Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Τα Πέπλα της Κόλασης»
της Ελένης Βεζύρογλου
…Η Τέσσα ήταν ζαρωμένη στην πολυθρόνα με μια μικρή κουβέρτα ριγμένη στα πόδια της. Το ζεστό μπάνιο την είχε βοηθήσει να σταματήσει να τρέμει, μολαταύτα η περιπέτεια στο κρύο την έκανε ν’ ανατριχιάζει με μικρά ρίγη στην πλάτη.
Ο Στράτος ανέλαβε να σερβίρει τσάι στα φλιτζάνια των γυναικών. Πρόσεξε πως η Τέσσα είχε αφηρημένο κι απόμακρο ύφος σαν κάτι να την απασχολούσε βαθιά. Σκέφτηκε πως είχε έρθει αντιμέτωπη μ’ αυτό που στοίχειωνε τη ζωή του τόπου μα κοιτώντας την προσεκτικά, θα στοιχημάτιζε πως δεν ήταν πια τρομαγμένη, απλά είχε το ύφος ανθρώπου που τον τρώει το σαράκι της ανήσυχης περιέργειας για ανεπίλυτα μυστήρια και παράδοξα.
Η φωνή της, θαρρείς για να επιβεβαιώσει την εντύπωσή του, ακούστηκε εκείνη τη στιγμή χαμηλή αλλά σταθερή.
«Ξέρετε… οι χωριανοί έχουν δίκιο. Σ’ αυτό το σπίτι… υπάρχει κάτι».
Την κοίταξαν κι οι δυο με τέτοιο βλέμμα δυσπιστίας, που κανονικά θα έπρεπε να σταματήσει την κουβέντα εκεί αν δεν ήθελε να χάσει την εκτίμησή τους στη σοβαρότητά της. Μα εκείνη συνέχισε.
«…Όταν έσβησε το κερί και…» σταμάτησε λίγο «…όταν δεν κατάφερα ν’ ανοίξω την πόρτα και κάθισα μόνη μου στο σκοτάδι… μέσα στη σιωπή… ένοιωσα μια παρουσία εκεί κοντά μου».
«Παρουσία…;» Η Ξένια έγειρε πάνω της κι ακούμπησε την παλάμη στο μέτωπό της «…ελπίζω να μην ανέβασες πυρετό, θα νοιώθω ένοχη πως δεν υπήρξα καλή οικοδέσποινα».
Η Τέσσα χαμογέλασε αχνά. «Δεν παραληρώ Ξένια. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό που βίωσα, μ’ όλες τις λεπτομέρειες». Χαμήλωσε τη φωνή της κουρασμένη. «…Όταν προσπαθούσα ν’ ανοίξω την πόρτα και δεν άνοιγε, μου πέρασε απ’ το μυαλό πως το σπίτι δεν ήθελε να μ’ αφήσει να φύγω… ήθελε για κάποιο λόγο να με κρατήσει εκεί».
Ο Στράτος την διέκοψε επικριτικός. «Μα γιατί το προσωποποιείς; Μην αναφέρεσαι σ’ αυτό σαν να είναι κάτι έμψυχο. Το σπίτι δεν μπορεί να “θέλει” ούτε να “κάνει” ούτε να “σκέφτεται”.
«Ίσως όχι το σπίτι, αλλά “αυτό” που είναι μέσα στο σπίτι».
«Δηλαδή τώρα μιλάμε για πνεύμα; για φάντασμα;» Τα λόγια του Στράτου είχαν μιαν αιχμηρότητα. «…Για το Θεό Τέσσα! δε θα γίνουμε κυνηγοί φαντασμάτων. Σύνελθε!»
«Μα σας το είπα! ένοιωσα μια παρουσία κοντά μου, σαν κάποιος να ήταν δίπλα μου…»
«Τον είδες;»
«Μέσα στο σκοτάδι όχι, αλλά… το ένοιωσα».
«Ήσουν τόσο τρομαγμένη, που φυσικό είναι να ένοιωθες διάφορα…»
«Δεν είναι μόνο αυτό. Άκουσα κι ένα θόρυβο, σαν κάποιος να ελαφροπάτησε σε ξεκάρφωτο σανίδι».
«Νόμισες πως άκουσες. Ήσουν σε κατάσταση σοκ. Η σύγχυση σπρώχνει τη φαντασία να μεταβάλλει την αντίληψη και να διαστρέφει την πραγματικότητα».
Η Τέσσα κούνησε αργά το κεφάλι. Θεώρησε περιττό να επιμείνει. Δεν ήθελε να διχογνωμήσει μαζί του. Σίγουρα δε θα είχε να της δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις για το μυστήριο της πόρτας που τη βρήκαν ανοιχτή ενώ εκείνη είχε προσπαθήσει τόσο πολύ χωρίς να το καταφέρει, ούτε για το φριχτό θόρυβο απ’ το εσωτερικό της ντουλάπας που έμοιαζε σαν να ’βγαινε από τη γιγάντια μπουρού ενός πλοίου. Απλώς θα της έλεγε πως ήταν παιχνίδια της φαντασίας της. Εκείνη όμως ήξερε καλά τι ένοιωσε και τι άκουσε.
Και πράγμα παράξενο! δε φοβόταν πια! Μόνο αναρωτιόταν. Αισθανόταν πως “κάποιος” εκεί μέσα θέλησε να την κρατήσει για να της πει κάτι, να της δώσει ένα μήνυμα. Και ήταν πολύ περίεργη να το πάρει.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Τα Πέπλα της Κόλασης»
της Ελένης Βεζύρογλου
…Οι πληροφορίες που είχε ο Στηβ για την νυχτερινή Φλωρεντία μπορούσαν να χαρακτηριστούν ανεκτικά μέτριες, αλλά οι γνώσεις του για το θέμα, που βασίζονταν στις εμπειρίες της προγενέστερης επίσκεψής του, ήταν άξιες εμπιστοσύνης.
Η Λητώ ακολούθησε τις επιλογές του, σε μια βραδιά που είχε την έξαψη της περιπέτειας πλάι στη γοητεία της παρουσίας του. Στον κόρφο της έλαμπε η χρυσή καρδιά με τα διαμάντια, το συμβολικό κόσμημα που έκλεινε μαζί με τα χαραγμένα τους ονόματα, τις επιθυμίες και τα αισθήματά του.
Ξεκίνησαν μ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί σ’ ένα παραδοσιακό Vineo*, συνέχισαν με φαγητό και άφθονο Κιάντι στην trattoria da Michele*, και κατέληξαν σ’ ένα νυχτερινό στέκι των νεαρών Ιταλών, με δυνατή Ιταλική και τέκνο μουσική. Παρ’ ότι το Κιάντι είχε επενεργήσει και της είχε χαρίσει ένα έντονο κέφι, η Λητώ ένοιωσε μια στιγμιαία νευρικότητα μπαίνοντας στον τεράστιο χώρο, ξένον προς τις συνήθειές της, το γούστο της στη μουσική, και τα ενδιαφέροντά της. Ο Στηβ αντίθετα φαίνονταν τόσο εξοικειωμένος με το είδος της μουσικής και το στυλ του χώρου, που κινούνταν σαν ν’ αποτελούσε ένα αναπόσπαστο μέρος του συνόλου.
Πλησίασαν στο μεγάλο μπαρ όπου θαρρείς κι είχαν δώσει ραντεβού όλοι οι τριαντάρηδες της πόλης. Ο Στηβ παρήγγειλε μπέρμπον για τον εαυτό του κι εκείνη θέλησε ν’ ακολουθήσει.
«Ίσως κάτι πιο ελαφρύ…;» προσπάθησε να την αποτρέψει μαλακά εκείνος, κολλώντας τα χείλη του στο αφτί της για να τον ακούσει μέσα στο πανδαιμόνιο της τέκνο.
Η Λητώ γέλασε και του απάντησε με τον ίδιο τρόπο, επιμένοντας. «Μπέρμπον και για μένα, Στηβ…» Θα ’θελε να του πει, η ώρα είναι κατάλληλη δεν νομίζεις; θέλω να ξεφύγω απ’ ό,τι με δένει και με κρατάει μακριά σου, απ’ όλες τις ανασφάλειες που νοιώθω και δεν το παραδέχομαι, απ’ ό,τι με χωρίζει από σένα, απ’ αυτό το χώρο, απ’ αυτή τη δυνατή μουσική… Θέλω να ξεχάσω μιαν αγάπη που με πονάει, θέλω να λύσω το φρένο των αναστολών και να ξεχυθώ ελεύθερη, ελεύθερη μέχρι την αγκαλιά σου…
Μα δεν είπε απολύτως τίποτε, ήταν εξ’ άλλου τόσο άβολος ο τρόπος της επικοινωνίας τους. Τράβηξε τα χείλη της από το αφτί του και βάλθηκε να κοιτάζει γύρω της εκείνο το κύμα των προσώπων, των κορμιών, των χρωμάτων, όλα, ένα συνονθύλευμα που κινιόταν στους γρήγορους ρυθμούς της τέκνο, μέσα στη συνεχή εναλλαγή από σκοτάδι σε φως, που έδιναν τα ρυθμιζόμενα παιχνίδια του φωτισμού. Σιγά σιγά η διάθεσή της προσαρμόστηκε. Το μπέρμπον της έκαιγε το λαιμό. Σε κάθε ρουφηξιά το φαντάζονταν να κυλά και να της καίει τις φλέβες. Έκανε μια γκριμάτσα που κανένας δεν πρόσεξε κι ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Ύστερα κι άλλη, κι άλλη… Έπιασε τον εαυτό της ν’ ακολουθεί τη μουσική μ’ ένα ελαφρύ λίκνισμα της πλάτης και των γοφών.
Το μπράτσο του Στηβ που ήταν περασμένο γύρω απ’ τη μέση της, “έπιασε” την κίνηση. Την ξεκόλλησε απ’ το μπαρ και την παρέσυρε μαλακά σ’ ένα αργό λίκνισμα κι ύστερα σ’ ένα ξέφρενο ρυθμό που η Λητώ ανταποκρίθηκε με μιαν ανεξέλεγκτη ενέργεια. Η μουσική την συνεπήρε, ένοιωσε μια μαγεία, μια έκσταση, την παρέσυρε ένας ανεμοστρόβιλος, μια ζαλιστική μέθη. Άραγε από τί ξέφευγε; Στριφογύριζε σ’ έναν ίλιγγο κι η μουσική την έσπρωχνε κοντά του, απέναντί του, πάνω του, γύρω του. Τα κορμιά τους ακουμπούσαν κι απομακρύνονταν, ιδρωμένα απ’ την ένταση, σε φιγούρες πρωτόγονης κι αστείρευτης ορμής.
Κι ύστερα, ξαφνικά, ο ρυθμός άλλαξε κι η μαγεία της Ιταλικής μουσικής έσμιξε τα κορμιά τους σ’ ένα παθιασμένο σφιχταγκάλιασμα. Απλώθηκε η ζεστή φωνή του Enzo Belmonte σ’ ένα υπέροχο παλιό τραγούδι. “Ti amo”. Η Φλωρεντία έκανε τα δικά της κόλπα και τους έφερνε κοντά.
Ο Στηβ προσπάθησε να ηρεμήσει τους σφυγμούς του. Ήταν τρελά ερωτευμένος μ’ αυτή τη γυναίκα. Αναλογίστηκε αστραπιαία τους μικροέρωτες και τα φλερτ του με νεαρές κοπέλες της ηλικίας του. Ποτέ καμιά δεν τον είχε κάνει να νοιώσει έτσι όπως ένοιωθε μαζί της. Κι αν δεν ήταν διατεθειμένη να γίνει η φλόγα που θα άναβε την πυρκαγιά στην αγκαλιά του έτσι όπως την επιθυμούσε εκείνος, δεν πειράζει. Θα αρκούνταν στην τρυφερή της παρουσία για όσον ευλογημένο χρόνο θα μπορούσε να την έχει κοντά του. Αν την πίεζε ίσως την έχανε για πάντα.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Ελένη Βεζύρογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Κοινωνική Εργασία, εργάστηκε, δημιούργησε την οικογένειά της κι έχτισε τη ζωή της στην αγαπημένη της πόλη.
Από πολύ νωρίς, τα πρώτα νεανικά της χρόνια, ακολουθώντας την έμφυτη κλίση της στην ποίηση και την πεζογραφία, ξεκίνησε δειλά τις συγγραφικές απόπειρες. Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα με ψευδώνυμο, σε λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες. Αυτά τα πρώτα συγγραφικά εγχειρήματα, αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία διαμόρφωσε κι εξέλιξε το λογοτεχνικό της ύφος.
Στη λογοτεχνική σκηνή εμφανίστηκε ουσιαστικά το 2010, εκδίδοντας την ποιητική συλλογή «Αλάβαστρο και Φίλντισι» από τις εκδόσεις «Μαίανδρος».
Το επόμενο βιβλίο της, το μυθιστόρημα «Τα Πέπλα της Κόλασης», εκδόθηκε το 2015 από τις εκδόσεις «Πηγή – I Write».
Είναι υπό έκδοση ένα καινούργιο μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «ΕΞΗ», κι ένα παιδικό βιβλίο από τις εκδόσεις «Ανεμόεσσα».
Η Ελένη Βεζύρογλου είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και διετέλεσε επί τετραετία μέλος του Δ.Σ. σαν Γενική Γραμματέας. Τα βιβλία της, μας πείθουν πως είναι ένας άνθρωπος που έχει να πει πολλές κι ενδιαφέρουσες ιστορίες… Ας τις ακούσουμε!
Απόψεις αναγνωστών
για τα «Πέπλα της Κόλασης»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΝΙΔΑΣ
(Οικονομολόγος – συγγραφέας – δάσκαλος δημιουργικής γραφής)
(Απόσπασμα βιβλιοκριτικής)
Τα «Πέπλα της Κόλασης» είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο που σε βγάζει από την κούραση μιας αποτελματωμένης καθημερινότητας. Ακροβατεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο πάθος του ασίγαστου έρωτα και της συγκινητικής προσφοράς της αγάπης, κι ακόμη, ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο, εξηγώντας μας πως το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο και πως κάπου στη μέση, δεσπόζει μια σκοτεινή περιοχή που δεν ανήκει σε κανένα από τα δύο. Ακριβώς σ’ αυτή την περιοχή αισθανόμουν πως βρίσκομαι όσο το διάβαζα.
Το διάβαζα λαίμαργα, άπληστα, αχόρταγα, παρασυρμένος απ’ τον καταιγιστικό ρυθμό του. Με γοήτευσε η πλοκή, η δράση, το ύφος, η εξαιρετική γραφή αλλά και κάτι απρόσμενο: το μυστήριο που το περιβάλλει, το μεταφυσικό, το άγνωστο. Εκείνο το σπάνιο χαρακτηριστικό που σε κάνει να σκεφτείς και να φανταστείς πάνω απ’ τα γήινα, πέρα, μακριά απ’ τα τετριμμένα και τα ορατά, και σε αναγκάζει να ριγήσεις απ’ το δέος του ανερμήνευτου.
Ένα βιβλίο 530 σελίδων αμείωτου ενδιαφέροντος, που για να το δημιουργήσεις απαιτούνται: πραγματικό ταλέντο, πολύπλευρη γνώση, απίστευτη φαντασία, απαράμιλλη ευαισθησία κι απεριόριστη αγάπη για τη γραφή.
Στο εξής, ανάμεσα στους ελάχιστους συγγραφείς που υποκλίνομαι για το ερωτικό τους μυθιστόρημα, συγκαταλέγω με το χέρι στην καρδιά και την κυρία Βεζύρογλου, για τα «Πέπλα της Κόλασης».
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΟΥ
(Δικηγόρος – λογοτέχνης)
…Ύστερα από αναλύσεις, συζητήσεις, κριτικές, καταλήγουμε πως το βιβλίο της Ελένης Βεζύρογλου «Τα Πέπλα της Κόλασης», σηματοδοτεί μια υπέροχη σελίδα στην ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας!
Ο λόγος της βυθομετρά την καρδιά. Η γραφή της περίτεχνη σαν υφαντό από μετάξι.
Συναρπαστική!
ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ – ΤΣΙΟΥΛΠΑ
(Εκπαιδευτικός – συγγραφέας – βιβλιοκριτικός)
(Απόσπασμα βιβλιοκριτικής)
Στο βιβλίο με τίτλο «Τα Πέπλα της Κόλασης», η συγγραφέας επιχειρεί με επιτυχία, μια διαφορετική γραφή ενός σύγχρονου μυθιστορήματος με μια ιδιότυπη πλοκή. Η αφηγηματική της ικανότητα παρουσιάζει τα γεγονότα και τις συμπεριφορές των ηρώων της έτσι, ώστε να είναι μεν δηλωτικά της τρέχουσας καθημερινότητας, αλλά εντέχνως να αποκρύπτονται.
Εξ αρχής ο αναγνώστης δονείται συγκινησιακά και στοχάζεται… Το μυθιστόρημα διαθέτει ερεθίσματα ποσοτικά και ποιοτικά μέσα από έναν αβίαστο λόγο που σου δίνει χρόνο να σκεφτείς. Δεν γράφεται εύκολα ένα τέτοιο έργο, αφού η δόμηση και η γραφή προϋποθέτουν μια βασανιστική προβληματική.
Η κ. Βεζύρογλου τολμά να έρθει σε σύγκρουση με τους θεμελιώδεις νόμους της κοινωνίας, καθώς επιζητεί το αδύνατο, την παραδοξότητα των πραγμάτων που άλλοι απορρίπτουν και άλλοι αποδέχονται.
Ελκύει τον αναγνώστη η πλοκή και κυρίως το διάχυτο suspense που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος.
ΕΡΙΕΛΑ ΚΑΜΑΡΑ
(Φιλόλογος – δασκάλα δημιουργικής γραφής – κριτικός λογοτεχνίας)
(Απόσπασμα βιβλιοκριτικής)
Στα «Πέπλα της Κόλασης», η Ελένη Βεζύρογλου ξαφνιάζει ευχάριστα με ένα διαφορετικό άρωμα γραφής. Αναδεικνύει το συγγραφικό της ταλέντο μέσα από το ογκώδες αλλά καθόλου κουραστικό μυθιστόρημά της, αφήνοντας με αυτό τον τρόπο το δικό της μαγικό στίγμα στον εκτενέστατο κατάλογο της ερωτικής λογοτεχνίας.
Διαβάζοντας το βιβλίο ανακαλύπτεις το “διαφορετικό”, που έγκειται σε μια αριστοτεχνική ακροβασία ανάμεσα σε ονειρικές και πραγματικές καταστάσεις. Αυτό, αποτελεί και το μυστικό της επιτυχίας της, καθώς ο αναγνώστης παραμένει σε εγρήγορση και αγωνιά για την εξέλιξη της ιστορίας.
Η εξαιρετική χρήση της γλώσσας ζωντανεύει το κείμενο, αναδεικνύοντας το δίπολο θανάτου και έρωτα. Η γραφή είναι άμεση, ο λόγος καθαρός και έχει γρήγορη ροή. Τίποτε δεν δυσχεραίνει την αναγνωστική απόλαυση. Οι περιγραφές είναι μαγευτικές, παραστατικές, μεθυστικές και τα έξοχα εκφραστικά μέσα, σου δίνουν την ψευδαίσθηση πως ταξιδεύεις στα μέρη όπου εξελίσσεται η πλοκή.
Το βιβλίο αυτό με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες. Αξίζει να διαβαστεί, καθώς η γραφή της Ελένης Βεζύρογλου απελευθερώνει τον κριτικά σκεπτόμενο αναγνώστη.
ΑΝΝΑ ΤΣΙΛΙΓΚΙΡΟΓΛΟΥ – ΦΑΧΑΝΤΙΔΟΥ
Ιατρός – συγγραφέας – ομ. καθηγήτρια Α.Π.Θ.
Η Ελένη Βεζύρογλου μας συναρπάζει με το βιβλίο της «Τα πέπλα της Κόλασης». Ένα μυθιστόρημα, όπου συνυφαίνονται το μυστήριο για το μεταφυσικό και το άγνωστο, με τις αδιέξοδες καταστάσεις της καθημερινότητας. Η φαντασία της συγγραφέως συνθέτει μια γοητευτική πλοκή, όπου όμως η φαντασία, δεν αναιρεί την αυθεντικότητα της πραγματικής εικόνας της ζωής.
Η αγάπη για τη ζωή, τον άνθρωπο και τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του, αποτελεί τον συνεκτικό ιστό της σκέψης της συγγραφέως και ολόκληρου του έργου της. Ένας κόσμος φιλίας κι αγάπης, μάχεται τον ζοφερό, τον κρυμμένο κόσμο πίσω από τα σκοτεινά του πέπλα.
Σαν αναγνώστρια, την ευχαριστώ για τη συγκίνηση που μου χάρισε με το έργο της!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΜΑΣΛΙΔΟΥ
(ιατρός – ιστορική συγγραφέας)
«Τα Πέπλα της Κόλασης», ένα βιβλίο με 525 σελίδες, όπου οι σκηνές φτιάχνουν εικόνες έγχρωμες, με κίνηση και ήχο, τις βιώνεις σαν να ’ναι ζωντανές!
Οι διάλογοι τρέχουν άνετα, άμεσοι, χωρίς πλεονασμούς, επαναλήψεις και υπερβολές.
Τεχνίτρα της λογοτεχνικής έκφρασης, καταφέρνει να “δένει” και μετά να “λύνει” τον αναγνώστη της, να τον κρατάει φυλακισμένο στο μυστήριο και τα μυστικά της ιστορίας της και να τον απελευθερώνει στο τέλος με τρόπο μαγικό, την στιγμή που η ίδια έχει αποφασίσει και που απ’ την αρχή έχει προγραμματίσει. Είναι κάτι που μόνο μια “γητεύτρα του λόγου” σαν την Ελένη Βεζύρογλου, μπορεί να κάνει… τόσο ωραία! τόσο έντεχνα!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΛΑΚΗΣ
(δάσκαλος – ποιητής)
Ένα βιβλίο όπου ο έρωτας, η αγάπη και η μοίρα έχουν βαπτιστεί στις φλόγες της κόλασης…
Έντονο! δυνατό! Πάθος και αγωνία!
Το διαβάζεις και δεν θέλεις να τελειώσει…
Εμένα προσωπικά, «Τα Πέπλα της Κόλασης» μου χάρισαν και μου χαρίζουν αστείρευτη έμπνευση για πολλά ποιήματα.
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα με τη μαγική πένα!!!
ΛΙΤΣΑ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
(τ. δικαστικός – συγγραφέας)
Το πολύπλευρο ταλέντο της Ελένης Βεζύρογλου το έχουμε ανάγκη. «Τα Πέπλα της Κόλασης», μέσα από την αποτύπωση της αγάπης, μας αποκαλύπτουν και τη μαγεία του Παραδείσου. Εύχομαι μια πετυχημένη συνέχεια και σε μπεστ σέλλερ!
ΖΩΗ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗ
(καθηγήτρια ξένων γλωσσών)
Όπου υπογράφει η υπέροχη Ελένη Βεζύρογλου, αποτελεί εγγύηση μεστής ποιοτικής γραφής! «Τα Πέπλα της Κόλασης», ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί και είναι δύσκολο να το αφήσεις από τα χέρια σου!!!
Κατά τη γνώμη μου, διαμάντι της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
1. Πείτε μας, πώς αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας.
Είμαι της άποψης πως γράφεις ένα βιβλίο μόνο όταν έχεις κάτι να πεις. Εδώ και καιρό είχα παρατηρήσει, πως στις σχέσεις πολλών σύγχρονων ανθρώπων κυριαρχεί ένας συναισθηματικός αποπροσανατολισμός, κάτι σαν συναισθηματική αναπηρία, όπου οι έννοιες του έρωτα και της αγάπης απογυμνώθηκαν από γενναιόδωρα αισθήματα, όπως την ειλικρίνεια, την εγκαρτέρηση, τη μέριμνα, την συγχώρεση και την εμπιστοσύνη. Κι έτσι, πελαγωμένοι σε μια σύγχρονη Βαβέλ, σε μια πλήρη ασυνεννοησία, αναζητούν σε λάθος δρόμους την ευτυχία και την κορυφαία πληρότητα που μας χαρίζει ο έρωτας κι η αγάπη. Υποκύπτουν στον επιφανειακό λούστρο του ερωτικού πάθους και διεκδικούν το αντικείμενο του πόθου τους με αθέμιτα μέσα… Κι εδώ, είχα κάτι να τους πω… Κι έτσι ξεπήδησαν «Τα Πέπλα της Κόλασης»!
2. Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Μέσα από τις ασυνήθιστες ή και ακραίες φόρμες συμπεριφορών των ηρώων του βιβλίου, αναδύεται μία άποψη, που αποτελεί και μήνυμα… πως δεν μπορούμε να αναζητήσουμε την ευτυχία μέσα σε μία σχέση που χτίζεται πάνω στον εγωισμό, τη σκληρότητα, την υπεροψία, την έπαρση, την καχυποψία και το φόβο. Φόβο να μη δώσουμε κάτι παραπάνω απ’ ό,τι παίρνουμε, να μην προδοθούμε, να μην πληγωθούμε… Ο έρωτας μπορεί να είναι ένστικτο και να είναι σκληρός και μαχητικός, όμως η αγάπη είναι ένα υπερβατικό συναίσθημα που αγγίζει και ξεπερνά τα όρια της αυταπάρνησης και μπορεί να φτάσει στη θυσία.
3. Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού μέχρι σήμερα;
Θετική κι ενθουσιώδης, ίσως επειδή το θέμα δεν δίνεται μόνο μέσα από τον κοινωνικό προβληματισμό, αλλά κι απ’ το γοητευτικό μυστήριο που περιβάλλει κάποια συμβάντα που ιστορούνται, παράξενα κι ανερμήνευτα, που όμως δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ουτοπικά μιας και βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Εξ’ άλλου, τα μυστηριώδη αυτά γεγονότα, αποτελούν και τον κορμό ενός απ’ τους προβληματισμούς του βιβλίου, κατά πόσον μεταφυσικοί παράγοντες μακριά απ’ τα γήινα και τα ορατά, μπορούν να επηρεάσουν το θέμα των σχέσεων.
4. Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια;
Διεγείρεται μια αίσθηση ανάλογη μ’ αυτή που σου προσφέρει μια γλυκόξινη sauce. Την γλύκα την αφήνει η χαρά για το γεγονός πως ολοκληρώθηκε το δημιούργημά σου, και την ελαφριά ξινή γεύση, η ανάγκη ν’ αποχωριστείς αγαπημένους ήρωες, που τους έπλασες, τους σμίλεψες κι έζησες μαζί τους καταστάσεις και περιπέτειες.
5. Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα – ήρωα του βιβλίου;
Πιστεύω πως οι ήρωες των συγγραφέων μπορεί να έχουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους, αλλά ταύτιση… σε μένα τουλάχιστον, δεν συμβαίνει.
6. Όταν ήσασταν μικρή πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας;
Τον φανταζόμουν… δημοσιογράφο. Είχα ξεκινήσει μάλιστα και σπουδές, μέχρι που ένας σπουδαίος του χώρου, μου “σφύριξε” πως δεν θα γινόμουν ποτέ μια καλή δημοσιογράφος, γιατί είχα το μεγάλο “κουσούρι” της μυθοπλασίας, της συγγραφής, κι έτσι τα παράτησα κι ακολούθησα άλλους δρόμους.
7. Είστε ευαίσθητη;
Προσθέστε σαν πρώτο συνθετικό της λέξης, το “υπέρ”, και θα έχετε την απάντηση.
8. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Δεν θέλω καν να μιλώ για το θέμα γιατί φοβάμαι τους φόβους.
9. Ποια μουσική σας αρέσει;
Τα όμορφα κομμάτια σε όλα τα είδη μουσικής, με μια μικρή εύνοια στα ορχηστρικά ελλήνων συνθετών (Ρεμπούτσικα, Θεοδωράκης) και ξένων (Ρενέ Ομπρί, Ζαν Μισέλ Ζαρ, κ.α.)
10. Τι όνειρα έχετε για το μέλλον;
Η μόνη μου έννοια για το μέλλον είναι να έχω κοντά μου τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Βίωσα πικρές απώλειες κι έτσι δεν τολμώ να οραματισθώ μακροπρόθεσμα, ζω την κάθε μέρα με ευγνωμοσύνη για την υγεία μου και για την δυνατότητα να ασχολούμαι απερίσπαστη με αυτά που αγαπώ.
11. Τι σας στενοχωρεί;
Με στενοχωρεί, το κοκτέιλ υποκρισία - ανειλικρίνεια.
12. Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά σας.
Εύκολα συγχωρώ. Εύκολα ζητώ συγνώμη όταν πιστεύω πως έχω σφάλλει. Δύσκολα μπορώ να επιλέξω ανάμεσα σε πράγματα που μου αρέσουν, μιας και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο μου αρέσει περισσότερο.
13. Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
Από τα βιβλιοπωλεία Ιανός, Πρωτοπορία, από τα καταστήματα public, από οποιοδήποτε άλλο βιβλιοπωλείο κατόπιν παραγγελίας, και από το site των εκδόσεων “Πηγή – i write”
14. Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Είναι υπό έκδοση το καινούργιο μου μυθιστόρημα από τις “Εκδόσεις ΕΞΗ”, κι ένα παιδικό βιβλίο από τις “Εκδόσεις Ανεμόεσσα”.
15. Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Γοητευμένη από τους ποιητές των σχολικών βιβλίων κι από τους έλληνες και ξένους συγγραφείς των εξωσχολικών, από τα μαθητικά μου ακόμη χρόνια άρχισα τις πρώτες απόπειρες συγγραφής. Για έναν ανεξήγητο όμως λόγο, δεν οραματιζόμουν τότε τον εαυτό μου συγγραφέα, αλλά δημοσιογράφο, να δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα σε εφημερίδες. Κάτι, που το έκανα στα πρώτα νεανικά μου χρόνια, κι από κει ξεκίνησε ένα οδοιπορικό που ολοκληρώθηκε στα χρόνια της ωριμότητας, με τη συγγραφή μυθιστορημάτων.
16. Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποια είναι αυτά;
Έχει εκδοθεί η ποιητική συλλογή “Αλάβαστρο και Φίλντισι” και το μυθιστόρημα “Τα Πέπλα της Κόλασης”. Είναι υπό έκδοση το δεύτερο μυθιστόρημα κι ένα παιδικό βιβλίο, και περιμένει τη σειρά του ακόμη ένα μυθιστόρημα. Υπάρχει πολλή ανέκδοτη δουλειά μου, κυρίως στην ποίηση και την διηγηματογραφία.
17. Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Την συναισθηματική γενναιοδωρία της Λητούς, τη δροσιά και την αφέλεια της Τέσσας, αλλά και τις μυστηριώδεις και τραγικές προσωπικότητες της Όλγας και της Σταυρούλας.
18. Όταν τελειώσατε το βιβλίο σας, ποιος -ά το διάβασε πρώτος;
Το έδωσα να το διαβάσει η αδελφή μου, που ήτανε πάντα κι η πιο ενθουσιώδης αναγνώστριά μου. Μετά την απώλειά της, τα στέλνω κατ’ ευθείαν στον εκδότη.
19. Ποιες αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα, όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Καμία απολύτως έκπληξη, γι αυτούς ήταν αναμενόμενο. Μου ευχήθηκαν απλώς “Καλή Τύχη”!
20. Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κριτικές, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Οι κριτικές είναι η φυσική συνέπεια της “έκθεσης” γενικά, κι είμαι ήρεμη και συμφιλιωμένη με το γεγονός πως δεν είναι δυνατόν να αρέσουμε σ’ όλους. Είχα την τύχη να δεχτώ θετική κριτική, κι αν γινόταν το αντίθετο, αυτό θα αποτελούσε για μένα κίνητρο βελτίωσης.
21. Τι προσφέρει το βιβλίο σας στον αναγνώστη;
Προσφέρει έναν αναπροσανατολισμό απόψεων στα θέματα των σχέσεων, υποδεικνύοντας μία οδό διαφυγής από το μίζερο και το ταπεινό.
22. Όταν γράφατε, γνωρίζατε από πριν την ιστορία ή είχατε κατεύθυνση από τους ήρωές σας;
Ήξερα ακριβώς τι ήθελα να πω, κι από κει κι ύστερα, η ιστορία μου, “έντυσε” το μήνυμά μου.
23. Το τέλος το ορίζετε εσείς ή ο ήρωάς σας;
Επιλέγω εγώ ένα τέλος, όμως πάντα αφήνω περιθώρια να βάλει ο αναγνώστης το τέλος που του αρέσει.
24. Από τι εμπνέεστε;
Από τους προβληματισμούς της σύγχρονης καθημερινότητας αλλά κυρίως από τα θέματα διαχείρισης των ανθρώπινων σχέσεων στο οδοιπορικό της αναζήτησης της ευτυχίας.
25. Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Είναι πολλά τα αγαπημένα μου και δεν θέλω να αναφέρω ένα, αδικώντας τα υπόλοιπα. Στα “Πέπλα της Κόλασης”, αναφέρονται δυο τραγούδια σε κάποια σημεία της πλοκής…
26. Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη παιδική σας ανάμνηση;
Η πιο ευτυχισμένη ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων -με πονά που δεν θα ξαναζήσω τη στιγμή-, μου φέρνει δάκρυα νοσταλγικά… Ο πατέρας κι η μητέρα μου είχαν κι οι δυο τους εξαιρετική φωνή. Κάποια βράδια λοιπόν, μετά το βραδινό φαγητό, ειδικά όταν έπινε ο μπαμπάς και κανένα ποτηράκι, τραγουδούσαν. Κι εμείς τα παιδιά, τους ακούγαμε μαζεμένα γύρω τους, στην ήσυχη ζεστή κουζίνα του πατρικού σπιτιού.
27. Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σας;
Η γέννηση του γιου μου.
28. Γίνατε αυτό που ονειρευόσασταν να γίνετε;
Δεν έχω κάνει ακόμη απολογισμό…
29. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίσατε στη συγγραφή; ή μετά τη συγγραφή;
Επειδή τρίφτηκα με το αντικείμενο πολλά χρόνια πριν αρχίσω να εκδίδω βιβλία, είχα τα χρονικά περιθώρια να εξελίξω το ύφος και τη γραφή μου κι έτσι δεν αντιμετώπισα σπουδαία εμπόδια κατά τη συγγραφή των μυθιστορημάτων. Όσον αφορά την έκδοση των έργων μου, ήμουν απ’ τους τυχερούς που εξέδωσαν χωρίς τις γνωστές περιπέτειες.
30. Καριέρα ή οικογένεια; Τι από τα δύο επιλέγετε;
Η πρώτη επιλογή μου είναι πάντα η οικογένεια, όποιο σκέλος επιλογής κι αν της βάλετε δίπλα.
31. Για τι έχετε μετανιώσει;
Για τον σπαταλημένο χρόνο.
32. Τι σας ενοχλεί περισσότερο στους άλλους;
Η κατάκριση, και την περιορίζω στα λογοτεχνικά πράγματα, μιας κι είναι θέμα μεγάλο από άλλες πλευρές και δεν είναι της παρούσης. Πιστεύω, πως αν έχουμε να επαινέσουμε κάτι, να το κάνουμε και μάλιστα με τρόπο ενθουσιώδη. Όταν όμως συναντούμε την ανεπάρκεια, δεν χρειάζεται να κατακρίνουμε με κακεντρεχή σχόλια.
33. Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
Φυσικά λογοτεχνία. Ρουφώ τα έργα ελλήνων και ξένων συγγραφέων, μιας και καθημερινά έχω την ώρα χαλάρωσης όπως την λέω, που δεν είναι άλλη, παρά η στιγμή που θα κατεβάσω όλους τους διακόπτες των καθημερινών ενασχολήσεων και θα τραβηχτώ στη γωνιά μου μ’ ένα βιβλίο στα χέρια. Όμως μου αρέσει πολύ κι η αρθρογραφία που αναφέρεται σε θέματα οικολογικών προβληματισμών ή πολιτικής ανάλυσης.
34. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας πόθος;
Ένας κόσμος ειρήνης, γαληνεμένος, ασφαλής για τα παιδιά μου και τα παιδιά όλης της γης. Ίσως ακούγεται χιλιοειπωμένο και κλισέ, (αυτή την απάντηση συμβουλεύουν και στις εστεμμένες της ομορφιάς), όμως δεν παύει να αποτελεί αληθινά τον μεγάλο μου πόθο και δεν βρίσκω κάτι σπουδαιότερο, σε παγκόσμια κλίμακα.
35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Είναι τόσοι πολλοί οι αγαπημένοι μου που θα έπρεπε να τους αραδιάσω σε μια μακροσκελή λίστα. Δεν μπορώ να αποφασίσω, δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσά τους τον έναν, γιατί αυτόματα αδικώ τους άλλους.
36. Πείτε μας δυο πράγματα που δεν συγχωρείτε σε μια σχέση.
Την αναλγησία στις ανάγκες του συντρόφου και την άρνηση του διαλόγου.
37. Ένα όνειρο που είχατε από παιδί κι έχει πραγματοποιηθεί;
Να γράφω ιστορίες που να διαβάζονται από ένα μεγάλο κοινό.
38. Έχετε κάποια χόμπι;
Από παιδί μου άρεσε το κολύμπι, μέχρι σήμερα. Μεγαλώνοντας προστέθηκε η αγάπη μου να ταξιδεύω σε μέρη της Ελλάδας όπου έλαβαν χώρα ιστορικά γεγονότα.
39. Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Δεν ξέρω, τα δάκρυα δεν έχουν στεγνώσει ακόμη… Πέρασαν εννιά μήνες που έχασα τη μητέρα μου, αλλά μήτε τρεις που αποχαιρέτησα και την αδελφή μου.
40. Ποια ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε και γιατί;
Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο χρόνο, γελώ πολύ λίγο.
41. Πείτε μας μια μέρα της καθημερινότητάς σας.
Συστηματικό γράψιμο από τις έξι το πρωί ως τις δώδεκα το μεσημέρι, και διάβασμα τις βραδινές ώρες. Τα υπόλοιπα δεν είναι και τόσο ενδιαφέροντα για τους αναγνώστες ώστε να τα αναφέρω.
42. Τι λατρεύετε περισσότερο;
Το πρώτο που λατρεύω είναι η οικογένειά μου, αλλά έχει κι ένα εξ ίσου μεγάλο μερίδιο στην καρδιά μου η συγγραφή. Από κει και μετά ακολουθούν το σπικάζ και η απαγγελία.
43. Σε τι δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Στις παρακλήσεις των παιδιών, ειδικά όταν συνοδεύονται από δάκρυα!
44. Έχετε σκεφθεί κάποια από τις ιστορίες σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία;
Ναι, το πρώτο μου μυθιστόρημα, “Τα Πέπλα της Κόλασης”. Πιστεύω πως τα δυνατά του σημεία για μια καλή ταινία, είναι η θεματολογία του και το έντονο μεταφυσικό μυστήριο που τυλίγει πρόσωπα και γεγονότα.
45. Υπάρχει κάποιος λογοτεχνικός χαρακτήρας στο βιβλίο σας, τον οποίο θα σκεφτόσασταν να ξαναζωντανέψετε και σε επόμενα βιβλία;
Γράφοντας τη λέξη τέλος σ’ ένα βιβλίο, οι χαρακτήρες του έχουν πλέον επιτελέσει το έργο τους. Μ’ έχουν βοηθήσει με τις ενέργειές τους να στείλω τα μηνύματά μου και να εκφράσω την άποψή μου. Έχει κλείσει λοιπόν ο κύκλος της ζωής τους και χωρίζουμε σαν καλοί σύντροφοι.
46. Πείτε κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.
Θέλω να ξέρουν πως μέσα σ’ ένα καθεστώς υπερπροσφοράς στην αγορά βιβλίου, αποτελεί για μένα τιμή και μεγάλη χαρά η επιλογή του δικού μου έργου. Νιώθοντας λοιπόν έτσι, συγκεντρώνω τις προσπάθειές μου ώστε να τους χαρίσω όχι μόνο ένα γοητευτικό σενάριο, αλλά ένα βιβλίο που σέβεται τις απαιτήσεις τους όσον αφορά τη γλώσσα, τα εκφραστικά μέσα και την γενικότερη λογοτεχνική αξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου