1. Όταν ήσασταν μικρή σας διάβαζαν παραμύθια; Ποιο είναι το πρώτο παραμύθι που θυμάστε;
Δεν μου διάβαζαν είναι η αλήθεια παραμύθια, όμως μου έλεγαν ιστορίες, ιστορίες άλλοτε πραγματικές κι άλλοτε φανταστικές. Αυτό που θυμάμαι δεν είναι ακριβώς παραμύθι, αλλά έχει μείνει περισσότερο γνωστό ως τραγούδι και είναι το Ντίλι-ντίλι, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1948 από τις εκδόσεις Ίκαρος και πολύ χαίρομαι που επανακυκλοφόρησε σε συλλεκτική έκδοση.
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Το «σ’ αγαπώ». Προσπαθώ να το λέω τουλάχιστον μια φορά τη μέρα στον γιο μου, εδώ και 9 χρόνια περίπου.
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Δεν θα κοιμηθώ μόνο αν έχω την έγνοια για κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, αν είναι κάποιος δικός μου άρρωστος ή έχει κάποιο πρόβλημα. Επίσης η υπερβολική φασαρία…
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
2. Ποια είναι η λέξη ή φράση που λέτε πιο συχνά;
Το «σ’ αγαπώ». Προσπαθώ να το λέω τουλάχιστον μια φορά τη μέρα στον γιο μου, εδώ και 9 χρόνια περίπου.
3. Τι σας κάνει να μην κοιμάστε το βράδυ;
Δεν θα κοιμηθώ μόνο αν έχω την έγνοια για κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, αν είναι κάποιος δικός μου άρρωστος ή έχει κάποιο πρόβλημα. Επίσης η υπερβολική φασαρία…
4. Ποια φράση θα θέλατε να έχουν υπογραμμίσει ή αποτυπώσει, όλα τα παιδιά στο βιβλίο σας;
Το «θα σ’ αγαπάω πάντα»
5. Διαδίκτυο και κονσόλες παιχνιδιών κατακτούν χώρο στη ζωή των παιδιών, με αφηγήσεις που έχουν σχέση με την ταχύτητα, τον περιορισμένο αριθμό ζωών, τον ανταγωνισμό. Ένας στο τέλος θα νικήσει. Πόσο τοξικό είναι αυτό;
Κάθε εποχή έχει τα παιχνίδια, τους ρυθμούς, τον τρόπο της. Οι κοινωνίες των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν ανταγωνιστικές. Όμως στην εποχή μας έχουμε πολλές επιλογές. Είμαστε πολύ τυχεροί. Κυκλοφορούν πλέον πάρα πολλά εξαιρετικά παιδικά βιβλία, υπάρχουν όμορφες παιδικές θεατρικές παραστάσεις, υπάρχουν δραστηριότητες προσιτές στα παιδιά που κάποια χρόνια πριν θα μπορούσαμε μόνο να τις φανταστούμε. Ακόμα και οι κονσόλες παιχνιδιών και το διαδίκτυο προσφέρουν πολλές δυνατότητες, αρκεί να γίνεται σωστή χρήση και να μην είναι εξάρτηση.
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Οι ιστορίες που γράφω για μένα είναι απόλαυση, είναι μόνο πηγή χαράς. Η μόνη αγωνία που έχω αφορά αν αυτό που έχω γράψει –όσον αφορά τα παιδικά βιβλία– είναι να ταιριάξουν με την εικονογράφηση. Μέχρι στιγμής έχω ευτυχήσει, όλα μου τα βιβλία είχαν υπέροχους εικονογράφους.
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Από παιδί έχω φαντασία που καλπάζει, στα παραμύθια μπορώ να την αφήνω ελεύθερη… αν κι ακόμα δεν την έχω αφήσει εντελώς ελεύθερη!
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Εξαρτάται την ιστορία που θες να πεις. Για να είναι μια λειτουργία επιθυμητή πρέπει να εξυπηρετεί το ρόλο της, να είναι δηλαδή λειτουργική. Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ θα σας απαντούσε σίγουρα ναι, εγώ μέχρι στιγμής δεν τα έχω χρησιμοποιήσει ιδιαιτέρως. Ίσως στο μέλλον.
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Με ειλικρίνεια και σεβασμό. Να μην προσπαθούν ούτε να τα συμβουλέψουν, ούτε να δώσουν οπωσδήποτε ένα ηθικό δίδαγμα. Πιστεύω ότι πρέπει να προέχει μια καλή κι ενδιαφέρουσα ιστορία. Και να δίνουν τη δυνατότητα να αφήνουν κενά στις ιστορίες που γράφουν, δημιουργικά κενά που να μπορούν τα παιδιά να τα συμπληρώσουν με τη φαντασία τους.
6. Ποια είναι η αγωνία σας όταν ολοκληρώνετε μια ιστορία και πριν αρχίσετε την επόμενη;
Οι ιστορίες που γράφω για μένα είναι απόλαυση, είναι μόνο πηγή χαράς. Η μόνη αγωνία που έχω αφορά αν αυτό που έχω γράψει –όσον αφορά τα παιδικά βιβλία– είναι να ταιριάξουν με την εικονογράφηση. Μέχρι στιγμής έχω ευτυχήσει, όλα μου τα βιβλία είχαν υπέροχους εικονογράφους.
7. Ποια εσωτερική επιταγή καλύπτετε μέσα από τα παραμύθια, που δεν τη βρήκατε σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος για να υπηρετήσετε;
Από παιδί έχω φαντασία που καλπάζει, στα παραμύθια μπορώ να την αφήνω ελεύθερη… αν κι ακόμα δεν την έχω αφήσει εντελώς ελεύθερη!
8. Ο Ρώσος θεωρητικός Βλαντιμίρ Προπ έχει καταγράψει τις 31 λειτουργίες των παραμυθιών. Μία από αυτές είναι και ο μαγικός βοηθός που λαμβάνει ο ήρωας. Θεωρείτε ότι τα μαγικά μέσα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιστορίας;
Εξαρτάται την ιστορία που θες να πεις. Για να είναι μια λειτουργία επιθυμητή πρέπει να εξυπηρετεί το ρόλο της, να είναι δηλαδή λειτουργική. Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ θα σας απαντούσε σίγουρα ναι, εγώ μέχρι στιγμής δεν τα έχω χρησιμοποιήσει ιδιαιτέρως. Ίσως στο μέλλον.
9. Οι συγγραφείς των παραμυθιών, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά;
Με ειλικρίνεια και σεβασμό. Να μην προσπαθούν ούτε να τα συμβουλέψουν, ούτε να δώσουν οπωσδήποτε ένα ηθικό δίδαγμα. Πιστεύω ότι πρέπει να προέχει μια καλή κι ενδιαφέρουσα ιστορία. Και να δίνουν τη δυνατότητα να αφήνουν κενά στις ιστορίες που γράφουν, δημιουργικά κενά που να μπορούν τα παιδιά να τα συμπληρώσουν με τη φαντασία τους.
10. Το παραμύθι πώς οφείλει να προσεγγίζει την πραγματικότητα, μέσω της φαντασίας;
Το παραμύθι φτιάχνει μια δική του πραγματικότητα, δίνει τη δική του ερμηνεία για τον κόσμο, ανάλογα με τις δόσεις φαντασίας που χρησιμοποιεί κάθε φορά – ωστόσο υπάρχουν και παραμύθια που είναι εντελώς ρεαλιστικά, χωρίς να μειώνεται σε κάτι η αξία τους.
11. Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;
Τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν ίσως τον αναγνώστη – σίγουρα ομορφαίνουν τον κόσμο και επίσης μας βοηθούν στο να τον κατανοήσουμε.
12. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Σχεδιάζω να δώσω στο τελευταίο μου βιβλίο την ευκαιρία –το χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται– για να βγει και να περπατήσει στον κόσμο, να διαβαστεί, να γνωρίσει τους μικρούς του αναγνώστες, να βρεθεί σε πολλά μικρά χεράκια και να το ξεφυλλίσουν και να το διαβάσουν – να δώσει και να πάρει αγάπη.
13. Tί θα λέγατε στον κόσμο ότι αντιπροσωπεύει η παιδική λογοτεχνία;
Το πρώτο και πιο μεγάλο παράθυρο των μικρών στον έξω αλλά και τον μέσα (τους) κόσμο – και μια γέφυρα ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο αλλά και τον κόσμο της φαντασίας.
14. Ποιο από τα βιβλία σας που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα σας "δυσκόλεψε" περισσότερο;
Το «Τελευταίο θρανίο», από την άποψη ότι απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 10-12 ετών που δεν έχω καταφέρει ακόμα να συνδεθώ μαζί τους με επιτυχία, ίσως από του χρόνου, που θα γίνει 10 ετών ο μικρός μου, να μου γίνει πιο εύκολο να το επικοινωνήσω στο ηλικιακό κοινό για το οποίο έχει γραφτεί.
15. Τί θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και μάλλον κοινωνικής κρίσης;
Να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους, να την αφήσουν ελεύθερη και θα τους εκπλήξει. Είναι ένα καταφύγιο αλλά και ένας τρόπος να ανακαλύψουν τη μαγεία και την ομορφιά ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Και να διαβάζουν όσο μπορούν περισσότερο – ευτυχώς υπάρχουν ακόμα στις μέρες μας δανειστικές βιβλιοθήκες.
16. Τί πιστεύετε για την εξέλιξη της τεχνολογίας (ebooks) και πόσο σας επηρεάζει;
Δεν βλέπω τις τεχνολογικές εξελίξεις με κακό μάτι – προσωπικά προτιμώ να διαβάζω ακόμα τα έντυπα βιβλία, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, σε άρθρα ή σε μελέτες με τα οποία ασχολούμαι η ηλεκτρονική πρόσβαση στη βιβλιογραφία είναι μεγάλη ευκολία και κερδίζω πολύ χρόνο.
17. Τί είναι αυτό που χάνουμε μεγαλώνοντας και η απώλεια του μας στερεί κάτι από τη ζωή;
Μάλλον σε λάθος άνθρωπο κάνατε αυτή την ερώτηση. Παρόλο που ηλικιακά μεγαλώνω δεν θεωρώ ότι έχω χάσει σε μεγάλο βαθμό την παιδικότητά μου, κι έτσι δεν θεωρώ ότι έχω στερηθεί κάτι – αντίθετα θεωρώ ότι κάθε νέα μέρα είναι κι ένα δώρο που κερδίζω.
18. Τί είναι το πιο σημαντικό που σας έχουν μάθει τα παραμύθια;
Ίσως αυτό που μόλις είπα παραπάνω, το να παραμένω παιδί, ή να διατηρώ καλή σχέση με το παιδί μέσα μου.
19. Ποιό ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
Αυτό που είναι και σήμερα, το Πρόσωπο ζώο πράγμα.
20. Ποιά ανάγκη σας έκανε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Η ανάγκη να ονειρεύομαι.
21. Πώς μπορεί κάποιος να πιστέψει σήμερα στα παραμύθια, όταν όλα τον σπρώχνουν σ’ έναν ωμό ρεαλισμό; Όλοι μιλούν πια γι’ αυτόν το ρεαλισμό;
Όσο ρεαλιστικά κι αν είναι τα παραμύθια δεν πρέπει να χάσουν ολότελα τη σύνδεση με τη φαντασία, και τον ονειρικό ή μαγικό κόσμο. Όσο κι αν αλλάξει ο κόσμος, οι άνθρωποι θα έχουν πάντα την ανάγκη να ονειρεύονται, μάλιστα στις δύσκολες εποχές, η ανάγκη αυτή γίνεται πιο επιτακτική. Επίσης το ίδιο επιτακτική είναι κι η ανάγκη για παρηγοριά, και παρηγοριά θα πει παραμυθία, κι επομένως το παραμύθι συνεχίζει και θα συνεχίζει να έχει λόγο ύπαρξης.
22. Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν’ αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;
Γιατί όπως είπα παραπάνω έχουν στη ρίζα τους το στοιχείο της παρηγοριάς, παραμυθίας. Υπάρχουν τόσα προβλήματα και άγχη στην καθημερινή ζωή, τα παραμύθια κι η φαντασία ας είναι ένα καταφύγιο – μια πηγή ανακούφισης.
23. Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;
Τώρα μου βάζετε δύσκολα, ακόμα και για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα που η φαντασία του καλπάζει, εδώ φρενάρω απότομα. Ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια. Επειδή είμαι αισιόδοξο άτομο, θα μπορούσε να λέγεται «ο κρυμμένος θησαυρός», και θα εξελισσόταν με την προσπάθεια όλων να καταλάβουν ότι ο καθένας μας είναι από μόνος του ένας θησαυρός αλλά πως μόνο όταν όλοι μαζί ενώσουμε τις δυνάμεις μας αυτός ο θησαυρός θα έχει νόημα και θα μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά.
Συμπληρώστε τα παρακάτω...
Αταξίες: ακόμα κάνω πολλές
Βαλίτσα: έχω πάντα μία έτοιμη…
Γεννήθηκα: στην Αθήνα
Δράκος: χμ, δεν πιστεύω στους δράκους (αστειεύομαι)
Ελπίδα: είναι η καλύτερή μου φίλη
Ζαχαρωτά: ωχ, ελπίζω να μη μας διαβάζει ο οδοντίατρός μου
Ήρωες: συνήθως είναι αυτοί που δεν το λένε ή δεν το φωνάζουν
Θεός: πιστεύω στον Θεό
Ιστορία: χρειάζεται να τη γνωρίζουμε, να τη μελετάμε, να ξέρουμε τη θέση μας, και να τη συνεχίζουμε
Καθημερινότητα: μακάρι να είχε περισσότερες ώρες
Λάθη: αν δεν υπήρχαν πώς θα γινόμασταν καλύτεροι
Μπαούλο: έχω ένα πολύ μικρό εξωτερικά αλλά τεράστιο εσωτερικά που βάζω μέσα τις ιδέες μου και γεννιούνται ιστορίες
Ξαφνιάζομαι: από πολλά, κάθε μέρα…
Παιχνίδια: το πιο αγαπημένο μου είναι ένα ξύλινο γιο-γιο και οι σβούρες
Ρομπότ: ο wall-e παραμένει φαβορί
Σκοτάδι: τα μάτια το συνηθίζουν, η ψυχή ποτέ
Υπνος: κοιμάμαι αρκετά, αλλά θέλω κι άλλο…
Φόβοι: κι αυτοί είναι μες στο παιχνίδι της ζωής
Χαρτοπόλεμος: δεν καθαρίζει εύκολα, να παίξουμε κάτι άλλο;
Ωρα να… φτιάξουμε άλλη μία ιστορία
Σχολείο: αγαπώ και τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς που αγαπούν τη δουλειά τους και την κάνουν με σεβασμό
Παιδιά: η απόδειξη ότι υπάρχει Θεός
Παραμύθι: μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις του ανθρώπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου