«Η Νύχτα στο Νησί». Όταν ο Πάμπλο Νερούδα ύμνησε τον καλοκαιρινό έρωτα σε ένα συγκινητικό ποίημα

Τι συμβαίνει όταν ερωτεύεσαι δίπλα στη θάλασσα.

Ποιητής του έρωτα ή ο σημαντικότερος ποιητής που βγήκε ποτέ από τη Λατινική, ο Πάμπλο Νερούδα, κατά κόσμον Ρικάρδο Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο, έχει υπογράψει κάποια από τα πιο έντονα ποίηματα αγάπης του 20ου αιώνα.

Η γραφή του αρκετά κοντά στου δικού μας Οδυσσέα Ελύτη εμποτισμένη με ιστορίες δίπλα στη θάλασσα και εξομολογήσεις πάνω σε αδιευκρίνιστα αλμυρά νησιά, βρίσκει το τέλειο παράδειγμα της στο ποίημα «Η Νύχτα στο Νησί», μέσα από το βιβλίο «Πάμπλο Νερούδα - ερωτικά ποιήματα» (Εκδόσεις Πατάκη, 2009).

Ο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 12 Ιουλίου του 1904 στο Παράλ της Χιλής. Ο Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπιέλ Γκαρθία Μάρκες τον έχει χαρακτηρίσει ως τον κορυφαίο ποιητή του προηγούμενου αιώνα σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 1971 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του «μαγικού ρεαλισμού» και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, γενικά.

Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

Όλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
στη θάλασσα πλάι, στο νησί.
Άγρια ήσουν και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο,
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

Ίσως πολύ αργά
τα όνειρά μας ενώθηκαν
στο ύψος ή στο βάθος,
ψηλά σαν τα κλαδιά που τα κουνάει ο ίδιος άνεμος,
κάτω σαν ρίζες κόκκινες που ακουμπάνε μεταξύ τους.

Ίσως το όνειρό σου
απομακρύνθηκε απ’ το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με αναζητούσε
όπως πριν
όταν ακόμα δεν υπήρχες,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλευρό σου,
και τα μάτια σου γύρευαν
αυτό που τώρα

− ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό −

σου προσφέρω απλόχερα
γιατί είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα που
η γη η σκοτεινή γυρίζει
με ζωντανούς και πεθαμένους,
κι όταν ξύπνησα στα ξαφνικά
μες στο σκοτάδι
το χέρι μου είχα γύρω από τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου
και μόλις  ξύπνησα το στόμα σου
βγαλμένο απ’ το όνειρό σου
μου έδωσε τη γεύση της γης,
του θαλασσινού νερού, των φυκιών,
του βυθού της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σα να μου ερχόταν
από τη θάλασσα που μας κυκλώνει.