Διαβάστε στο Books 'n' more το τέταρτο διήγημα απο τη σειρά "Αθέατες στιγμές της εποχής μας" του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ

Μητσάρας. Όνομα σφραγίδα στο λιμάνι. Πέντε χρόνια φορτοεκφορτωτής και τριάντα χρόνια συνδικαλιστής. Προσόντα απολυτήριο δημοτικού. Είναι αυτός που αθόρυβα δημιούργησε το μικρό υπόκοσμο της λοβιτούρας στο λιμάνι. Στη συνέχεια στέλεχος στο κόμμα των  αδυνάτων και καταπιεσμένων πολιτών. Ανέβαινε αβίαστα ολοκληρώνοντας τον στόχο του ως γραμματέας του συνδικάτου που δημιούργησε. Για χρόνια αυτός καθόριζε τις απεργίες, την σειρά φόρτωσης, εκφόρτωσης, όλο το παιχνίδι με το πετρέλαιο και το λαθρεμπόριο. Πολύ αργότερα ήρθαν και τα ναρκωτικά. Εξασφάλισε απαιτώντας τον σεβασμό στο πρόσωπό του μικρό αριθμό δημοσίων υπαλλήλων σε θέσεις κλειδιά. Γοητεύτηκε απο τον κινηματογραφικό Δον Κορλεόνε μιμούμενος το στυλ και το ντύσιμό του. Δεν έχανε την ψυχραιμία του στις δύσκολες στιγμές. Είναι εργασιομανής.Αόρατος συντελεστής της εικόνας του η σύζυγος του Μαρία. Απόλυτα δοσμένη στον άντρα της, βαθιά θρησκευόμενη. Ο Μητσάρας τα έπαιρνε στο “κράνος” για ένα μήνα κάθε χρόνο μετά τη νύχτα της Ανάστασης. Όποιος κι αν έπαιρνε τηλέφωνο στο σπίτι η Μαρία αντί για εμπρός ή παρακαλώ έλεγε σαν αυτόματος τηλεφωνητής Χριστός Ανέστη. Δεν αντιδρούσε όμως στο πρωινό καθημερινό ξεμάτιασμα και σταύρωμα απο τη Μαρία πριν φύγει για τη δουλειά. Πίστευε ότι αυτή η διαδικασία τον φύλαγε απο κακοτοπιές. Το τσεκάρισε αρκετές φορές, χωρίς ξεμάτιασμα όλα εκείνη την ημέρα πήγαιναν στραβά κι ανάποδα. Τα χρήματα περίσσευαν. Οι χρυσές λίρες γίνονταν μασούρια σε θήκες. Έχει εμμονή στον χρυσό. Μεγάλωσε σε φτωχογειτονιά. Άρχισε να δουλεύει απο δέκα χρονών σαν μεταφορέας δεμάτων στο μπακάλικο. Εκεί σε μια συναλλαγή προμηθευτή και αφεντικού είδε ξώφαλτσα μία λίρα. Αυτό του έμεινε. Τα χρόνια πέρασαν, αγόρασε μονοκατοικία με γκαράζ για δύο αυτοκίνητα. Η Μαρία απέκτησε ιδιαίτερο δωμάτιο φροντίδας του Μητσάρα, το σίδερο έγινε σιδερωτήριο, το πλυντήριο είχε και στεγνωτήριο και ιδιαίτερο μηχάνημα διπλώματος υποκαμίσων. Ήταν χαρούμενη με τις ευκολίες που είχε. Ο Μητσάρας στο γκαράζ πάκτωσε σε τσιμέντο ένα διπλό χρηματοκιβώτιο παραγγελία απο Ιταλία σε διπλή τοιχοποιία καμουφλαρισμένο απο συρόμενη εργαλειοθήκη. Αισθανόταν ασφαλής απο την εικοσιτετράωρη φύλαξη ιδιωτικής εταιρείας και απο τους συναγερμούς που είχαν τοποθετήσει. Απέκτησαν κι έναν γιο ίδιος ο πατέρας του. Έχει τα μάτια της μητέρας του. Η Μαρία χαρίστηκε και στους δύο με την ίδια θέρμη. Τα πρωινά κάθε Κυριακής αφιερωμένα στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής και στις εξομολογήσεις της στον πνευματικό της πατέρα Δαυίδ. Ήταν η εποχή που ο Μητσάρας αποφάσισε τη μετάλλαξη σε ότι δημιούργησε. Ο μικρός κόσμος της λοβιτούρας και της αρπαχτής γιγαντώθηκε σε υπόκοσμο αυστηρά πειθαρχημένο. Έλεγχε όλους τους προϊστάμενους των δημοσίων υπηρεσιών στην πόλη. Σε ξεχωριστό μέρος εκτός λιμανιού έστησε το αρχηγείο του με νομική υπηρεσία υποστήριξης για τυχόν στραβές. Άρχισε να διαπραγματεύεται την πολιτική του υποστήριξη απο το κόμμα της ουτοπίας. Αντικατέστησε το γραμματέα του, που χρόνια είχε, με την Αγγελική. Δικηγόρος ετών 33 καθ' υπόδειξη και εντολή άνωθεν. Ο γιος του εγγράφηκε στη ναυτική ακαδημία της Βάρνας στη Βουλγαρία παρακολουθώντας για ένα χρόνο μαθήματα γλυκιάς ζωής μέχρι που βαρέθηκε. Το πτυχίο του το παρέλαβε δια αντιπροσώπου. Δεδομένα της εποχής. Το όνομα Μητσάρας αντικαταστάθηκε απο τους νέους του συντρόφους με το Δον Καρέτα, η σπανιότητα της προσωπικότητάς του τείνει να εξαφανιστεί, όπως είπαν. Αυτός το δέχτηκε ευχάριστα ως τιμητικό όνομα και καθιέρωσε το κύριος Δημήτρης ή Μίμης για τους φίλους του. Ο μήνας της νέας τάξης πραγμάτων γεμάτος υποσχέσεις επαγγελματικές και ερωτικές από μέρους της Αγγελικής. Το “Μ” απο το κύριε Μίμη ακουγόταν σαν χάδι, τον αποσυντόνιζε. Βοηθούσε βέβαια και το αποκαλυπτικό σταυροπόδι όταν καθόταν απέναντί του. Κάθε μέρα το πρωί η αργοπορημένη στη δουλειά Αγγελική ξυπνούσε δόσεις τον κοιμισμένο για χρόνια σεξουαλισμό του. Στα ερωτήματα της υποτιθέμενης αποχαυνωμένης συνείδησής του “τι κάνεις;” απαντούσε δικαιολογημένος “ότι κάνουν όλοι”. “Σε εμπιστεύτηκαν, τους προδίδεις”. “Πρέπει να μάθουν οτι ο κόσμος άλλαξε”. Τα μάτια του καρφωμένα στο μπούστο της. Έχει αφήσει δυο κουμπιά ξεκούμπωτα.

- Γιατί αργείς κάθε πρωί;

- Αλλάζω δυο λεωφορεία. Αυτά καθυστερούν.

Μετά απο δέκα μέρες η έκπληξη. Ένα σπορ ανοιχτό αυτοκίνητο χρώματος κόκκινου της φωτιάς, να μην ξεχνάμε και τι πιστεύαμε, παρκαρισμένο έξω απο το γραφείο. Ο Μίμης ζητά απο την Αγγελική να της κλείσει τα μάτια. Εκείνη δέχεται. Ο Μίμης πίσω της με τρεμάμενα χέρια της καλύπτει τα μάτια με ένα κόκκινο μεταξένιο γυναικείο μαντήλι. Η επαφή με το σώμα της του κόβει τα γόνατα. Αγκαλιασμένοι προχωρούν στο παράθυρο. Της λύνει τα δεσμά των ματιών της. Αυτή δήθεν δεν πιστεύει αυτό που βλέπει. Πέφτει στην αγκαλιά του, αταίριαστο ζευγάρωμα. Συνεχίζουν να είναι μαζί στο εστιατόριο ξενοδοχείου και μετά στη σουίτα που είχε κλείσει. Ο Δον Καρέτα είναι μπλοκαρισμένος στη γυμνή πραγματικότητα που του προσφέρεται. Αυτός που ελέγχει σκληρά δεκάδες ανθρώπους νιώθει ματιασμένος. Για την Αγγελικούλα που έχει μάστερ στις δημόσιες σχέσεις με μεγαλύτερους άντρες ως συνοδός πολυτελείας στα φοιτητικά της χρόνια, γνωρίζει οτι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Με τρυφερή σεξουαλική συμπεριφορά τον ξεματιάζει με τον δικό της τρόπο. Είναι και αισθάνεται όπως ο Δον. Η Αγγελική λαμπερά όμορφη γνωρίζει με βεβαιότητα οτι ο κύριος Μίμης είναι το νέο δικό της παιχνιδάκι. Η Μαρία ανήσυχη τον αναζητά. Για πρώτη φορά έχει αργήσει τόσο πολύ να έρθει στο σπίτι. Το τηλέφωνο του κλειστό. Απαντά την επόμενη μέρα με το είχα δουλειά και το κλείνει. Η Μαρία κλείνεται στον εαυτό της και στο δωμάτιό της. Δεν του μιλά όταν έρχεται στο σπίτι. Το κόμμα γίνεται κυβέρνηση. Ο Δον συμμετέχει στα φόρουμ των λιμανιών της Μεσογείου για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και ναρκωτικών. Για έξι μήνες ταξιδεύουν σε όλα τα λιμάνια. Σε θέση business class και πεντάστερα ξενοδοχεία. Η Αγγελική παίρνει πρωτοβουλίες. Μιλά άπταιστα αγγλικά. Ο Δον απλά χαμογελά και ακολουθεί. Οι ερωτικές επαφές έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο. Η επιστροφή του στο λιμάνι επεισοδιακή. Νέοι σύντροφοι έχουν καταλάβει τις θέσεις των παλαιών. Το συνδικάτο σε εκατό κομμάτια αναδιοργανώνεται όπως είπαν στο αρχηγείο. Απαιτούν απο αυτόν να υπογράψει την παραίτησή του και να συνταξιοδοτηθεί. Έχουν υιοθετήσει τις δικές του δημοκρατικές μεθόδους. Η Αγγελικούλα απούσα απο την καθαίρεση. Η αποστολή της είχε τελειώσει.Φεύγει με ταξί για το σπίτι. Δεν υπάρχει κανείς. Η Μαρία με την βοήθεια του πάτερ Δαυίδ και με έντονη καταθλιπτική διάθεση βρίσκεται σε ένα μοναστήρι γυναικών εκτός πόλης σε απόλυτη γαλήνη. Ο κύριος Δημήτρης με βαριά βήματα βρίσκεται στο γκαράζ. Αποζητά αυτό που θα του φτιάξει την διάθεση, όπως παλιά ανοίγοντας την πόρτα του χρηματοκιβωτίου. Η εικόνα απο τις θήκες με τις λίρες έμοιαζε σε σμίκρυνση με ουρανοξύστες. Υπάρχουν 3000 λίρες και αυτές είναι δικές του. Αυτό με τίποτα δεν αλλάζει. Το χρηματοκιβώτιο δεν είναι κλειδωμένο. Οι χτύποι καρδιάς έντονοι. Ανοίγει την πόρτα και ηρεμεί. Όλα είναι στη θέση τους. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε ξεχάσει να το κλειδώσει. Το μυαλό του ήταν αλλού. Υπάρχει ένας φάκελος, τον ανοίγει.  Αγαπητέ Δημήτρη,Έχει απομείνει λιγοστός χρόνος μέχρι τη λύτρωση μου. Οδυνηρό δεν είναι οτι φεύγω, οδύνη είναι να ζεις με ανθρώπους χωρίς αγάπη, χωρίς τρυφερότητα, χωρίς φροντίδα και εμπιστοσύνη. Το ξεμάτιασμα και το σταύρωμα ήταν μια ευχή που την είχες ανάγκη εσύ. Εγώ δεν πιστεύω σε αυτά, πιστεύω στην αγάπη και στην ευχή του Θεού. Είχα όμως την ανάγκη κάθε πρωί να έρχομαι κοντά σου, έστω για ένα λεπτό. Ήσουν πάντα απόμακρος και κουρασμένος. Από το χρηματοκιβώτιο άδειασα τις θήκες με τις λίρες. Έχουν μείνει κενές. Τα χρήματα δόθηκαν σε οικογένειες με παιδιά και ανήμπορους ανθρώπους. Σου λείπουν μόνο χίλιες λίρες. Σε παρακαλώ βοήθησε το παιδί που έχει πάρει τα δικά σου βήματα. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Τα έχω κανονίσει. Δεν υπήρξα ποτέ για σένα.  Τη Μαρία τη χτύπησε καρκίνος πριν ένα χρόνο. Δεν ενδιαφέρθηκε για την αρρώστια της. Ξεπερνούσε τους πόνους με προσευχές. Η Μαρία ενταφιάστηκε στο μοναστήρι τιμώντας την για την προσφορά και το απίστευτο κουράγιο στην αντιμετώπιση της αρρώστιας της. Ήταν ένας Γολγοθάς τριών μηνών. Ο Μίμης κλείδωσε το χρηματοκιβώτιο και σαν υπνωτισμένος κοιμήθηκε για τρεις μέρες συνέχεια. Άνοιξε ένα ενεχυροδανειστήριο, έβαλε και τρία λαμόγια που εκδιώχθηκαν απο το λιμάνι να χτυπούν στους πλειστηριασμούς στα δικαστήρια. Ο γιος του, μέλος αναρχικής ομάδας, προσπάθησε τρεις φορές μαζί με τους ομοϊδεάτες του να βάλουν φωτιά το ενεχυροδανειστήριο. Δεν το κατάφεραν και πάντοτε μετά τη σύλληψή τους τους άφηναν ελεύθερους. Ο κύριος Μίμης έχει αδυνατίσει υπερβολικά, μοιάζει σαν διάβολος.