Διαβάστε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Books 'n' more τη συνέντευξη του Τάσου Μάντζιου

Ονομάζομαι  Τάσος Σ. Μάντζιος.Γεννήθηκα στην Πλακωτή Θεσπρωτίας και διδάσκω στο 7ο Γυμνάσιο Γλυφάδας το μάθημα των Θρησκευτικών.Εχω δύο παιδιά και τον Απρίλιο του 2018,εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή,με τίτλο "Τα οξέα του ποιήματος" Διάφορα ποιήματά μου έχουν αναρτηθεί σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες καθώς και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

1. Ποιες είναι οι αναζητήσεις σας στο ποιητικό πεδίο όπως αυτό διαμορφώνεται σήμερα, αρχές του 21ου αιώνα;  Ποια θέματα σας απασχολούν; 

Ο ποιητικός λόγος θαρρώ,δεν επικεντρώνεται κάπου συγκεκριμένα,δεν ειδικεύεται σε κάτι συγκεκριμένο.Βέβαια,επειδή η Ποίηση είναι συνυφασμένη με τις βαθύτερες ανησυχίες κι ευαισθησίες των ανθρώπων,θέματα που αφορούν τον έρωτα,τον θάνατο,την μοναξιά,την κοινωνική ανισότητα,είναι πάντα παρόντα και διαχρονικά.Νομίζω ότι και τα δικά μου ποιήματα,έχουν άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο πηγή τους,τέτοια θέματα.

2.Έχετε, συνομήλικοι και ομότεχνοι, κοινά χαρακτηριστικά έκφρασης που  σας ομαδοποιούν και σας διαφοροποιούν από τις προηγούμενες  γενιές Ελλήνων ποιητών;

Κάθε δημιουργός,έχει το προσωπικό του ύφος,δεν θα μιλούσα κατά συνέπεια για κάποια ομαδοποίηση.Κοινά χαρακτηριστικά,βεβαίως,υπάρχουν,ως προς τον ελεύθερο στίχο,την εσωτερικότητα,την συνήθως, μικρή έκταση των κειμένων.Διαφοροποιήσεις με τις προηγούμενες γενιές,υπάρχουν-αν μιλάμε για τις αμέσως προηγούμενες γενιές κι όχι τις πιο μακρινές.Θα τις εντόπιζα, στην εστίαση των θεμάτων στα μικρά και καθημερινά,στον άνθρωπο,που πνίγεται από τα υλικά και την αποξένωση.

3. Ποια είναι η σχέση σου με τις προηγούμενες αυτές  γενιές ή με την ξένη ποίηση;  Ποιες επιρροές καταγράφεις;  Ποιες επιδράσεις Ελλήνων ή ξένων ποιητών σε χαρακτηρίζουν;

Νιώθω μεγάλο θαυμασμό και οι επιρροές των προηγούμενων γενιών σίγουρα υπάρχουν,έστω και έμμεσα.Επίδραση στα ποιήματά μου,έχουν όλοι οι μεγάλοι Ελληνες ποιητές-Καβάφης,Σεφέρης,Ελύτης,Λειβαδίτης,Ρίτσος-αλλά και άλλοι πολλοί-Καρυωτάκης,Λαπαθιώτης,Βρεττάκος,Σαραντάρης,Αναγνωστάκης.Είμαστε έτσι κι αλλιώς,τα διαβάσματά μας και στα δικά μου ποιήματα,υπάρχει πολλή ελληνική ποίηση.Οπωσδήποτε διαβάζω και μεταφρασμένη ξένη ποίηση,αλλά περισσότερο διαβάζω Ελληνες ποιητές.

4. Υπάρχει στα ποιήματα σου  διάθεση απόκλισης από το παρελθόν, πρόθεση ανανέωσης της ποιητικής έκφρασης; Πειραματίζεσαι με νέα είδη; 

Απόκλιση από το παρελθόν,αν εννοείτε, τις προηγούμενες ποιητικές γενιές,νομίζω πως ναι,όχι όμως διάσταση.Αν εννοείτε,το παρελθόν γενικότερα,θα έλεγα πως υπάρχουν πολλά στοιχεία παρελθόντος στα ποιήματά μου.Οσον αφορά στο αν πειραματίζομαι,θα έλεγα πως,ναι.Είναι συναρπαστικό να προσπαθεί κανείς και να πειραματίζεται με διάφορες μορφές και φόρμες.

5.Το Ίντερνετ δίνει πλέον  τον χώρο στον κάθε ένα να «δημοσιεύει» ποιήματα του με αποδέκτη ένα ευρύτατο από κάθε άποψη κοινό.  Σε εμπνέει αυτός ο χώρος;   Μπορεί να αναπτύξει τη γραφή σου; 

Είναι ένας τρόπος,να κάνει κάποιος δημιουργός γνωστό το έργο του,αλλά,δεν νομίζω ότι έχει και πολλή συνάφεια με την έμπνευση,ή την ανάπτυξη της γραφής του καθενός.Το γεγονός βέβαια,ότι έχει κάποιος πρόσβαση σε τόσα πολλά και διαφορετικά ποιητικά κείμενα,από μόνο του,είναι πολύ ενδιαφέρον.

6.Πιστεύεις ότι Facebook, Twitter και άλλοι ιστότοποι υποκαθιστούν σήμερα τα «λογοτεχνικά στέκια»  όπου σύχναζαν οι παλαιότεροι; Οι νεότεροι έχετε ανάλογα  «ζωντανά» στέκια συνάντησης;  

Τα λογοτεχνικά στέκια νομίζω,πάντα θα υπάρχουν και δεν υποκαθίστανται.Από την άλλη,τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,έχουν την διή τους δυναμική.Όσο με αφορά,περισσότερο συνομιλώ με φίλους ποιητές και ποιήτριες μέσω του διαδικτύου.Είναι και οι ρυθμοί της καθημερινότητας που δυσκολεύουν την τακτική διαπροσωπική επαφή.

7. Στην εποχή των Πολυμέσων, Διαμέσων και άλλων εναλλακτικών μέσων έκφρασης του ποιητικού λόγου, απηχούν οι στίχοι του Ρίτσου: «Κάτι μεγάλες, ακατανόητες λέξεις/ μπαίναν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο.../ σα νάχαν ‘έρθει ξένοι κατακτητές κ’ εγώ είχα προφτάσει/ να κρυφτώ σε μια κρύπτη μυστική...» Αισθάνεσαι ότι η ποίηση άρχισε επιτέλους να βγαίνει από τη μυστική της κρύπτη; 

Σίγουρα,γίνεται πλατύτερα γνωστή και πιο άμεσα προσβάσιμη.Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος,αυτό της λιγότερης εμβάθυνσης στον λόγο,όσον αφορά τον αναγνώστη.Νομίζω ότι το βιβλίο,η μυρωδιά και το θρόισμα του χαρτιού,η σιωπηλή του παραμυθία,δεν μπορεί να υποκατασταθεί.

* Θα ήθελες να μας στείλεις δύο ποιήματα σου σαν επίλογο αυτή της συνομιλίας;

ΙΔΡΩΤΑ ΝΑ ΣΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Οπως παλιός τεχνίτης πέτρας
Ηπειρώτης,
που΄χε μεράκι
και κριτήριο αυστηρό
κι όλο τη λεπτομέρεια
με προσοχή και μ΄επιμέλεια δούλευε,
έτσι,
να τις μεταχειρίζεσαι τις λέξεις.
Ετσι ,
να τις διαλέγεις.

Τις λιγομίλητες και τις ξερακιανές.
Εκείνες,που αγκυλώνουν στην άρθρωση.
Σκαλώνουν,ανάμεσα στα δόντια.
Να ξέρουν από αϋπνίες
κι από κόμπους στον λαιμό
και κρύα δωμάτια.
Να ξέρουν από μοναξιά.
Να κοιτάνε κατάματα.

Κοίταξε,να τις σέβεσαι τις λέξεις.
Και να τις εμπιστεύεσαι.
Να τις αφήνεις λεύτερες,να σεργιανάνε.
Να μυρίζουν κόσμο.
Και μόχθο.
Ιδρώτα να στάζουν οι λέξεις.
Ιδρώτα κι έξαψη.
Να΄χουνε στόχο και σκοπό και προορισμό.
Σπίρτο να΄χουν εντός τους.
Να΄χουν έκρηξη.

Να δίνουνε στο ποίημα σφυγμό.
Να βάζουνε στους στίχους μέσα,
σπέρμα.

Τάσος Σ. Μάντζιος

      ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΟ ΥΦΑΝΤΟ

Αν ήταν η δικαιοσύνη σου

αγάπη,

ή ένα χαμόγελο αφημένο στην πόρτα μου

το πρωί,

αν το αδέκαστό σου,

τρυφερότητα ήταν,

αν,λέω,

σε κρατούσε ξάγρυπνη

η προσμονή κάποιου τριξίματός μου

στα σκαλιά σου,

θα φρόντιζες ν΄αργήσει να τελειώσει

της αντοχής το υφαντό.

Θα σκάλιζες στην αγκαλιά σου

μια στοργή.

Θα κένταγες δυο ηλιαχτίδες 

αντικρύ,

στην πρόγνωση του αυριανού καιρού,

που θα΄ναι βροχερός

μακριά σου.

Τάσος Σ. Μάντζιος