ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΘΩ VAL O' TELI ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΕΝΑΟΝ

Ο Βίκτωρας έσκυψε το κεφάλι, άπλωσε το χέρι να πιάσει τα τσιγάρα του, να καλύψει τη σιωπή που έπεσε, να μη χρειαστεί να σχολιάσει, να μην τη λυπηθεί.

«Μη στεναχωριέσαι για μένα», πρόφτασε εκείνη «πάνε τόσα χρόνια πια που δεν νιώθω τίποτα. Μερικές φορές είναι σαν να μην τα έζησα εγώ, μα κάποια άλλη, κάπου αλλού, σε μια άλλη ζωή».

«Ο χρόνος τα γιατρεύει όλα», απάντησε κλισαρισμένα εκείνος, φυσώντας ένα σύννεφο καπνού προς το ταβάνι.

«Δεν είναι ο χρόνος που το κάνει αυτό, ανόητε», θύμωσε τώρα η γριά «δεν είναι ο χρόνος, είναι ο πόνος».

Την κοίταξε σοκαρισμένος για άλλη μια φορά. Από πού έβγαινε αυτός ο άλλος εαυτός; Πού ήταν κρυμμένος;

«Ο πολύς πόνος μοιάζει αβάσταχτος, αλλά δεν είναι. Πίστεψέ με. Μόλις τον δεχτείς, παύεις πια να τον νιώθεις», περιέγραψε απλά η γριά.

«Ή μπορεί να τον συνηθίζεις», σχολίασε καυστικά εκείνος.

«Σταμάτα να κάνεις τον έξυπνο. Είμαι σίγουρη ότι αυτά τα σχόλια θα έφεραν πολλές γυναίκες δίπλα σου. Όμως, κοίτα, είσαι μόνος. Δεν είναι ικανά να κρατήσουν κανέναν», έριξε τα βέλη της η γριά χαμογελώντας.

Αυτός ο τύπος την έκανε να βγάζει τον κακό της εαυτό. Δεν τον συμπάθησε από την πρώτη στιγμή που τον είδε. Είχε το ύφος που έχουν όλοι με τη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, ήθελε να περνάει για κοσμοπολίτης και πουλούσε ύφος ότι έκανε επάγγελμα την τέχνη. «Κουραφέξαλα», σκέφτηκε. Είχε φτιάξει μια εικόνα για τον εαυτό του και ζούσε μέσα από αυτήν. Εκείνη δεν τον είχε ανάγκη. Θα του έλεγε τη γνώμη της κι αν του άρεσε.

«Είμαι μόνος κατ’ επιλογήν, το κατάλαβες κυρά Γραμματική; Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να αξιοποιήσουν αυτό τους το δικαίωμα. Το διάλεξα κι έτσι μου αρέσει να ζω».

«Καλά. Μπορείς να το νομίζεις, αν σου αρέσει», έκλεισε το θέμα η γριά εκεί.

Εκείνος, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος να της χαριστεί. Τον προκαλούσε και ήθελε να ανταποδώσει, ήθελε να την πείσει ότι ήταν διαφορετικός, με άλλες ιδέες και πιστεύω για τη ζωή. «Γιατί να με νοιάζει;», άκουσε μια φωνή πίσω στο μυαλό του, μη δίνοντάς της, όμως, σημασία.

«Καταλαβαίνω ότι έχεις υποφέρει πολύ», είπε συγκαταβατικά, μην περιμένοντας καθόλου την αντίδραση της γριάς.

Τον πλησίασε σε απόσταση εκατοστών, στύλωσε το βλέμμα στα μάτια του και είπε:

«Μισώ τη συμπάθειά σου. Έρχεται από πολύ σκοτεινά ένστικτα. Δεν τη θέλω και δεν τη χρειάστηκα ποτέ».

Είδε τα μάτια της να γυαλίζουν μυστήρια. Η γριά δεν ήταν εύκολος συνομιλητής και είχε πολλά ακόμα να πει μαζί της. Τεντώθηκε στην καρέκλα για να μειώσει λίγο τον πόνο στην πλάτη και σηκώθηκε. Ήξερε πως ήταν περιττό να την ευχαριστήσει για το μεσημεριανό. Σίγουρα δεν θα της άρεσαν αυτά τα τυπικά. Ανέβηκε τα σκαλιά κι έπεσε στο κρεβάτι.

«Ο χρόνος δεν διακόπτεται. Τα πετάλια του σε πάνε μόνο μπροστά, όσο μεγάλη κι αν είναι η βούλησή σου να τα κινήσεις προς τα πίσω, να διορθώσεις την πορεία σου. Άπληστος, καταβροχθίζει συνεχώς, αέναα –χωρίς να επιστρέφει τίποτα».

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΕΝΑΟΝ

Συγγραφέας: Val O' Teli

Τίτλος Βιβλίου: Κάτω απ' τη σκιά του Άθω

Σελίδες: 556

Κατηγορία: Μυθιστόρημα

Έκδοση: Ιούνιος 2017

ISBN GR: 978-618-82989-5-8

ISBN ENG: 978-618-82989-7-2

Tιμή Λιανικής: 16 ευρώ

Κυκλοφορεί στα Ελληνικά με τον τίτλο Κάτω απ΄τη σκιά του Άθω

 και στα Αγγλικά Under the shadow of Athos