσει;

Έχω μετανιώσει που δεν είπα πράγματα που ήθελα να πω σε άλλους, επειδή πίστευα ότι πάντα υπάρχει χρόνος.

32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;

Το δήθεν.

33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;

Ποίηση, λογοτεχνία και ιστορία. 

34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;

Δεν έχω μεγάλους πόθους.

35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Από τους παλαιότερους ο Καζαντζάκης και ο Παπαδιαμάντης και από τους σύγχρονους η Καρυστιάνη.

36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση;

Την υποκρισία και την τάση υπερίσχυσης τους ενός πάνω στον άλλο.

37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;

Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω και ευτύχησα να το πετύχω.

38. Έχετε κάποια χόμπι;

Θα ήθελα, αλλά δυστυχώς ο χρόνος μου είναι περιορισμένος. Μου αρέσει ωστόσο η κηπουρική και κατά καιρούς το εξασκώ. 

39. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;

Έκλαψα τελευταία φορά από συγκίνηση στην αποφοίτηση της κόρης μου από το πανεπιστήμιο.

40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;

Γελάω συχνά οπότε δεν μπορώ να θυμηθώ την αφορμή για την τελευταία φορά.

41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας;

Η μέρα μου ξεκινάει πολύ πρωί, κατά τις έξι, με γράψιμο που διαρκεί μέχρι περίπου το μεσημέρι. Έπειτα πηγαίνω στη δουλειά μέχρι το βράδυ, λίγο διάβασμα στο κρεβάτι, και πάλι από την αρχή. 

42. Τι λατρεύετε περισσότερο;

Τα παιδιά και την αθωότητά τους.

43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;

Σε μια καλή παρέα γύρω από ένα τραπέζι.

44. Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;

Νομίζω ότι όλα τα έως τώρα βιβλία μου έχουν μια κινηματογραφική θα έλεγα ατμόσφαιρα και το έχω φανταστεί κάποιες φορές.

45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας από το βιβλίο σας τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;

Ναι, θα ήθελα να μπορέσω να γράψω κάτι για μερικούς δευτερεύοντες ήρωες που υπάρχουν στα βιβλία μου και αφορούν κυρίως άτομα που έζησαν ανώφελες ζωές ή που αδικήθηκαν από τον περίγυρό τους ή κι από τη ιστορία την ίδια.

46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.

Πως η συγγραφή δεν είναι αυτοσκοπός ούτε μέσο για να κερδίσω, αλλά εσωτερική ανάγκη επικοινωνίας. Δεν ξέρω βέβαια αν ενδιέφερε κάποιον η συγκεκριμένη πληροφορία.

47. Το βιβλίο σας απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό;

Όχι. Νομίζω ότι απευθύνεται σε όλους όσους επιθυμούν να προβληματιστούν και να λάβουν τα μηνύματα που περιέχει.

48. Εαν έχετε γράψει επόμενο βιβλίο θα μπορούσατε να μας πείτε τι πραγματεύεται;

Το τελευταίο που γράφω έχει σχέση με τις οικογενειακές σχέσεις και πως μπορούν αυτές να κλονιστούν με αφορμή εξωγενείς παράγοντες όπως για παράδειγμα το οικονομικό συμφέρον.

49. Τι έχετε να συμβουλέψετε - πείτε σε νέους συγγραφείς που σκέφτονται να εκδόσουν το πρώτο τους βιβλίο;

Να γράφουν πρωτίστως για τον εαυτό τους ώστε να είναι αληθινοί. Όσο για την έκδοση, χρειάζεται πολλή υπομονή.

50. Πόσο χρόνο σας πήρε να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας;

Σχεδόν ένα χρόνο.

51 Τι ήταν αυτό όμως που σας έκανε να συγγράψετε για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα; Ποιο το ερέθισμα;

Το ερέθισμα για το πρώτο μου μυθιστόρημα, τις «Ιφιγένειες» ήταν μια αληθινή παλιά οικογενειακή ιστορία, φορέας της οποίας ήμουν από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια.

52. Αν είχατε ενα βιβλιοπωλείο πως θα το φανταζόσασταν;

Θα ήθελα να έχω ένα βιβλιοπωλείο στο οποίο να υπάρχει χώρος για ανάγνωση και να είναι ένας τόπος όχι τόσο πώλησης όσο ανταλλαγής απόψεων και συζήτησης γύρω από το βιβλίο.

53. Πείτε μας 3 πράγματα που θέλετε από εναν εκδοτικό οίκο.

Εντιμότητα, ειλικρίνεια, συνέπεια.

54. Πώς είναι ο κόσμος των εκδόσεων σε γενικές γραμμές, καλός ή κακός;

Παράξενος σίγουρα.

55. Τί αποτελεί για εσάς λογοτεχνία; Για την ακρίβεια, τί θεωρείτε εσείς «καλή» λογοτεχνία; Υπάρχει καλή και κακή λογοτεχνία τελικά;

Χωρίς να ξέρω που κατατάσσονται τα δικά μου έργα, ναι θεωρώ πως υπάρχει αν όχι κακή, ρηχή λογοτεχνία. Και μιλώ για εκείνα τα έργα που στέκονται στην επιφάνεια χωρίς να δημιουργούν κάποιο γόνιμο προβληματισμό. Ωστόσο σίγουρα για να υπάρχει κι αυτή, ικανοποιεί κάποιες ανάγκες.

56. Από την εμπειρία σας, πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να ξεκινήσει κάποιος την παρουσία του βιβλιογραφικά; Εννοώντας αν χρειάζεται κάποιου είδους αποδοχή του κόσμου πρωτίστως ή αν μπορεί ο καθένας να προχωρήσει σε μια κυκλοφορία βιβλίου που έγραψε έτσι αυτόβουλα, ίσως και με δική του οικονομική επιβάρυνση; Τι χρειάζεται για να το πραγματώσει σαν εγχείρημα;

Το να εκδώσει κανείς το πόνημά του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο απ΄ την στιγμή που υπάρχουν δεκάδες εκδοτικοί οίκοι που με μια μικρότερη ή μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση του συγγραφέα προβαίνουν εύκολα σε έκδοση του έργου του, χωρίς πολλές φορές να είναι ειλικρινείς απέναντι στους δημιουργούς ως προς την αξία του βιβλίου τους. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, από την άλλη, που δεν ζητάνε οικονομική συνδρομή, επενδύουν σε ονόματα αναγνωρίσιμα που εγγυώνται κάποιο σεβαστό αριθμό πωλήσεων. Κι αν καμιά φορά εμπιστευτούν κάποιον νεότερο, ή ακόμη σπανιότερα πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, αν εκείνος δεν φέρει τα προσδοκώμενα νούμερα, τότε πολύ απλά η συνεργασία δεν συνεχίζεται. Αυτό που θα έδινα ως συμβουλή, αν και δεν πιστεύω πως είμαι ο κατάλληλος, είναι να μην σταματήσουν ποτέ όσοι γράφουν να το κάνουν έχοντας στο μυαλό τους ότι η συγγραφή ευνοεί πρώτα και κυρίως τους ίδιους. Έπειτα να οπλιστούν με υπομονή και να μην αποθαρρύνονται από τις αρνητικές απαντήσεις.

57. Ποιά/ος ηθοποιός θα θέλατε να ενσαρκώσει στην οθόνη ή στο θέατρο την ηρωίδα/ήρωα του βιβλίου σας;

Δεν το έχω σκεφτεί.

"Υπόθεση Μανδραγόρας " - οπισθόφυλλο

Ο Βασίλης, ένας νεαρός άνδρας που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, πληροφορείται τον ξαφνικό και μυστηριώδη θάνατο του πατέρα του. Επιστρέφοντας στην Αθήνα για την κηδεία, έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια και με τις ενοχές. Αρχικά θεωρεί ανώφελο να αναζητήσει τις πραγματικές αιτίες του θανάτου του και αποφασίζει να επιστρέψει στη βάση του και να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του.

Επιστρέφοντας ωστόσο στο Λονδίνο, βρίσκει ανάμεσα στην αλληλογραφία του, ένα γράμμα από τον πατέρα του, το περιεχόμενου του οποίου συσκοτίζει ακόμη περισσότερο, αντί να διευκρινίζει, τις αιτίες του θανάτου του.

Δυο στοιχεία εκείνης της επιστολής του εξάπτουν την περιέργεια: η αναφορά σε έναν στίχο από τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ «Οι στριγγλιές σαν το ξερίζωμα του μανδραγόρα, που όσοι ακούν τρελαίνονται…» καθώς και η παρότρυνση «μην ψάξεις, μόνο δέξου». Η τελευταία εκείνη μάλιστα προτροπή για κάποιο περίεργο λόγο λειτουργεί μέσα του αντίστροφα και αρχίζει μια αναζήτηση με αφετηρία κάποιες φωτογραφίες που ο πατέρα του είχε ξεφυλλίσει λίγο πριν πεθάνει.

Η αναζήτησή του θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια παλιά ιστορία που ανάγεται χρονικά στην εποχή της στρατιωτικής θητείας του πατέρα του στη Ρόδο τη δεκαετία του 1980 αλλά κυρίως με την διαπίστωση πως εκείνη η ιστορία ήταν πιο άμεσα συνδεδεμένη με τη δική του ζωή απ’ ότι θα μπορούσε ο ίδιος να πιστέψει.

Έτσι, ξεκινά να συμπληρώσει το ψηφιδωτό της ύπαρξή του, ανακαλύπτοντας ένα- ένα τα πρόσωπα και τα γεγονότα, οδηγούμενος από το ένα στοιχείο στο άλλο. Θα βρεθεί αρχικά από την κρύα αίθουσα ενός ψυχιατρείου, σ΄ ένα μοναστήρι στην Κρήτη κι έπειτα πάλι πίσω στο Λονδίνο και μετά στη Ρόδο όπου και θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος και θα αποκαλυφθεί.

Αποσπάσματα

Πίστευα ότι η κρίση θα οδηγήσει τον Έλληνα, να κάνει μια στροφή προς το μέσα του, να ψαχτεί, να δει τι έκανε λάθος τόσα χρόνια, να αναθεωρήσει τις απόψεις του, να γίνει πιο συναισθηματικός... αλλά μάταια. Αντιθέτως είδα ολάκερο ένα ένδοξο έθνος που τόσα χρόνια βρισκόταν ξαπλωμένο πάνω σε βολικές προγονικές δάφνες, να μετατρέπεται σε ένα άτακτο κοπάδι από ύαινες που η μια θέλει να αρπάξει τα αποφάγια της άλλης, να ρουφήξει το αίμα της άλλης...

Όχι πως δεν υπέβοσκε από πριν αυτή η τάση μέσα στον άνθρωπο, μα την υπέκρυπτε, την καμουφλάριζε καλά και δεν ήταν τόσο μα τόσο εξόφθαλμη. Χιλιάδες χρόνια πολιτισμού δε στάθηκαν ως φαίνεται αρκετά για να κοπεί εντελώς ο ομφάλιος λώρος που τον έδενε ανέκαθεν με τον πίθηκο. Και άρκεσαν μόνο μερικά χρόνια οικονομικής δυσκολίας για να επιστρέψει ομαδόν σ’ αυτόν, να θυμηθεί πως συμπεριφέρεται το κτήνος, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς συμπόνια, χωρίς συναίσθηση της ανθρώπινης εκπολιτισμένης φύσης του. 

ο θάνατος ο κοντινός, ο αγαπημένος προκαλεί και την απότομη αφύπνιση της συνείδησης, το ξέθαμα των συναισθημάτων που έρχονται αυτόματα και μας κατακλύζουν σαν παλίρροια χωρίς να μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό. Δεν υπάρχει άλλη στιγμή που να αισθανόμαστε πιο αδύναμοι από εκείνη που ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αιφνίδιο τέλος ενός δικού μας ανθρώπου και ειδικά γονιού.

Ίσως γιατί μερικά πρόσωπα στη ζωή μας τα θεωρούμε άτρωτα, αθάνατα, δεδομένα. Κι όλο αναβάλλουμε να τους πούμε αυτά που θα θέλαμε, όλο αφήνουμε για την επόμενη μέρα ένα τηλεφώνημα, μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα, ένα «σ’ αγαπώ». Γιατί νομίζουμε ότι ο χρόνος είναι σύμμαχός και λειτουργεί υπέρ μας. Μέχρι που έρχεται μια στιγμή που η Άτροπος αποφασίζει να κόψει το λεπτότατο νήμα μιας ζωής και να μας αφήσει μετέωρους να σκεφτόμαστε όλα όσα θα έπρεπε να έχουμε πει και να έχουμε κάνει. Μόνο που η εκ των υστέρων συνειδητοποίηση πονάει πολύ.

Για το Books 'n' more magazine

Αλίνα Παπαδοπούλου

Έχει σπουδάσει Digital Marketing & Social Media στο Ηνωμένο Βασίλειο

Εργάζεται στην πρεσβεία της Σουηδίας ως διερμηνέας. Υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων στον εκδοτικό όμιλο A&P Publications, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του περιοδικού Βooks 'n' more magazine.

Ραδιοφωνική παραγωγός 

Της αρέσει η ταχύτητα, τα ταξίδια και έχει μεγάλη συλλογή από ακριβά αρώματα.

Ζει ανάμεσα σε Αθήνα και Ιταλία 

Στόχος της να κατακτήσει το άγνωστο.